NOTA: Februari, vanaf 01/02/2008 tot 29/02/2008
----------------------------------------------------------
01/02/2008:
Ik ben dronken ofte zat van zat te zijn. Beuheden langs overal maar doelgericht. Ik
ben te dronken om nog te kunnen zien. Inzien dat ik hier het pad moet kiezen. Ik
ben zo dronken dat ik geeneens mijn sleutel vind. De deur naar oneindigheid is op slot.
En ik wilde, oh ik wilde dat mijn wilde gedrag zich verborg onder zo’n stille zee.
02/02/2008:
Zijn hologrammen een werkelijkheid, of slechts een weerspiegeling van een imitatie
van een idee in een werkelijkheid? En zijt gij een verdraaiing, een positieve afwijking
der natuur? Visioenen in uw dromen komen geuit in mijn buien, degenen van plezier.
Ach, mocht ik u zien en graag zien, zag gij mij dan ook terug? Noch graag, zeker?
03/02/2008:
Drinkgelagen bij zuiver kaarslicht en etentjes in de koudste koude in jouw centrum
en een rijzende en stijgende warme luchtstroom die hielp om het hart te bereiken.
2 rood-blauwe draden verbonden in de eeuwigheid, een totaal gehele onverwachte
schok en alles werd een grijs-paarse massa van wit en rood en blauw en vooral geel.
04/02/2008:
Ongeweten een doordrang tot het overgeweten, te veel is meestal heel erg goed.
Te weinig is maar een minimum aan valentie, behalve dat gejammer en gebeuren,
te weinig om te eten en te drinken, te weinig om deftig te richten op een doelwit.
Ach… Ecco ergo, moest elk leven een hemel zijn en moest elke dood niet bestaan?
05/02/2008:
Ingemaakt in de vorm van een figuur dat op een bepaalde stijl lijkt van het genre
idiotie, een wereld voor de meeste onbekend om 2 redenen, elk stereotypischer.
Achterbarige conclusies en een teveel aan vertrouwens voor het wel- en nietzijn
ze brengen mij tot ideeën onmenswaardig en gedachten pejoratief en stoem.
06/02/2008:
Vier keer zoveel dan gewoontelijk, 4 keer het aantal geluk tot een 4de macht.
Trillingen als vlinders die trillen in uw buik, een antinaturalistische opwekking,
zorgen voor een simulatie der drogeringen, zo zeer verwekkend en oplevend.
Dat een tijd maar voortdraait in plaats van terug, dan valt alles juist en precies.
07/02/2008:
Jullie eten blijkbaar, vooral met gouden lepels, zilveren vorken, een marmeren bord.
Ik grijp dusver mis en verkrijg een houten mes met splinters in mijn hand/hoofd.
Ik schijn heilig maar ik ben razend en kwaad. Ik ben niets meer dan een product
van mijn eigen ontwikkeling. Ik ben auto-teleurgesteld en onomkeerbaar gewist.
08/02/2008:
Bakken wolken en stapels regen, een vochtige ondergrond en natte bovengrond
maakten rustiek plaats voor een geheel van dit alles tot een negatieve macht.
Een volkomen genormeerde magie in de lanen van de steden in al onze landen
verbleekte tot een omvattende optie van richting en zin en goesting per dag.
09/02/2008
Een verlof naar buiten het centrum van mijn wezen, ik reis ver weg, weg naar
een stad gelegen achter bijna onbetreden treden maar amper onbewogen wegen.
Ergens ooit een zekere loopt mij tegen mijn lijf als een klap van een zonnebloem
waarvan alle zaadjes en alle blaadjes blijven kleven tot ze het besterven van koude.
10/02/2008:
Zinderingen zinderen zinderend na nadat wij muziek muzikaal musiceren laten, laat.
Herinneringen die vers uit een propere bodem kruipen doch lijken als een deel jeugd.
Eindeloze vergaderingen van -1 tot 6 uur, van 0 tot 0,05 procent, van 5 tot 24 procent,
van 5 tot 24 graden, van 0 tot 6 graden, en alles, a-lles, is enorm, eno-rm, lachwekkend.
11/02/2008:
Terwijl ik uitwaai in een imaginaire wind en word meegesleurd en word aangevallen
en ik vecht niet terug. Ik win anders, ik ontken en ik weet niets meer en ik ben bang
en terecht en ik hoop gewoon en ik zal winnen. Want ik ben zover geraakt, zo dicht
dat ik blijf. Ik keer noch terug noch weder noch verder. Maar ik blijf noch staan.
12/02/2008:
Een bezigheid alleen houdt mij soms alleen overeind, als in “in leven, over leven”,
dus werd ik afgemaakt met het mes op mijn slaapgewricht en een pistool tussen mijn
reeds eerder aangerande hersenen. Een fout komt nooit alleen, nooit zonder slechts,
en het betekent zo weinig zoals die helse vraag ook niets betekent, alleszins enigszins.
13/02/2008:
Jij, wind, jij wederkeert mij. Je werkt mij tegen alsof ik een veertje was, drijvend
in een warme luchtstroom die nergens te bekennen valt. Ik zou eindigen in een doos
vol zoetheid, allemaal verschillend, allemaal levensbepalend, allemaal even belangrijk,
allemaal even tijdsrovend. Maar slechts weinigen zo enerverend ende dwangmatig.
14/02/2008:
Alsof er een manifest label werd geplakt dat ik zelf niet kon lezen, zo’n gedacht
hebben ze van mij, alsof ik minder waard zou geweest zijn. Ik ben zelf bang, angstig
voor de liefde en de chaos in mijn hoofd. Er spookt iets, het besef van 2 tegenpolen
die elkaar maar niet kruisen. Ik wil veel, maar ik denk niet dat ik het ineens bekom.
15/02/2008:
Een (on)zekere warmte in mijn hart - omvat door een externe bedroefde kilte.
Ik weet niet beter, maar ik verlangde van wel. Ik zou een vraag stellen of zo,
een deling mede. Ik ben niet niet voor geen afwijzing bang. Zij is een godin,
ik ben een overwonnen Griek. Ik heb ook behoeftens, zoals haar. Echt waar.
16/02/2008:
Ik ben niet de enige, maar toch zeker een van de weinigen. Geen bezwaren of…
Mijn hoofd van benedenonder naar bovenop geheven, alsof ik belandde in een schip.
Voor eerst ook vooreerst een sterk verlangen naar een einde, een oneindig einde,
een einde waarin ik de protagonist ben, ik word er gaandeweg afgemaakt.
17/02/2008:
Loosheden in mijn kop overtreffen wijsheden ergens in mijn lendenen ergens.
Ik heb een idee dat niet bestaat of een feit dat niet klopt in uw wereld vol politiek
correctheid. Ik wilde maar dat ik vrij kon zijn, maar terzelfdertijd heb ik nood.
Ik ben reeds ver genoeg geraakt om te blijven staan, nu enkel nog blijven zijn.
18/02/2008:
Een wereld van faaldom, waarin iedereen die wint slim genoeg is om om te keren,
terwijl de dommen verliezen van het lachen. Een vertekend wereldbeeld zoals ik.
