WHAT’S THIS EMOTION? - poetae dictis

NOTA: Maart, vanaf 01/03/2008 tot 31/03/2008

----------------------------------------------------------

01/03/2008:
Amai een geluid dat verder doortrilt dan tot in uw Eustachius buis want amai
ge voelt het zinderen in uw pezen die niets anders dan bewegen en spasmatischen
vertonen omdat alles en iedereen u niet meer boeien noch schelen kan en omdat
alles voluit geven nu ook weer niet alles is maar gewoon uiterst veel zeiden ze.

02/03/2008:
De ooh’s en aah’s van elke kant omsluiten me in het midden van het gezang,
mijn lichaam splijt in twee maar mijn geest heeft slechts één gebeurtenis,
en slechts één kans erop. Het leven is slechts een lichte vorm van roze, echter
wat erachter zit, uw bestaan, is feller gekleurd dan de wangen van mijn geliefde.

03/03/2008:
Er bestaat niet veel meer in deze wereld; geen smart om te geven, geen hoop
om te hebben, geen leven om te verdienen, geen ideeën meer om te verzetten.
Nood aan uiting van een oorzaak door middel van bewegingstoestand
in de verandering die niet meer of minder dan de norm volgt of volgen zou.

04/03/2008:
Hoe vriendelijk en attent zou het zijn moest iedereen voor een enkel moment
gedachteloos maar doordacht zijn ongelóóflijke ideeën die net buiten het kader
van de norm afstappen, eens feilloos verwijderen van de buitenwereld en gewoon
als eerste stap een nadenken toepassen zonder de declaratie? A.D.M.C.L.C.S.V.P.

05/03/2008:
Specialiteiten der voorouders turbuleren hevig de wanorde in mijn dagelijkse dag,
zoals een kou front botst met een warm front en mijn sinus laat verdrinken.
Veel voorgebeeld door achtergestelde voorgangers, of alternatief genoemd,
naar mijn vocabularium gericht, de mensheid, de val ervan en de mislukte roem.

06/02/2008:
En ik wou dat ik kon vliegen, naar boven jou, zodat ik in jouw boezem kon zien.
Zodat ik in jouw hart kon zien, en zodat ik kon zien of en wat je aan mij denkt.
Wanneer en hoe en waar en hoevaak en telkens weer wil ik jou weten zijn.
Telkens wil ik jou zien zonder te besluiten dat ik inferieur ben. Zonder weinig pijn.

07/03/2008:
Uren duren heden 2 uur langer, minuten blijven aanhouden per 2 in groepjes van 3,
en het ergst van al is de klok, waarvan er 5 allemaal een ander tijdstip geven, alsof
New York gelijk stond aan Oud Amsterdam. Ik smeek naar god, in mijn visioen
een godin, ik vraag voor inkorting van mijn leed. Ik krijg niks maar ik vind niks erg.

08/03/2008:
Sequenties van inactieve acties leidend tot vervelende littekens in uw huid
gekerfd door de stok der gratie, positieve krachten vanuit ons aller milieu.
Dwalen, dwalen, dwalen. Geeneens spoor te volgen, volgen, nee! Geeneens
een merkteken van iemand tevoren, niks te zien niks te horen niks te bedenken.

09/03/2008:
Met spijt in het hart en een berg tegenstellingen - 10, zo bleek - in het hoofd,
ik word zot, gij maakt mij gek, gij maakt mij labiel, het mocht nietzijn, ik was er
in ‘t echt geweest, ze waren er in ‘t geweest, maar zij als ensemble en ik alleen
en wij niet ensemble. Met pijn in het hart en een knoop in de maag. Een zonde.

10/03/2008:
Een vorm van beneden. Zo ver beneden, dat men terug boven eindigt als een cirkel.
Ze proberen zichzelf boven te houden, maar geen nood noch haan die kraait,
geen 3 keer om precies te zien. Geen waardes in interne exualiteit met niemand.
Niks dat nog standhoudt, alles overhoop, terecht, en terecht, en ik hoop nog meer.

