De laetitia et culpa universa (revisited)

Gewoon, omdat ik zin had in nen update…

Voor mijn leven, anno momenteel
Ik ben niet waarlijk bang,
doch geschrokken, aangetast en plausibel
ben ik geraakt, ergens oppervlakkig,
zoals in mijn huid, of mijn hart,
bijvoorbeeld.
Overtuigd van alle zekerheden
waar er geen besluitsel over bestaat,
noch gegeven, noch gevraagd,
en ook niet van pakweg
mijnerzijde.
De kern is mij onbekend,
maar de schil houdt mij steevast vast,
en, alsof ik ooit los zou geraken,
blijft in mijn handpalm gebrand,
probleemloos.

(21/01/2009)

In Amore, Pro Amando
25 centimeter tussen haar hart en het mijne,
iets minder tussen mijn brein en het hart.
Absence makes the heart grow fonder,
distance screws it up.
Een halve draai in negatieve richting
en ik loop er achterna.
De bedoeling in niet meer eigentijds,
des te meer eigenwijs,
andermaal.
Er zijn woorden tekort voor het aantal beelden,
en de beelden zijn te talrijk om te plaatsen.
Er zijn geen diafragma’s
met diameters
van 25 centimeters.
Ik heb 4 ogen, maar 2 ervan zijn teveel,
een auto-filter voor bedenkzaamheid.

(25/01/2009)

Aucune idée, no way
Als er nog iemand hier leeft met een mode de suivre,
eventueel een jeu de mode,
gelieve voorheen te treden.
Ik zit vast in filosofie met een je ne sais quoi,
niet voorzien op een flux de bouche,
of eender welk soort gedachtengoed.
Mijn moments de vivre zijn afgenomen
maar ik krijg genoeg envie d’échappe,
tegenover zekere questions d’éléments.
Dawson was werkelijk niets
in vergelijking met mijn
eindeloze evolutie.

(30/01/2009)

Wat gaat gij eraan doen, huh?
Is er soms iets dat niemand weten mag,
maar iedereen precieselijk schijnt te hebben gekend?
Of is er vaak dat éne dat ik weet,
waarvan niemand het bestaan zal ontkennen,
maar ook niemand durft te bevestigen?
Alleszins niet zonder grimmige lach
of, hetzij door vriendschap hetzij door geluk,
niet zonder glimmige lach.

Geef ik om iets dat niemand weet,
tenzij gij het zijt?
Geef ik om u, terwijl niemand weet
dat gij het zijt?
Ik blijf proper bij mijn leest,
maar mijn leest zint op avontuur.
Ik wil geen schoeisel meer maken,
ik wil een passie vervaardigen.
Ik wil de lente in u voelen.

(20/03/2009)

Rien ne vois plus
We zitten in een era waar ik geen 2 keer meer nadenk,
maar als het me gevraagd wordt, ik wel 3 keer overpeins.
De situaties lopen nagenoeg allen in het 100
en de kilometers blijven bij 7 mijl hangen.
Het toerental van de lucht kent hier geen einde,
alleszins niet in de verzameling erbijzijnde.
De geur van het rood samen met het blauwe,
mijns aanbliks,
volgt elke windstreek en zonnestreek,
ook al was er geen aan te duiden.

Ook al kruis ik, ook al haal ik in,
ook al verleen ik onmenselijk veel voorrang,
ik krijg steeds weer een zeshoek voor mijn neus, voor mijn borst.
Haar spiegels werken niet, en de mijne
zijn reeds half aan het afbreken.
Net genoeg om te kunnen zien, net te weinig om te kijken.

We zullen met 2, 1 ende 1 apart,
verder ende voorts,
met 2 apart vergaan.

(20/03/2009)

Dit kan niet.
Er is van nergens af meer te volgen,
en ik kan het ook niet,
wat er gebeurt en gebeurde.
Want wat gij deed was wat ik doe,
maar het doel was,
jammer genoeg,
alles behalve eenduidig, of te volgen.
Mijn liefde hangt af van u,
als ge dat nog niet wist,
en mijn leven is veel mooier nu.
Mijn leven hangt aan een draadje,
nochtans sterk genoeg,
maar door u ben ik mijnen draad kwijt.
Het was en is geenszins uw schuld,
meer nog,
ik zou u willen feliciteren.
Ik wil u bedanken voor u,
voor uw schoonheid,
voor uw oprechtheid,
voor alles wat maar positief kan zijn.
Ik zou u willen proficiat wensen,
niet omdat ge ouder wordt,
nee,
omdat ge er soms zijt.