Mijn gemoed houdt geen midden tussen blij-esque en rustig. Reeds worden
bloedvaten verwacht compleet open te springen, zowel indien ja als indien nee.
19/02/2008:
Geen traag verzet doch vertraagde zet in jullie brein als een stomerij voor hersens.
Het luchtledige in mij komt vrij nadat een fictief wit, poeder in mijn stof kwam terecht.
Een spook dat net tussen uw boezem zit en eruit komt net voor ik u naderen wil.
Dicht gesloten en onbereikbaar mooi tegen ongezien tof en onbegrepen vreugdig.
20/02/2008:
Hoegenaamd specifiek gericht op een futuristische noch wetenschaps fictieve
reis doorheen verschillende stadia van mijzelf. 4x kom ik iets tegen, 4x mezelf.
Een lange weg naar beneden, en de enige kant weg van de weg is benedenwaarts
veel afstand, weinig tijd, weinig veiligheid. Hopend op een afloop. Degelijk.
21/02/2008:
Mijn ziel gevangen in een anticomplex omringd door proconcepten en contracten.
Ik zit enerzijds gebonden aan een telefoonpaal, verbonden met onzekere lijnen,
anderzijds aan een draadloze verbinding die mij laat denken wat ik wil, hoe ik wil,
en vooral waarom ik wil. Antwoorden zijn zo te geven maar niet zo te begrijpen.
22/02/2008:
Ik ondervind meermaals op onthoud een gebrek in zo’n gesprek, waarvan ieder dacht
dat zoiets inhumaan en incorporaal zou zijn. Een onwerkelijk in de negative zin
kwam uit de kelder der angst. Een laat geluk, een bevrijdenising van een bloedbad
tot een slechte behouding naar een zweetbad, bijgevuld met tranen van afschuw.
23/02/2008:
Lachend ween ik zo mijn zorgen weg, want ik lach me zelfs levend dood.
Pijn doet er niet toe en niemand geeft om uw uiterlijk, noch uw lage status,
want iedereen is gelijk, gelijkgebalsemd, gelijkgestemd als een gitaar in drop D.
Vibratie die al even over tijd is, maar nog net zo hoog wordt geacht als altijd.
24/02/2008:
Zo klein, zo ongelooflijk jong maar toch reeds verantwoordelijk. Leven is plezier,
verlangen is een abstractie maken van uw bezit. Een materieel gebeuren hier,
mijn hart, mijn omgeving, overal behalve dichtbij. Er zijn geen pakken meer
om bij te zitten. ‘t Blijkt beter af te zijn met mij erbij, ik ben jullie stimulans.
25/02/2008:
Elke dag die er maar toegevoegd wordt aan mijn kalender der lusteloosheid,
elke dag een is een dag te bekoren, te beminnen als een voorbereide routine
zonder script noch generale repetitie. We leven een toneelstuk, en de een is
figurant, de ander is een belangrijke figurant. Ieder is een pion onder dit regime.
26/02/2008:
Behalve standvastig gevoel en ook gemengd en tesamen, er is vooral weinig.
Een implosie van ontploffingen tussen mijn epidermis en de appendixxx.
Gebroken duimen of enkels zijn geveinsd, maar een of ander hart is echt kapot,
voor mij een gok, voor u een mysterie waarvan gij niets vanaf weet n’est-c’pas?
27/02/2008:
Heimelijk stiekem kruip ik in mijn eigen huid en mijn hart kruipt in de jouwe
zolang totdat we op dezelfde golflengte zitten en zokort dat jij je bedenkt en
ik spijt heb van een eind aan dat dit onbepaald begin. Ach, ik zou amper tot
zelfs nooit kwaad kunnen zijn op u, zelfs al bestond ge uit ideaele moleculen…
28/02/2008:
Het oog krijgt wat het wil, maar wij, gehelen, willen ook wat. Een kunst op zich,
zo worden wij beschreven, of erger: een verzameling van entiteiten met hun eigen
identiteiten. Te vaak ben ik verwaarloosd, te vaak zijt gij miskend, te vaak zijn wij
misnoegd en te weinig respect gaat naar ons uit. Een schande, een schaamte!
29/02/2008: LEAP EDITION
Niets dat eruit springt, maar er bleef veel inzitten. Potentiële krachten die naar
boven zouden vallen verbergen vaak onderliggende berichten die niet betekenen.
Soortgelijk aan vermaak, vertier en die trend, kwamen treinwagons aan met genoeg
in de overtreffende trap, maar ik blijf wachten tot hij stopt aan mijn spoor.
25-03-2008
WHAT’S THIS EMOTION? - poetae dictis
NOTA: vanaf 14/01/2008 tot 31/01/2008
----------------------------------------------------------
14/01/2008:
Dit is voor de mensen die ik graag heb, voor de mensen van toen,
voor de mensen die ik niet ken en waar geen fouten gebeuren,
door mij noch hen. Ofschoon ik bang ben of kleinzerig, scheelt niets,
vooral beangd, omdat er druk achter mij aanzit, hopend op mijn hart.
15/01/2008:
Te veel is ook maar uitbundig, en triestverwekkend, en eigenlijk jammer.
Tegenstand achterstand achterslag gene zever meer in mijn gezicht ze!
Gewoon een hel, een kleintje dan wel. Een hemel gedissocieerd,
en ik ben negatief geladen. Of in een hemel volledig omgekeerd…
16/01/2008:
Soms net genoeg, meestal evenveel, eigenlijk geraffineerd tot alles
wat voltooid is en alles wat ik ooit gevoeld heb. Een voordeel van twijfel
en nadeel door gebrek. Gebrek maakt onze gang, gebrek is een deur
die opent en zelfs toereikt wat ge soms niet nodig hebt, net nodig hebt.
17/01/2008:
Er zit een spervuur van vlammen achter mijn gat en ik loop naar achter.
In de hoop dat, op de stapel, een berg vol hoop, ik begin te twijfelen.
Routine ben ik beu, maar een nouveau species staat als een acies voor mij.
Voor hoelang nog, is dit te houden als ik labiel was, als wij er niet waren?
18/01/2008:
Vergaan door tijd en nog ietstof, gedaan met spelen, opnieuw spelen
en opnieuw beginnen, een nieuwe week in één dag, storm en geluk in 1 dag
Ik wil er zijn, daar, zonder hier of zonder u of uw of hoe dan ook
mijn armen zijn stijf, een te grote ontvangst, mijne zender is ontregeld.
19/01/2008:
Gezapig doch eenzaam, gezamelijk doch bedeesd. Een leven van duurte
weegt nergens tegen. De tegenpool van plusminus een vreselijk idee,
de antithese van een ontkenning is een geslacht. Eh, gedacht. Eh, gemacht.
Wir haben das nicht gemacht. E-ter-naal en bevrijd van welk bedrag dan ook.
20/01/2008:
En aldaar kwam een stroom van zeegebergte. Een beata magna aura.
Ik was nooit zo bevoeld geweest, ik, ik was ik een echte bevaarder der varen.
Rondom mij; gezwoel en gelach, maar bespot noch bedaard, een menselijk.