11/03/2008:
Muze, ik aanroep u, niet om inspiratie, maar om intrigatie en irrigatie in mijn vaten.
Hebt gij enig idee van mij, van waaruit ik besta, van waarvóór ik leef, waarachtig?
Gij zegt mij niks, maar ge zegt mij veel. Maar hebt gij een idee, wie het is,
die u zo aankijkt als muze en die bang u niks zegt. Ik heb spijt van mijneigen, Muze.

12/03/2008:
Vraagt dit leven een conjunctieve vorm van een inexistentieel werkwoord?
Ben ik te fervent, te frequent en te insubordinairieelischtischesqueachtige?
Wie rest ons om te belachen, waar is er nog een objectieve subjunctief?
Ik denk dat ik zal vallen, en zoniet in een afgrond, dan wel in een ophoping.

13/03/2008:
Mijn onderwerpen worden onderworpen aan voorwerpen van de lijdende soort.
Niemand die meewerkt, alsof een zeker een eenzaat is en deze alleen eenzaam
ledigt wat hem zo dierbaar is. Als alles herleid wordt tot een zorgzame vallei
en als ik ook maar een glip in bezit krijg, het werd de mijne. Blitzschönheit.

14/03/2008:
Mijn aders springen nauwelijks open of ik voel een gevlinder in mijn buik,
ik word slechts amper ontsproten, mijn leven weg van uw leven, laten we leven.
Een ander halfrond, bestaande uit het verloochenen en het tegenstellen, in combinatie
met een maatstaf voor negatieve uitstraling en met -mogelijks- idioten.

15/03/2008:
Zwaar en gemoedeloos struint er ene zekere door straten van gelach en door de
wegen van indirecte aggressie, coureurspaddekes van trots op mijn soorten,
open en gebroken vanbinnen veroorzaakd door de sprookjes in sterk verkorte
vormen omdat wij, voorouders van de primaten, niet tot een orde behoorden.

16/03/2008:
Gij zijt mijn koningin, maar gij spreekt precies niet tot uw volk, volk als ik.
Maar ik denk toch dat er enig verband tussen ons bestaat ‘tgeen gij mist.
Gij hebt geen ideeën, koningin, geen naturale kennis van ons wezen.
Ik wil het uitleggen, maar ge kent mij niet, ge wilt mij niet kennen niet.

17/03/2008:
Mijn verergerd is verbeterd door zovele factoren die zo weinig voorstellen
en zelfs in grootse termen als die van ons geen impact, impact hebben. Als zou
een vis een vogel waren, en een mens een dier met verstand, dan lijkt mij alles
verloren. Ze zijn alles verloren: hun vogels, vissen, vooral -zo bleek- hun verstand.

18/03/2008:
Ik zit met een opgesloten gevoel van openheid, waarin ik voel dat ik onbeperkt
in de tang word gehouden. Ik kan overal weg, mamanipulatie. Warmte noch
liefde houdt mij over een of andere verlangd ofte verlengd ofte verlegd eind.
Recht(s) is beheer(s)d, links onbezonnen, voorwaarts te riskant voor enige woorden.

19/03/2008:
Een absolute moraal drijft onzer samenzijn in gedrang, zonder spanning, hoe
enigszins ook, te creëren. Alles blijft voor de verniet tesamen. Tesamen. Hoe
prachtig verrijkend mooi iets ook is, het is nooit een bloem, nooit een klank,
zelfs is het geen meisje, dat onder begeleiding van een crescendo bloemen plukt.

20/03/2008:
Witte woorden op een zwarte achtergrond met een witte kader en zonder lichtinval.
Alles zit veropgeborgen in doofstomme kisten die niet willen uiten, net als ons.
Ieder is zoals ons, een gevestigde uniciteit onderzocht met 6 miljard mensen, 8 studies.
Andere wijzen van autodestructieve manieren, nooit eerder gekend of zelfs getracht.