(02/04/2009)

****
Gij zit aan mij vast, aan mijn cellen,
alsof gij een parasiet waart.
En ik voel geenszins een symbiose
die u tot aanhang maant.

Gij gaat af en aan, maar zonder knop.
Gij zet mij in vervoering.
En ik weet niet eens of ik dit aankan,
maar ik heb weldegelijk goesting.

Alles aan u is ambigu voor mij, overal
- ik verzin zelfs woorden voor u.
En was ik een geleerde oude man,
ik gebruikte de conjunctief voor u.

Ik kan u mijn gevoelens niet toeschrijven
want de nomenclatuur ontbreekt.
En ik kan u niet omgeven (met mijn hart)
omdat uw zijde is omgekeerd.

Ik ben u dankbaar en heb u nooit verloren;
ik heb u nooit gehad.

(17/07/2009)

WHAT'S THIS EMOTION? - poetae dictis

NOTA: Januari, van 01/01/2009 tot 13/01/2009

----------------------------------------------------------

01/01/2009: NEW YEAR’S DAY EDITION
Loos. Wat een vreemd woord, maar wat passend ook. Ledig, het is de moeite.
Ik stel voor, om niets meer te doen, dan wat ge al deed, alleszins evenveel,
misschien meer, en misschien beter, misschien ouder en misschien
liever. Misschien wat lozer, maar met evenveel leven als ervoor, evenveel.

02/01/2009:
Ik geloof niet in dingen die dingen betekenen, want ze bestaan nooit,
komen nooit uit. Ze betekenen niets voor mij, dan het feit er te zijn, eventueel
voor mij, al is dat dubieus. Twijfel is een nieuw stopwoordje, jammerlijk.
Misschien. Misschien niet. Dat weet ik niet. Of weet ik dat wel? Geen idee.

03/01/2009:
De meeste overspelingen, van monopolies tot woorden, van driften tot
pakweg zinnen -wat geef ik erom?-, die zijn al bezet, door pakweg iedereen.
Buiten dozen en voorbij horizons en verticalen –ook al liggen die vlakbij
en ook al zijn er geen grenzen getekend- is ons doel, daar ligt ons eind.

04/01/2009:
Perfect in het imperfecte, alsof de wereld op instorten staat, maar
de stukadoor staat al gereed, en er zijn genoeg steunbalken. Alsof ik
nog even niet moet denken, alsof ik, ik, nog even niet moet bestaan
zoals ik dat doe, alsof ik jullie nog even kan verafschuwen, oppervlakkig.

05/01/2009:
Hupsakee –mocht dat een bestaand woord zijn-, daar staat ge weer. Ik kan niet.
Mijn blik afweren, mijn gedachte verdringen, mijn bloedsdoorloop kan ik
niet manipuleren. Hoezeer ik het ook zou willen, maar integendelen:
ik wil het niet, noch wil niemand het. Gods gevoelens zijn geen gewone gift.

06/01/2009: EPIPHANY EDITION
Soms is schoonheid enkel een aanwezigheid, af en toe is de afwezigheid
ook de moeite. Van tijd tot tijd zijn door hemels creaturen geschapen
gelaatssculptuurkerven het waard om 10 kilometer tegen min 10 per uur
en aan dezelfde temperatuur te doortrappen, doortrapt als we zijn.

07/01/2009:
’t Is maar nog maar een kwestie van gevoelswaarde, en dewelke hechtbaar is,
zowel qua stoom, water of ijs, als passie, liefde en verliefdheid, of een beetje
verliefde. Het stroomt binnen in een wereld van alleen mij, een groep
zonder anderen, zelfs ik niet meer na een tijd. Een nul-groep of twee.

08/01/2009:
Ik zou er nog alles voor doen om erdoor te geraken, maar misschien
moet ik er gewoon proberen over te geraken. Alsof het een berg is, gemaakt
van massief diamant, en ik heb geen diamantslijper bij, nog een ladder.
Soms moet ge klimmen om te winnen, vechten om verder te blijven gaan.

09/01/2009:
Sommige dingen zijn minder glansrijk, zoals roest of koper in de regen,
minder geslaagd of meer kans op neerslag. Een neerdaling gebeurt altijd,
maar de kunst om die te ontwijken is veel specifieker dan eender welke.
Men behoort op te halen wat verspreid ligt en te verzamelen tot zichzelf.

10/01/2009:
Het regent nog niet, maar de wolken zitten hier alleszins niet ver vandaan.
Ik ben verkocht maar nog zonder contract, terwijl anderen zich verkopen,
niemand weet waarom. Echt niemand. Moodswings krijgen een regelmaat,
maar dat is eerder een polka of een tango van mijn gemoed. Echt niemand.