Maar mijn lach begroette veel, bleek te veel eigenlijk genoeg te zijn, zin.
21/01/2008:
Een ongeluk bij een gelukkig ziel. Een storing in een mentale correctie.
Mij scheelt het niets, het zijn les autres, unfair enfer, ik doe niets, ik denk,
en bovenal, ik ben dronken van geluk. Gedrogeerd eerder. In een roes.
Als een boog in een spuit, een pilletje zonneschijn, maar te duur en té goed.
22/01/2008:
Genen aanstoot tot geen misdrag, lame, een leemte. Een blik stroomwaarts
een breed égard jegens alles humaan en een smalle kracht tot het natuur.
Ik voel een vroeger, de gisterens en eergisterens, de negentigen anderen.
Doch ik hoop gewoon een regressie, want dat voortgaan blijkt geen optie…
23/01/2008:
Gezien ons gezicht gelijk blijft in de donkere duisternis, en omdat wij niet
verschillen in onze on gelijk matig heden vroeger. Geen grenzen noch baren
of we verlagen ze tot hartniveau. Level 1 is bijna voltooid maar den uitgang
die zit verstopt tussen de wouden van liefde en vriendschap en vooral liefde.
24/01/2008:
Mixed miserie. Equivalente ellende. Zotte zaligheid en een graaf geluk.
Vooral valse humor doch bejammerde samenverzen. En terecht, jazeker, terecht.
Ik blijf in een of andere zekere vage onbestemde en dubbelzinnige nuance en
ik kan er moeilijk uit. Amper 5 jaar geleefd, en nog slechts 2 te gaan tot ik aftel.
25/01/2008:
Wat nog maar slechts even overblijft voor een hele tijd is een belachelijk gestel
en een glimlach is nogal vermijdelijk. Verleidelijk, eh… Mijn valse papieren bewegen
voor mijn valse kop en in mijn valse handen houd ik vals genot valst. Vast, eh…
Gefractioneerde hu-mor leidt mij ten gronde, maar ik ben toch zo gelukkig.
26/01/2008:
Een gezag boven mij vertelde mij dat ik mij voltooid mocht voelen. Een gezant
onderaan, zag mij en mijn vertrek. Ik wilde een boom worden, een klein stuk
van een spriet van gras dat heendwarrelt. En weerdwarrelt. Tot in het oneindige,
maar beginnend van 56. Ik wilde een gedachte worden, die een boom vasthield.
27/01/2008:
Mannelijk. Alles is mannelijk. Vrouwen zijn mannelijk. Ik ben zelfs mannelijk.
Het rijmt en het maakt plezier. Het herhaalt en het zingt. En al een chance dat:
het bijna zomer is. Een zomer vol plezier en pintjes. Winter’s koud en oud.
Het rijmt. Het komt goed. Goed is iets dat ge voelt, een doel bestaat er niet.
28/01/2008:
Hoe ver is een ongelukkige al gekomen, wanneer hij in zijn onvermoeide raakt?
Hoe ver blaft een hond die slechts 3 poten heeft, ocharme. Hoe zeer doet het nu?
Weldadig op de rechte plaats. Veerkrachtig, een multí-platform. Steeds maar meer.
En ook verder. Ik ben niet verder waard. Ik ben evenver als jullie, doch sneller.
29/01/2008:
Melancholische gebruiken van het verleden komen wederom-om het mèn’tnâ
te bevolkeren. Als een 4de wiel aan een driewieler. Een godvergeten dankgebed.
Schaamtelijk eigenlijk, dat zoveel misgaat wanneer er ook maar één - 1 - reactie komt.
Culminatie leidt tot vermenigvuldiging, wat desondanks ons grootste doel wordt.
30/01/2008:
Ik wilde dat ik wou dat ik bijna verdrinkte of verdronk in mijn eigenste verdriet
en niet in andermans geluk. Ik ben geluk. Ik ben een adder onder het gras, bijtend.
Wentel, keer, draai, een stoot ven energieke elektrisiteit wederom en wederom
een puntig insteeksel in mijn oren zorgt voor een voldane blik en een kapotte long.
31/01/2008:
Verslagen door mijn eigen gewil. Gedragen door mijn eigen hand. Gedogen door
mijn eigenste eigen hebzucht. Ik weet ik veel te weinig om nog intelligent te zijn
maar ook te veel om niet te weten waardat ik naartoe moet. Ik zou een weg moeten
vinden en die misschien links laten liggen. Zoals alle andere wegen. Ik ben wegen.
----------------------------------------------------------
4 regels per dag. Stiekem eigenlijk te laat begonnen, maar als ik dan te laat eindig is dat allemaal goed. Het plan is dus om tot 13/01/2009 hetzelfde te blijven doen. Een soort dagboek.
----------------------------------------------------------
14/01/2008:
Dit is voor de mensen die ik graag heb, voor de mensen van toen,
voor de mensen die ik niet ken en waar geen fouten gebeuren,
door mij noch hen. Ofschoon ik bang ben of kleinzerig, scheelt niets,
vooral beangd, omdat er druk achter mij aanzit, hopend op mijn hart.
15/01/2008:
Te veel is ook maar uitbundig, en triestverwekkend, en eigenlijk jammer.
Tegenstand achterstand achterslag gene zever meer in mijn gezicht ze!
Gewoon een hel, een kleintje dan wel. Een hemel gedissocieerd,
en ik ben negatief geladen. Of in een hemel volledig omgekeerd…
16/01/2008:
Soms net genoeg, meestal evenveel, eigenlijk geraffineerd tot alles
wat voltooid is en alles wat ik ooit gevoeld heb. Een voordeel van twijfel
en nadeel door gebrek. Gebrek maakt onze gang, gebrek is een deur
die opent en zelfs toereikt wat ge soms niet nodig hebt, net nodig hebt.
17/01/2008:
Er zit een spervuur van vlammen achter mijn gat en ik loop naar achter.
In de hoop dat, op de stapel, een berg vol hoop, ik begin te twijfelen.
Routine ben ik beu, maar een nouveau species staat als een acies voor mij.
Voor hoelang nog, is dit te houden als ik labiel was, als wij er niet waren?
18/01/2008:
Vergaan door tijd en nog ietstof, gedaan met spelen, opnieuw spelen
en opnieuw beginnen, een nieuwe week in één dag, storm en geluk in 1 dag
Ik wil er zijn, daar, zonder hier of zonder u of uw of hoe dan ook
mijn armen zijn stijf, een te grote ontvangst, mijne zender is ontregeld.
19/01/2008:
Gezapig doch eenzaam, gezamelijk doch bedeesd. Een leven van duurte
weegt nergens tegen. De tegenpool van plusminus een vreselijk idee,
de antithese van een ontkenning is een geslacht. Eh, gedacht. Eh, gemacht.
Wir haben das nicht gemacht. E-ter-naal en bevrijd van welk bedrag dan ook.
20/01/2008:
En aldaar kwam een stroom van zeegebergte. Een beata magna aura.
Ik was nooit zo bevoeld geweest, ik, ik was ik een echte bevaarder der varen.