21/03/2008: SPRING EDITION
Mijn omvangenis houdt mij bevangen, maar ik ben aan het vechten en ik geraak er.
Ik denk niet veel, maar mijn richting blijkt wel te zijn. Gij verwoordt alles schoon,
letterlijk plus figuurlijk. Ik hoop alleen maar dat wij ons ook kunnen optellen,
het zou een pak van mijn -tevens een onbedachte diefstal van jouw- hart zijn.

22/03/2006:
Dit werd een hitteklap in mijn gezicht, maar pas laat, in een wereld onbepaald.
Een veinzende (alsof het lang duurde) lach op dit (alsof het mijn bezit was) mens,
en alles werd roze en blauw en grijzig, na een tijd. Een biotoop met als bestemming
het woord, dat mijns inziens nog bij god mag zijn, vooraleer ons te verstenen.

23/03/2008:
Twéé onverspreide mentale orgasmes, één stimuleert, de ander degradeert mij
tot tien-tot-de-min-vijftiende. Een mogelijkheid pi op het totaal phi brengt mijn
kansen op een ideale, ideële en/of fidele fractie van nul. De abstractie van mijn
kostbaarste en liefbaarste bezit, maar! ‘t Was blijkelijk niet meer nodig voor haar.

24/03/2008:
Er is een metertje dat tussen 15 en 150 meet, maar bij een van de twee blijft steken
als was het een zandloper die geen tijd bepaalt maar kracht. Inzet is troef,
maar de uitzet is het belangrijktse. Uitgewogen op een weegschaal tussen 15 en 150,
gemeten op een temperatuur tussen 15 en 150 en alles leek halfdaags in orde.

25/03/2008:
Ik schrijf leegte met een m, ofschoon iemand mij verbetert, en terecht. Onterecht
blijf ik regels vol schrijven, honderden keren, malen hetzelfde woord, dezelfde
letters. Vlak na elkaar, zonder ook maar één zin te kunnen maken. Zonde.
Opruimen is een optie, maar ik breng niets toe en ben dus overbodig. Zonde.

26/03/2008:
Het uiterlijk is van geen belang, naar men zegt, maar men zegt… zoveel.
De transactie van een intern gegeven dat wordt geëxporteerd naar ergens
een plaats extravagant, zonder muren rondom of andere blokkades.
Wij zitten met te prominente privacy en te weinig wetten voor uitingen.

27/03/2008:
De uitgang was zichtbaar, een plakaat met pictokilogrammen bevestigd.
Gevolgd van een persoon tegen alles in feite en alles tegeneen, een occlusie.
Geen fronten, enkel achterkanten, -flappen, -huizen en diverse. Schok,
schok, als een worp in het haardvuur zonder gastheer, eenzaam en licht.

28/03/2008:
Een greintje hoop maar net iets meer greintjes -durf ik wel- wanhoop
omzadelen mij, dekens en kussensen vliegen -letterlijk- in het rond
maar ik geraak niet mee. Ik blijf achter, mijn 2 lichamen op de grond,
een weinig stevig, een beetje hard, bijna vastgegroeid in een verdict.

29/03/2008:
Een zenuwaanval waarvan een kleine verschuiving, miniem als nooit,
een trein naar een centraal station, in eender welke stad, incluis banlieu,
met als eindstation: nergens. Een tegenslag of 25 per dag, en wij moeten
daar maar tegen kunnen, denk we, maar in perspectief bleek alles anders.

30/03/2008:
Een springplank, zo flexibel dat hij het water in het zwembad zou kunnen raken,
doch! Een afgebouwde weerstand en een massa van vervlogen deeltjes
kiezen voor een andere weg, niet zo zeer en, of zo nodig, maar anders
in een tikkeltje verband, een klein beetje redding, zoals echte mensen.

31/03/2008:
Ik heb geen hak om over te springen, zodat ik regelrecht op de tak belandde,
hetgeen vaak gevaarlijk is, onvoorbereid en zonder voor- noch nakennis.
Een vervriendelijkte stem met een vertederendete palm, pols slag, hart,
hoofd, lichaam buiten controle, brein op stand 10+1 voor een tijdje.