11/01/2009:
Als er nog iets meer dan het meest bestaat, vertel het mij dan, dan blijf ik weg.
Weg van daar. Redenen onbekend, en vast ook onteireikend.Waarom zou ik
mij nog inzetten, als niemand anders het doet? Mensen, ze zijn ook maar
pakweg hypocriete kuthoeren, om het een mooie beeldspraak mee te geven.

12/01/2009:
Talk is cheap, zo schijnt het maar steeds meer. A-lles is zo belachelijkerwijze
in het belachelijke getrokken, dat het belachelijk wordt. Of belangrijk,
geen idee welk woord past. Schrappen, alstublieft, als ge vindt dat het niet past.
Zieren, moeren, ballen, reten, zakken, iets; dat zijn dingen die niet passen.

13/01/2009: FINAL EDITION
Eigenlijk is dit wel immens, qua grote grootte en ruime ruimte, eigenlijk
kunnen wij alles wel aan, als wij willen, eigenlijk hoeft niets meer, maar toch…
Eigenlijk verandert er nooit iets, het blijft hetzelfde voor altijd, echt altijd,
maar er komt nog iets bij, of er breekt iets af, of er breekt iets. Er kunnen
altijd dingen breken, zoals een 5de wiel aan een wagen, maar dat maakt niet uit.

----------------------------------------------------------

Zo. Dat was het.

WHAT'S THIS EMOTION? - poetae dictis

NOTA: December, van 01/12/2008 tot 31/12/2008

----------------------------------------------------------

01/12/2008:
Op welke wijze is wat door wie zou moeten leren kennen, daar heb ik, ik,
ik heb daar geen weet van. Noch van de wereld, noch van het leven, noch,
wat misschien wel het essentieelste is, noch van de liefde, van het vrijen.
Misschien mis ik iets, misschien, integendeel, krijg ik iets, een prijs bijvoorbeeld.

02/12/2008:
Er wijst nog steeds niets op een constante afwezigheid van bronnen,
en ze gaat nog steeds niet dezelfde richting uit als pakweg iedereen, elke mens.
Hoe gelukkig te worden van schrijffouten, en nog blijer door het taaleigen.
Enorm –als bijwoord- versteld staan van capabiliciteiten, miskend door u.

03/12/2008:
De moeilijkheidsgraad van het verstandelijk vermogen ligt weer even
lager dan de constante. De gretigheid naar een affectus speelt te parten,
bij elk deel, zelfs. En verder, en meer, en daarenboven nog zijn er allemaal
moeites met de werkelijkheid. Was alles maar onwerkelijk, alles omgekeerd.

04/12/2008:
Ganse extrema met glansrijke oplossingen in mijn hoofd, misschien hart,
maar niet in ’t echt, misschien hard. Stel dat er iets gebeurt dat ineens
alleman beïnvloed, stel dat er een ramp of een groot geluk gebeuren zal.
Stel dat, en stel dan de vraag waar uw armen gaan zijn, waar uw handen.

05/12/2008:
Het zou toch wel kunnen moest alles in het leven zo gemakkelijk zijn als de rest,
maar dat betekent geenszins, in geen enkele zin, dat er minder moeite moet
worden gedaan. Iedereen heeft vanalles nodig, qua elk aspect van het aardse.
Biddend probeer ik me door nog een dag te sleuren, 24 uur samengeperst.

06/12/2008: SAINT NICOLAS EDITION
Ik wou dat ik zo voor eeuwig kon leven, dat ik kon leven in de eerste plaats.
Onvoorziene maar onvermijdelijke schatten aan mensheid, tesamen verzameld
op een plaats waar ze alleen voor mij zichtbaar zijn. Beestachtige groottes
aan giften, gaven en geschenken, onder welke reden ook, niemand geeft daarom.

07/12/2008:
Ik zit met hopen gebreken, maar er is slechts een gebrek dat ik toch heb.
Wij, wij zouden moeten wikken ende wegen aangaande het vervolg, de rest,
het bezinksel, het restant na de weinig succesvole explosie. Een ontploffing van
water, en aarde, en lucht. En van alles wat daar tussen zit. Alles wat je maar wil.

08/12/2008:
Ook al had ik een bed om te delen, ook al waren wij 2 gelijkgestemde solo’s, dan nog
vrees ik voor weinig kans op eenzelfde gemoed langs uw kant, uw mooiste kant.
Niet dat dat ik er niet om geef, nee, dat niet. Niet dat ik zonder deze deceptie
wel zou kunnen leven, zeker niet. Niet dat gij niet bepalend zijt voor nu.