Rondom mij; gezwoel en gelach, maar bespot noch bedaard, een menselijk.
Maar mijn lach begroette veel, bleek te veel eigenlijk genoeg te zijn, zin.
21/01/2008:
Een ongeluk bij een gelukkig ziel. Een storing in een mentale correctie.
Mij scheelt het niets, het zijn les autres, unfair enfer, ik doe niets, ik denk,
en bovenal, ik ben dronken van geluk. Gedrogeerd eerder. In een roes.
Als een boog in een spuit, een pilletje zonneschijn, maar te duur en té goed.
22/01/2008:
Genen aanstoot tot geen misdrag, lame, een leemte. Een blik stroomwaarts
een breed égard jegens alles humaan en een smalle kracht tot het natuur.
Ik voel een vroeger, de gisterens en eergisterens, de negentigen anderen.
Doch ik hoop gewoon een regressie, want dat voortgaan blijkt geen optie…
23/01/2008:
Gezien ons gezicht gelijk blijft in de donkere duisternis, en omdat wij niet
verschillen in onze on gelijk matig heden vroeger. Geen grenzen noch baren
of we verlagen ze tot hartniveau. Level 1 is bijna voltooid maar den uitgang
die zit verstopt tussen de wouden van liefde en vriendschap en vooral liefde.
24/01/2008:
Mixed miserie. Equivalente ellende. Zotte zaligheid en een graaf geluk.
Vooral valse humor doch bejammerde samenverzen. En terecht, jazeker, terecht.
Ik blijf in een of andere zekere vage onbestemde en dubbelzinnige nuance en
ik kan er moeilijk uit. Amper 5 jaar geleefd, en nog slechts 2 te gaan tot ik aftel.
25/01/2008:
Wat nog maar slechts even overblijft voor een hele tijd is een belachelijk gestel
en een glimlach is nogal vermijdelijk. Verleidelijk, eh… Mijn valse papieren bewegen
voor mijn valse kop en in mijn valse handen houd ik vals genot valst. Vast, eh…
Gefractioneerde hu-mor leidt mij ten gronde, maar ik ben toch zo gelukkig.
26/01/2008:
Een gezag boven mij vertelde mij dat ik mij voltooid mocht voelen. Een gezant
onderaan, zag mij en mijn vertrek. Ik wilde een boom worden, een klein stuk
van een spriet van gras dat heendwarrelt. En weerdwarrelt. Tot in het oneindige,
maar beginnend van 56. Ik wilde een gedachte worden, die een boom vasthield.
27/01/2008:
Mannelijk. Alles is mannelijk. Vrouwen zijn mannelijk. Ik ben zelfs mannelijk.
Het rijmt en het maakt plezier. Het herhaalt en het zingt. En al een chance dat:
het bijna zomer is. Een zomer vol plezier en pintjes. Winter’s koud en oud.
Het rijmt. Het komt goed. Goed is iets dat ge voelt, een doel bestaat er niet.
28/01/2008:
Hoe ver is een ongelukkige al gekomen, wanneer hij in zijn onvermoeide raakt?
Hoe ver blaft een hond die slechts 3 poten heeft, ocharme. Hoe zeer doet het nu?
Weldadig op de rechte plaats. Veerkrachtig, een multí-platform. Steeds maar meer.
En ook verder. Ik ben niet verder waard. Ik ben evenver als jullie, doch sneller.
29/01/2008:
Melancholische gebruiken van het verleden komen wederom-om het mèn’tnâ
te bevolkeren. Als een 4de wiel aan een driewieler. Een godvergeten dankgebed.
Schaamtelijk eigenlijk, dat zoveel misgaat wanneer er ook maar één - 1 - reactie komt.
Culminatie leidt tot vermenigvuldiging, wat desondanks ons grootste doel wordt.
30/01/2008:
Ik wilde dat ik wou dat ik bijna verdrinkte of verdronk in mijn eigenste verdriet
en niet in andermans geluk. Ik ben geluk. Ik ben een adder onder het gras, bijtend.
Wentel, keer, draai, een stoot ven energieke elektrisiteit wederom en wederom
een puntig insteeksel in mijn oren zorgt voor een voldane blik en een kapotte long.
31/01/2008:
Verslagen door mijn eigen gewil. Gedragen door mijn eigen hand. Gedogen door
mijn eigenste eigen hebzucht. Ik weet ik veel te weinig om nog intelligent te zijn
maar ook te veel om niet te weten waardat ik naartoe moet. Ik zou een weg moeten
vinden en die misschien links laten liggen. Zoals alle andere wegen. Ik ben wegen.
----------------------------------------------------------
4 regels per dag. Stiekem eigenlijk te laat begonnen, maar als ik dan te laat eindig is dat allemaal goed. Het plan is dus om tot 13/01/2009 hetzelfde te blijven doen. Een soort dagboek.
24-03-2008
Een toekomst met Rakel!’, ‘s avonds & intiem!! (Vooral intiem!)
Monoloog door Karel Geuens:
Beste mensen, ik kom u eens te vertellen wat ik denk. Rakel denkt. Als individu denk ik. Ik denk voor mezelf en voor de maatschappij. Voor de samenleving, beschaving, cultuur, welzijn, samenhorigheid. En vooral voor ik.
Mensen, ik ben angstig. Leeftijden naderen waar ik ook sta, en ze naderen snel. Zoals Nerviërs tegenover Romeinen, zoals levensloop tegenover ik. Ik ben nu welgeteld 15 jaren en enkele maanden. Ik ben geboren in 1991. Beseft u dat het reeds 2006 is, op de rand van 2007. Tweeduizend en zeven. Het lijkt wel juist geleden of het was nog 2000, of zelfs 1999. Dat is angstaanjagend. Van ‘00 naar ‘10 in no time. 1991-2007, daar zit 16 jaar verschil tussen. Onze glorie, onze nederlaag. Onze elektronen, onze protonen, onze neutronen. Onze kern. Alles wat ik ben zit in mijn leeftijd. Alles wat ik representeer, komt door een getal, mijn ouderdom. En wee mij, mensen, ik ben angstig! Ik heb dingen beleefd, die niet eens belangrijk waren. Ik heb dingen beleefd, die geen dingen waren. Ik heb iets gezien, dat niets was. Ik heb alles doorstaan, om tot de conclusie te komen dat het nodig was. Het was noodzakelijk, belangrijk, cruciaal, vertederend. Het was vooral voorbij. Gedaan, zeiden ze. Gedaan, zeg ik nu. En ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb, want dat is niet zo. Ik heb er deugd van. Maar, mensen, relativeert eens. Zo vaak dat we afscheid moeten nemen. Ik neem afscheid van een vriend waar ik ‘s avonds mee heb gebabbeld. Over dingen, weet u wel. Ik neem afscheid, en ik zit met een gevoel dat ik niet anders met woorden of talen kan omschrijven als “hmmph…”. Een… wrang… gevoel. Ik neem afscheid, en denk “hmmph…”, terwijl ik deze persoon de volgende dag gewoon terug zie, bijvoorbeeld op school. Situaties zijn vervormers van mensdom. Serieus, mensen, omgevingen en milieus zijn wat iemand maakt tot deze. U kent vast wel een geval waarin iemand die u normaal zo tof vindt, opeens vreemd doet. Ja, vreemd noemen wij dat dan. Bij gebrek aan moed, bij gebrek aan lef. Of in de wonderlijke Engelstalige uitdrukking: ‘Lack of guts.’ De afschuw spuwt ervanaf, als dat wordt uitgedrukt. Of in het Latijnse: ‘Audax deest.’ Een eufemisme gebruiken wij dan. Vreemd… En waarom? Waarom verdient deze persoon dat? Ik zal het u zeggen. Omdat in een andere situatie, een ander geval of een andere omgeving, deze persoon wel degelijk uw hart steelt, in die zin dat deze u graag ziet, en u deze ook. Situaties, ziet u. Personen zijn slechts illusies, zoals personages in het boek uwer leven. No shit.
Zo kom ik tot de conclusie dat tijd vooruitstrekt. Aangename periodes gaan voorbij. Ze gaan gedaan zijn geweest. Ze zullen geëindigd zijn. En dat is niet jammer, want dat is de bedoeling! Dat is niet spijtig, dat gebeurt! Wat dat wel is, dat is een subject. Mensen leven te ver van zich weg, terwijl ik hier wil suggereren om dichter met uzelve te vereenzelvigen. Bekijkt uzelf. Ziet uzelf. Ruikt uzelf. Geniet uzelve. En vervaagt uzelf, uiteindelijk. Maar wacht daar nog mee, dank u! Mensen, ik ben angstig. Ik ben Rakel de Vereenzelvigende en ik ben 15 jaar en ettelijke tijd later. Ik vecht niet, ik wacht. Ik vocht, en wachtte op. Dat was vroeger. U kent het gezegde dat u misschien beter stopt met in het verleden te leven? Awel, misschien is dat ook zo. Meerderheden kunnen gelijk hebben. Maar wat ons niet tegenhoudt is om dit verleden, wat eigenlijk gewoon een vroeger heden was, te koesteren. 5 jaar geleden wisten we nog niet dat we toen niet mochten leven. Nu is dat opeens sociaal veranderd, en bent u oud als je terugdenkt aan wat toen nog vrienden waren. Dat is nu voorbij. Mensen, dat is triest, want moesten we dat verleden niet hebben, zouden we niet weten dat dat binnenkort wederom zal gebeuren. Mensen, ik ben angstig. Binnen ettelijke jaren, zal mijn nu oh zo mooie 15-jaarssuffix veranderen in wat ik noem 18 jaar. Dit, mensen, is wat ik noem, angst. De wereld der volwassenen. La monde des adultes. Der Welt von Erwachsene. Orbis terrarum hominum grandium of zo. Il mondo di uomi grandi of zo. Ik weet het allemaal niet. Het kan mij misschien ook niet zozeer schelen. Wat mij wel aangaat, is de praktijk hiervan. Mensen, angstig. Dat 1 getal als achttien zo’n verantwoordelijkheid op uw schouders -en niet alleen op uw schouders- kan leggen, is enkel bedenkbaar in onze 21ste eeuw, welke vroeger nog niet bestond, en tevens onze ondergang zou opleveren. Wel, we zullen zien. Ik heb koud, mensen.
Ik ben jong, en ik wil ervan profiteren. Ik moet ervan profiteren! Zo lijkt het, en zo is het misschien ook. Nu! Ik weet alleen niet goed wat, en hoe. En vooral wie. En waarom, maar dat ik wil ten gunste en ongunste uit mijn duim zuigen, of eventueel uit mijn mouw schudden, terwijl ik met uw voeten zit te rammelen. Nu kan ik dat nog! Uw voeten dienen in mijn opzicht om mee te rammelen! Wat anders? Mensen, binnenkort ben ik wederom ouder. Ik krijg wederom meer maturiteit. Ik krijg een meerderheid. Ik heb familie die 13 waren toen ik geboren werd, 18 waren toen ik 5 jaren werd, en nu werken terwijl ik 15 jaren ben. Deze persoon heeft zijn jeugd gehad. Mensen, deze mens heeft zijn adolescentie gedaan! Volbracht! Afgewerkt! En deze kan niet meer terug. Deze heeft zich ingezet, en dat allemaal voor evolutie. Ik heb familie die binnenkort zal rij-examen-theorie zal mogen bestuderen. Mensen, ik ben angstig. En ik blijf achter. Ik ga voort, stagnerend. Ik moet voort, ik word gedwongen verder te gaan. Op dit eigenste moment heb ik daar geen probleem mee! Nee, meneer. Maar termijn speelt een rol. Verantwoordelijkheden stapelen zich op, en ik ben slechts een weinig voorbereid. Te weinig, misschien. Wat leer ik uiteindelijk als ik het voorgeschoteld krijg? Wat begrijp ik als ik word gequoteerd? Wat zie ik als het donker is? Ik vraag u, mensen, wat voel ik nu? Mensen, ik ben angstig. Weer een nieuw jaartal in onze reeds donkere toekomst. Weer een geboorte herdacht. Weer een Messias. Weer een verloren doel. Weer een opgehoopte liefde, verloren. En ik geniet! Mensen, ik geniet! Het is niet moeilijk in te zien dat iets leuk is. Dingen zijn magisch, betoverend, vertederend. Maar het is niet bij te houden! Een berg van begeertes en afschuw verschijnt wanneer ik opsta. Consequentie is moeilijk. Ik groei op in een luxueus milieu, en misschien is het dat wat mij angstig maakt, mensen. Overbodige of onderbodige luxe stroomt me toe, terwijl ik deze misschien niet nodig heb. Nee, ik heb dat niet nodig. Maar het is zo leuk! Mijn audio-visualiteit stijgt naar normen. Ik kijk, en luister, en zie, en hoor, en ik hou ervan. Ik geef, en ik krijg. En ik ben er nog dolgelukkig bij. De crisis van de burgerij. En de toekomst. Ik zal later groeien, en ik zal uit de greep van de sociale standvastigheid verdwijnen. Ik zal zogenaamd volwassen worden. Ik zal! En ik zal ik het misschien moeilijk krijgen. Ik zal ik het misschien gemakkelijk krijgen. Ik zal ik misschien gelukkig zijn. Voor efkens, want dat mag niet altijd in Volwassenenland. Rakelland is een vrije wereld. Om eerlijk te zijn, Rakelland is niet zo ver hiervandaan. Ik hou van u, mensen, ik ben angstig. Wat ik beleef, is een gemak op zich. Ik maak me druk om zaken die voor een grote mens nog niet eens bestaan. Ik begrijp het niet. Ik snap het niet.