09/12/2008:
Wat voor belang het nog heeft, dat is slechts duidelijk wanneer ge alles afweegt.
Maar noch qua gewicht, noch qua grootte zal iets doorslaggevend zijn.
De mooie kant van de medaille is al volledig afgeschuurd, en de ommezijde
is niet direct afschuurbaar. Geen win-win-situatie voor schrijnwerkers deze keer.

10/12/2008:
Ik stel mij niets meer voor, behalve het voorstel om de oppervlakte te bezien,
en niets meer dan het oppergevlakte. Ik zou mezelf een nieuwe bril moeten kopen,
omdat ik niet meer weet wat te zien, of hoe te bekijken. Ik zou mezelf,
denkelijk, weg moeten stoppen achter afgebroken obstakels, weg voor mezelf.

11/12/2008:
Het kwam neer op een frustrerend gevoel van gemakshalvigheidse moeites,
alom toerend en rondroerend rond die ene, waarvoor sterren oorlog zouden voeren,
waarvoor de kracht uitgeschakeld zou worden en wiens vader wel een gloeilamp
zou kunnen vervangen. Dat is mijn best, en ik bid naar God, voor de rest.

12/12/2008:
Het leven weegt hier alzeker geenszins op tegen alleszins niets. Het leven,
het hoogste goed, en tegelijk het laagste slecht, alsof de keuze niet evident is.
Ik laat wat er rechts of links gebeurt louter in het midden, als het al gebeurt,
in mijn geest van post-modernisme, post-lateralisme, post-altruïsme.

13/12/2008:
Lijkt dit niet enorm een verbreken van de tijd, het gebrek aan plaats en ruimte
in lichtjaren? Alsof er al clusters zijn ontstaan terwijl de dag nog moet beginnen,
en dat de nacht zich te bedde legt als er nog geen sterren zijn ontbrand.
Misschien loopt de klok achter, misschien loopt de wereld voor. Misschien niet.

14/12/2008:
Nog een paar jaar tot bevestiging. Nog een enkel aantal maanden tot bij de
zekerheid over niets, onzekerheid over alles. Ik hoop maar dat ik erover geraak,
over deze situatie, over de hekken des levens, over de magistratische werking
van de dingen in mijn directe omgeving, over hen, over dingen die niet jou zijn.

15/12/2008:
Alles slaagt me tegen, houdt me tegen, alles vecht terug terwijl ik geen moeite
wil doen. Ik word belaagd terwijl mijn aanval slechts intern is, verzekerd.
Terwijl mijn gevoelens niets meer zijn dan een bloem, zij kan ze bewateren, of
zij kan ze laten verwelken. Ik heb nooit meer gedacht, nooit geacht, steeds gewild.

16/12/2008:
Een diner was nooit zo lekker geweest, nooit zo semi-perfect, want nooit hier
en nu, nooit met jou, nooit geweest. “Pluk de dag, en geniet van de kleine
dingen in het leven,” zeiden ze allemaal, waardoor de grote levensdingen
hun belang verloren, werden verwaarloosd en alleen het niets nog goed was.

17/12/2008:
Waarom zou ik er nu mee stoppen? Misschien geen bepaald hoogtepunt,
maar hoog genoeg om naar beneden te springen en minstens voor pakweg
de rest van mijn leven in de lucht te blijven zweven. En als de grond nadert,
de aarde mij lonkt, als ik zal vallen, dan zal ik dood zijn nog voor ik raak.

18/12/2008:
Belevenissen die zelf niet aan Einstein’s en Copernicus’ gezamelijk intellect
zouden kunnen tippen. Ervaringen waar zelfs Ketchum of Mutou geen kop
of geen staart aan vast zouden kunnen krijgen. Punten die niemand hier ooit
zou kunnen scoren, omdat ze gewoon niet veel beter weten, tegen beter weten.

19/12/2008:
’t Is met moeite dat er een indeling is, met gemak doch dat we ertussen zitten.
Alles wat hier gebeurt, elke X in mijn omstreke staat in functie van elke Y
in uwe gebuurte. En al was het een irreël getal, dan nog is mijn domein positief,
maar het beeld hangt slechts van u af. En het kan me steeds minder schelen.