Ik ga moeten kiezen. Nog efkens, of misschien direct? Nu of later? Wat of wie? Waarom of hoe? Ik of mij? Nog enkele jaren zonder al te moeilijke en doordringende beslissingen en keuzes. Nog efkens zonder stress. Nog dit, zonder scheiding. Nog wat zonder voldoening. Nog even met verbonden. Oh, God, mensen, overstijgt u mij! Ik overkom, ik gebeur! Ik vermaak, ik maak, ik doe. Ik overleef, ik voel, ik onderga. Ik vergeet, mensen. Ik ben angstig. Animatie, plezier, en gezelligheid. Alles is zo perfect. Maar mensen, waar blijft de relativiteit? Mensen vergeten, verwaarlozen en loochenen zelfs. En ze weten niet waarom, ze wisten niet waarom. Ik weet niets. Wat was onze toekomst, moest ik iets langer gebleven zijn? Wat was ons verloop, moest ik iets meer gezegd hebben? Wat was er, moest men net iets meer verteld hebben? Dit, mensen, is een medaille. Eén kant toont dat deze ontmoetingen, herinneringen als het ware, deze situaties moeten behouden worden, in onze hersenen. Want elke gezond denkende mens weet dat een hart dient om bloed te pompen en zo, en niet om “plekjes voor speciale personen” of “gevoelens voor iemand” te bewaren. Da’s zever. Nu, een andere kant zegt dat we als collectief nieuwe dingen moeten aandoen. Zoals eerder gezegd, verleden is gedaan. Maar mensen, ik vind dat er meerdere verledens mogen zijn! En ik weet niet wanneer, en ik weet niet welke, maar er komen er! Déjà vu, een verschijnsel vol pracht, reeds volbracht. Ik voel wat ik reeds heb gevoeld, en dat is leuk! Want ik heb dat gevoel gemist. Het stelt u in staat uw gedachten her te beleven. En amai, verleden is mooi. Neem het in uw armen mensen, en laat het na afloop terug los. Embrace the memory, zoals ze in Verenigd Koninkrijkland wel eens zeggen. ‘t Is misschien moeilijk voor sommigen, voor mij ook, mensen, dus doe het maar rustig aan. Vlieg efkens weg, uit deze greep van emotie.
‘t Speelt een spelletje met mij, met ons, mensen. En u moet vechten! U moet als positief vechten. Stijgend, lerend, gevend. We gaan allemaal door. Ik zal 16 jaar worden. 16 jaar is een alom bekende leeftijd om “uit” te “gaan”. En ik weet zelfs niet of ik dat al kan. Mijn sociale vaardigheden zijn om niet te zeggen ver ontwikkeld -doch mogen we niet overdrijven, ik kan wel degelijk goed met mensen omgaan. Ik voel me enkel niet altijd erg gemakkelijk, omdat we in de 21ste eeuw leven. De 21ste eeuw waar de mening van elke jongere van dezelfde leeftijdscategorie blijkbaar ongeveer hetzelfde moet zijn. De eeuw waar idealen enkel nog door propaganda wordt doorgevoerd. Nu, mensen, kan men belacht worden omdat men verdomme fruit koopt in plaats van snoep of zelfs alcohol tegenwoordig. De jeugd, hè, mensen, en ik zeg dit omdat ik er deel van uitmaak en ze dus ken, de jeugd is of heeft geen mentaliteit meer. Ik denk dat denken voor uzelve al moeilijk genoeg was, nu wordt er u nog opgelegd ook wat te begrijpen en in te zien als juist. Nee, eigenlijk niet als juist. Als -en let nu goed op- “cool” en/of “geweldig”! Zoniet, bent u “schraal” en/of “ne loser”. Ik, persoonlijk, ben beide, en ik ben ook “ne rare”, maar daar heb ik geen commentaar op. Ik wed dat u dat niet zo geweten had, en ik evenmin, moest de jeugd van tegenwoordig mij dat niet verteld hebben. Ik zal ze maar dankbaar zijn, denk ik dan. Politieke correctheid is de uitdrukking die ik zocht. Ik hoop dat u hebt opgemerkt hoeveel keer ik wel geen “ik” heb gebruikt in deze tekst. Ik hoop dat u daaruit verstandige conclusies trekt zoals “Hier moet ik eigenlijk niet naar luisteren.” of “Ik ben slim genoeg om zelf te zien wat ‘t beste is.” of “Ik ga ne keer een pintje drinken.”. En ik ben trots op jullie, mensen. Ik ben trots op jullie creaturen.
Dit “uitgaan” includeert andere mensen, die ik misschien te graag zie om mee “uit” te “gaan”, of te veel minacht om mee “uit” te “gaan”. Mensen, ik ben angstig. Ik ben misschien nog niet helemaal voorbereid. Misschien is dat ook niet nodig. Situaties maken mensen. Ik ben er nog niet uit hoe alles ineen zit. Theorie, dat is een verklaring. Maar praktijk, mensen, praktijk zit ferm moeilijk ineen. Ik weet het allemaal niet, misschien moet ik maar eens zien wat anderen doen. Ik zie jullie nee schudden. Of wacht, ik schud zelf nee. Maakt niet uit, zolang u maar doorhebt wat mijn intenties zijn. Jazeker, voortgroeien. Ik kan tegenwoordig 3 keer in 5 minuten gegroeid zijn. En hard gegroeid, zeker tegenover een week geleden. Het is allemaal niet zo simpel, ‘t leven. Sommige mensen zeggen wel eens dat ‘t leven kort is, en u moet ervan genieten. Mensen, het leven is niet kort! Wat een illusies, zeg, het leven is het langste abstract begrip dat bestaat. Zo lang, je kan het je niet voorstellen! Maar ik denk dat mensen pas op hun 60ste of zo begrijpen dat ze hun leven flink verpest hebben, en ja, dan is ‘t wel nog kort. En dan komen ze ons zeggen dat het kort is. Hé, fuck it hoor, ik luister wel naar God! Wat wel wordt uitgedrukt is dat men ervan moet genieten, van het leven. Awel, meen ik hier geen contradictie te vinden met de uitdrukking in verband met ons verleden niet vast te houden! We mogen wel van ons “leven” genieten, maar van ons verleden blijven we beter af? Alles is een formule, mensen, een verband van grootheden. En dit zijn erg grote heden, mensen.