20/12/2008:
Er zijn nog maar weinig dingen die blij maken, maar des te groter dat ze zijn.
Niemand maalt om niets meer, behalve om zichzelf, want zichzelf is nog steeds
de grootste ik. Wij zitten in een nest van welwillendheid, maar wij kunnen
er niet uit, tot moeder vogel ons de zelfkennis voedt. Het einde van de wijsheid.

21/12/2008: WINTER EDITION
’t Is moeilijk om dingen voor te stellen, en zeker voor uzelf, omdat kritiek
al lang weerlegd is en uw adem al lang benomen. Maar wie kijkt er om?
Misschien uw ouders, misschien uw alter ego, misschien uw alius ego.
Er zijn nog maar weinig zekerheden, de enige zijn nog de onzekerheden.

22/12/2008:
Zou er iets mis zijn met mij, en zo ja, gaat dat ooit stoppen? Gaat mijn gebrek
ooit een overstock krijgen? Mijn zelfvertrouwen in de koopjeshoek?
Elk leven lijkt zo breekbaar en kort, maar het is zo lang en stevig in feite, zonde
van de tijd die we verdoen door te doen, ge kunt beter nadenken over te denken.

23/12/2008:
Sommige dingen hebben geen nut meer, dan het nut om ze te doen, hersendood
en ontspannen. Blij, gelukkig en weltevreden. Dubieus over de waarheid achter
elke leugen, kritisch tegenover elk slachtoffer van massa-secularisatie.
De kitsch is geen probleem, de wijn ook niet, de gevolgen zijn de oorzaak.

24/12/2008: CHRISTMAS EVE EDITION
Er is veel gebeurd dat het begrip tot nieuwe niveau’s leidt, gebeurtenissen
buiten het zinnige, buiten het rationele, buiten de symbolische doos.
Dat maakt het moeilijk om te stapelen, maar alles zal wel eens loslopen,
zowel situaties, als gekken, als kippen, als honden, als jaren en feesten.

25/12/2008: CHRISTMAS EDITION
Ik maak wel mijn eigen Jezus aan, en ik geef hem zelf een nieuwe verjaardag,
want mijn Jezus zal een boodschap brengen die misschien niet veel verschilt
van de eerste, maar net daarom zoveel verschilt. Mijn Jezus zal veel brengen,
maar ’t is een last om te begrijpen wat er gebracht wordt, en waarom.

26/12/2008:
Er kan zoveel breken. Harten, vazen, bekers. Maar bovenal is het glas
het breekbaarst. Ook meteen het pijnlijkst. Het gevaarlijkst. Het hardst.
Glas wordt gebroken, en breekt met zich alles wat het wil. Vervormen van
vreemde voorwerpen, vervagen van vergeten en vergankelijke verledens.

27/12/2008:
Gek hoe de dingen druk bijeen staan, en toch zo afzijdig blijven, alsof niemand
nog van niemand nooit niets gehoord had. Gek hoe mensen hun hypocrisie
verloochenen, zelfs zonder hanen sie een aantal keren kraaien, zelfs zonder.
Het is geen kwestie van missen, wel van raken, dat blijkt alles wat telt.

28/12/2008:
Het Spaans kent enkele woorden voor de gegevens, maar nooit een oplossing.
Of dat noodzakelijkerwijze nodig is, weet ik bijlange nog niet, maar ik denk
dat het gauw genoeg zal doordringen, zoals een vermoeidheidskater
stilletjes uit uw onderbewustzijn kruipt en zich in het bovenbewustzijn nestelt.

29/12/2008:
Niets anders dan krankzinnigheid, en elk synoniem dat er ooit voor bedacht is,
om het woord toch meer de kracht van de situatie uit te laten beelden,
te laten tonen. Wat er soms gebeurd is jammer, maar wat er soms volgt is
quasi aangenaam. Bijna, en elk synoniem dat betekent dat niets geheel is.

30/12/2008:
Een opluchting van jewelste, ja zelfs, één van je welste, wat dat ook moge
zeggen willen, wat ter wereld dat ook betekent. Want woorden zij onze kracht,
maar die kracht schijnt niet steevast gegrond te zijn, doch labiel en variabel.
Zoals een X, onafhankelijk maar veranderlijk, waarbij de mensen Y’en zijn.

31/12/2008: NEW YEAR’S EVE EDITION
Dit is alles even vergeten, en tegelijk alles proberen te onthouden, verplaatsend.
Dit is wat iedereen wel eens wilde, zonder het ooit toe te gevenn verradend.
Dit zou zijn waarom ik nog voortdoe, en dat is het nog steeds, minus een
sleutelfactor, een figuur met een mooi figuur, een wezen met een mooi wezen.