En het gaat verder. Ik zit nu in mijn jeugd. Ik ben 15 jaar, en als ik zo ne keer terugkijk wat ik al gedaan heb dat noemenswaardig is. Weet je, ik zal u zeggen wat. Niets! Nikske extreem of zo. Ik ben hier al 15 fucking jaren, en ik heb eigenlijk amper iets bereikt, behalve enkele spectaculaire ongelukken. Misschien moet ik maar eens meer een stapje buiten zetten. Misschien moet ik maar een revolteren! Misschien ga ik mij nu wel onmiddellijk zat drinken en pissen in den hof van ne wildvreemde kerel waarna ik in hun vijver spring en een of andere slapende eend onderkots. Of misschien doe ik dat morgen. Want mensen, dat is punk! Anarchie! Totale anarchie! In mijn hart, in mijn hersenen, en vooral in mijne lever! Maar daar zitten mijn principes mij in de weg. Ik had graag cool geweest, mensen, en ik waan mij ook zo. Jammer genoeg drink ik geen alcohol, en ben ik dat niet van plan te doen, en zal ik dus niet zat worden. Wat ik heel jammer vind. Maar, terugkomende op het aspect van mensen en vrienden, mijn omgeving en samenleving biedt de mogelijkheid niet mij te uiten. Stel dat ik wil pissen in iemands vreemde kapot gebroken bloembak, van wie ga ik dan steun krijgen? Nee, juist niemand. Van jullie misschien? Mensen, ik ben angstig. Ik heb nog een doel. Maar ga ik dat nog kunnen beleven? Heb ik nog plaats en tijd genoeg? 1 kant van mij zegt van wel, omdat ik denk dat ik nu pas eigenlijk met een fase van actie begin. Terwijl zegt er een andere kant dat ik al zoveel had kunnen verwezenlijken. Maar ik ben ik zwak! En iedereen weet dat dat niet goed is in deze periode. En ‘t gaat allemaal zo snel, tegenwoordig. Alles wordt vervroegd, en vervoegd. Mensen worden soms 80 jaar en al, en ik vraag mijzelf zelfs al af wat iemand in 10 jaar allemaal doet, laat staan waarmee iemand 80 levensjaren vult. Dat is werken, vragen, zoeken, denken. Daar is veel inspiratie voor nodig. Veel geduld. Veel gedachten hebben die mensen! Veel meegemaakt. Veel situaties. Veel mensen. Veel dieren. Veel getallen. En vooral veel verdriet. Mensen, ik ben angstig. Als ik weer een nieuw jaar achter mij laat, en tegelijk weer ettelijke enkelingen gedag zeg, en mij volledig blootleg, zal ik mij dan afvragen waarom? Zou dat een goed idee zijn? Zou ik van deze laatste jaardag moeten genieten, om het jaar genaamd 2006 in eer en bovengenoemde anarchie achter mij te laten? Ik zal het achter mij laten, dat is zeker. Ik laat momenteel alles achter wat ik heb. Ik moet voortgaan, verdomme! Ik kan niet anders. En uiteindelijk wil ik niet anders. Ik heb jullie graag. Ik heb andere mensen graag. En om dat staande te houden, ja, wij gaan verder.
En bij de aankomst moet opeens iedereen zich herinneren wat er gebeurd is, hoe dat gebeurd is en hoe vreselijk en afschuwelijk dat wel niet is geweest. Dat dat heeft kunnen plaatsvinden, komaan, mannekes, da’s toch geen doen niet meer, zoiets wordt dan gezegd. En waarom eigenlijk. Awel, mensen, de mensen lezen niet graag in een krant met een voorpagina waarop gedrukt staat dat HET LEVEN MOOI IS. Nee, dat is oninteressant. Dat moeten wij toch niet weten? En zodoende weten de meeste mensen dat ook niet! Beseft u de gevolgen hiervan? Wat is uiteindelijk nog tegelijk positief en “nieuws”? Niets, nee. Vreselijk. De wereld zal binnen zoveel tijd ontploffen, en er zijn vandaag zoveel mensen vermoord. Er is oorlog en wanorde in -toevalligerwijs- het Midden Oosten. Altijd die visering van zulke bepaalde regio’s, terwijl er overal oorlog en wanorde is! Maar nee, ‘t moet weer bij de moslims, God zegt dat. En dan stellen ze zich daar nog vragen bij ook? Ik heb gewoon een vraag aan u, de maatschappij, en de tijd: Waarom? Why? Warum? Pourquoi? Perché? Porque? Vorwatte? Mensen, u begrijpt dit? Ik dacht van niet. Sorry.
Wij leven hier in een wereld waarin minderheden met veel macht bewapend zijn en de grootste meerderheden die u kan bedenken leven in armoede, verdriet, en honger en dergelijke. En uiteindelijk is dat logisch, maar daarom niet correct. Politiek correct, misschien. Het draait allemaal over de capaciteit van ‘s mans wegen. Soms klaagt men wel eens over de grote verdeeldheid van naties in onze generaties. Sommigen staan voor een verdere splitsing, ofwel omdat ze zichzelf beter achten dan hun verbondene, ofwel omdat ze beter zijn. Anderen vinden dan weer dat er meer eenheid moet zijn. Een wereldheerser is een idee dat onmogelijk is, en zonder enig nut behalve dat oorlogen dan burgeroorlogen zullen zijn. Een continentale heerser is nog moeilijk. Een heerser is eigenlijk moeilijk. Lang leve bestuursverenigingen. Lang leve individuele ideeën. Misschien hebben we onderhand door dat we gewoon ne keer ons bakkes moeten houden, af en toe.
Wij gaan, tellend tot oneindigheid, en dan nog voortdenken. Het oneindige, dat is het onbereikbare, onzichtbare, onechte. Het is vooral het prefix on-. Het is veraf. Maar, mensen, onthoudt u, het komt, jazeker, het komt. We gaan wij nog verschieten, want het duurt misschien niet zo lang meer. Oneindig lang nog, en wie weet hoe lang dat nog is? Inderdaad, niemand weet dat. Omdat het oneindig is! Zulke abstractie maakt u van uw leven niet meer mee. Dat kan kort zijn of lang, veel of weinig, maar in ieder geval niet eindig, niet ophoudend. En als u het nog niet begrijpt, ga dan eens naar een heel lange straat of weg met bochten en lange rechten, en fiets daar ne keer door. Gewoon fietsen. Dat duurt erg lang, en meestal staat u op het einde van deze ‘avenue’ nog een zeer lange ‘boulevard’ te wachten! En zo kunt u blijven voortdoen, zonder ook maar effectief een einde te vinden, wordende een oneinde.
Mensen, ik ben angstig. Wat gaan we doen als er wel een einde is? Wat zal er van ons worden? Welke rampscenario’s gaan onze breinen nog terroriseren? Wat gaan we vandenavond eten? Ah nee, ik ben belachelijk bezig. Verman uzelf, Rakel! Wij zijn sterk! Wij zijn wijs -oh, oh, assonantie! Wij gebeuren, want wij zijn, en wij denken! Aaaargh! Roep ne keer, mensen! Wat is er gebeurd met redenloos eens roepen, of praten, of zingen? “We don’t give a shit about tomorrow!” zoals Ben Weasel ooit trots zong voor zijn ‘Suburbia’. We staan bij het einde van de wereld, letterlijk en figuurlijk, en wat doe ik dan? Ik maak mij nutteloos, en vooral belachelijk, en mensen, ik sta er niet bij stil! Zoveel dat ik kan doen, genieten en al. Maar dat is maar terloops. Net zoals nu. Ik zit mij uit te leven, en alleen aan mijzelf te denken. En het kan me niet veel schelen, ook niet. Dank aan jou, geweten. Ik denk aan mijn individu en houd nog steeds stand, maar op wulk een manier. Wederom een voorbijgelaten en onvolbracht doel uit zicht. Maar laten we vechten en strijden ten zijde van onze verlangens! Volg hen, oftewel uzelf, en laat u gaan aan de hemelen die onze aarde ons te bieden heeft. En vraag u niet af waarom, maar geef u over en geniet. Doe wat u ten goede komt, wat u verdient! Wij zijn geschapen naar Gods beeld, naar ‘t schijnt, maar mensen, een selecte groep van mensen rebelleert hiertegen. Waaronder de islam en zo, maar dat staat daarvan los. Stel dat u een zevende dag niets zou doen? Zou u dat fijn vinden? Voor deze selecte groep anarchisten kunnen we ze misschien bijna noemen, is dat niet het geval. Waarom zou een zondag minder moeten zijn. Op zondag moet u wel iets doen, namelijk profiteren van uw noden. Ga seks hebben met uw partner, met een vreemde, of met uzelf! Ga ne keer naar de voetbal kijken! Ga pistolets halen bij den bakker die stampvol zit! Dat, mensen, is het genie van de tijd. U had effectief kunnen rusten, maar wat had dat dan uiteindelijk bijgedragen tot uw welzijn, of zelfs dat van de samenleving? Retoriek, hè mensen! U zal voldaan ‘s middags een broodje kunnen eten, een brief schrijven naar de lach van uw beminde en/of beminnende, en efkens de wereld vergeten. Oké, dat laatste was niet echt serieus, maar de rest wel! Hoe kunnen wij ons veroorloven iets te vergeten in deze wereld, laat staan de aarde zelf? On-fckn’-mogelijk!
Een moeilijk bestaan leven wij eigenlijk, maar ik ben er alvast tevreden mee. Ik kan ook niet anders, nietwaar God? Ahzo. Godsdienst is fucked up. Mensen denken daar te veel, zodat ze uiteindelijk een oplossing misslagen en moeilijk gaan doen. Rationaliteit is sowieso niet meer ons sterkste punt, sinds de wetenschappelijke en individualistische processen voelen wij ons veel te geslaagd en te objectief waardoor we te “na” denken, en eigenlijk subjectieve dingen doen. Wat was er mis met oldschool dinosaurus-style leven? Inderdaad, daar was wel wat mis mee, dus ik ga hier niet ontkennen dat we zo regressief bezig zijn. Doch in zekere mate is er met de jaren een evolutie begonnen die we eigenlijk niet nodig hebben, maar we kunnen niet stoppen, en dat is het probleem! Mensen, ik ben angstig. Wij zijn allemaal zo slim! Hoe komt het dat we nu eindelijk toch doorhebben dat we eens eerlijk moeten gaan handelen, terwijl er in de 16de eeuw nog schaamteloos slaven werden verscheept. En dan grijpt de commercialiteit en/of machtsgebruik en/of corruptie in, en gaan we dingen doen waar niemand eigenlijk iets aan heeft. Wie heeft uiteindelijk naastenliefde nodig? Wie moet er nog kennis hebben van vriendschap uit de hersenen?
Nog zoiets! Waarom zeggen mensen altijd dat gevoelens of gevoelswaarden uit het hart komen. Mensen, het hart is een spier! Ik kan nog begrijpen dat u het hart met de abstracte begrippen ‘leven’ en ‘dood’ in verband brengt, omdat dat daar wel een grote rol in speelt, maar mensen, liefde zit in uw hoofd! Verliefdheid zit in uw brein. Geluk bevindt zich in uw hersenen! Verdriet zit in uwe kop! En als u dan verder gaat denken, dan komen we uit dat gevoelens, zowel verliefdheid en liefde, als verdriet en haat, illusies zijn, die u uzelf enkel inbeeldt. Want, eigenlijk, wat anders is het? Een tijd later, na efkens wachten, is dat terug weg. ‘t Was maar een gedacht. De uitdrukking ‘ik zie u graag’ is een mooi voorbeeld, omdat dat een link geeft naar het oog, dat registreert wat het ziet en deze signalen via zenuwen naar de hersenen doorstuurt. Deze zenuwen leiden niet naar het hart. De kern van uw levensduur zit bij uw hart, de kern van uw levensgang zit in uw brein. Koester het dus. Lees een boek, misschien zelfs op ne zondag! Schrijf een boek! Bekijk een boek! Kook eens voor een ander om uw creativiteitsgrens uit te breiden. Kijk eens een film! Luister eens! Naar om het even wat. Luister naar vogels, uw echtgenoot of echtgenote, uw kind of kleinkind, uw makelaar, de luidsprekers aan het station in uw geboortestad. Luister naar wat iets doet, of wat iemand zegt. Of, en dit vooral, want dat is niet gemakkelijk, luister naar wat iemand niet zegt, of wat niemand zegt. De stimulans hiertoe is ver te zoeken, maar een bevredigend resultaat is nochtans te garanderen. Want woorden zeggen erg veel, maar op den duur beginnen die mensen te zagen, en dan moet u gewoon luisteren naar hun pauzes, hun stiltes, en neem in u op -dat is ook belangrijk- wat hij of zij effectief zegt, spreekt, bedoelt! Wat hij wilt laten luisteren!
Wij leven allemaal in onze eigen utopie, en uiteindelijk is dat zo erg nog niet, want dat is tof! Maar er is een evenwicht tussen gevoel en verstand nodig om erdoor te komen. Nadat u uw vriend of vriendin hebt bedrogen -desnoods met uzelf-, keert u gewoon met een doodgewone liefhebbende glimlach terug. Dat hebben de mensen graag. Laten we in harmonie en nostalgie samenleven, laat ons zonder schaamte naakt op ‘t straat wandelen, gedag zeggen aan onze allerliefste 74-jarige buurvrouw, ne keer goed met onze PIEMEL zwaaien, of voor de madammen met onze TETTEN. Laat ons vredig slapen na een dag als deze, en wachten op de volgende trein naar de volgende middag waarop we weer ouder worden en de angst niet begrijpen alsof hij er niet is en zeker gisteren niet is geweest omdat we gisteren niet mogen blijven vasthouden want wij zijn de generatie van de toekomst. Ik mag dat. Maar ik wil dat niet. Of toch efkens niet. Misschien morgen, of volgend jaar. Je weet het direct, want het gaat zo snel voorbij.
Dank u om uw tijd te komen verdoen. Now go get drunk, bitch.
----------------------------------------------------------
Deze is geschreven op de valreep van 2006, zoals wel duidelijk is. Stel je voor.
Beste mensen, ik kom u eens te vertellen wat ik denk. Rakel denkt. Als individu denk ik. Ik denk voor mezelf en voor de maatschappij. Voor de samenleving, beschaving, cultuur, welzijn, samenhorigheid. En vooral voor ik.
Mensen, ik ben angstig. Leeftijden naderen waar ik ook sta, en ze naderen snel. Zoals Nerviërs tegenover Romeinen, zoals levensloop tegenover ik. Ik ben nu welgeteld 15 jaren en enkele maanden. Ik ben geboren in 1991. Beseft u dat het reeds 2006 is, op de rand van 2007. Tweeduizend en zeven. Het lijkt wel juist geleden of het was nog 2000, of zelfs 1999. Dat is angstaanjagend. Van ‘00 naar ‘10 in no time. 1991-2007, daar zit 16 jaar verschil tussen. Onze glorie, onze nederlaag. Onze elektronen, onze protonen, onze neutronen. Onze kern. Alles wat ik ben zit in mijn leeftijd. Alles wat ik representeer, komt door een getal, mijn ouderdom. En wee mij, mensen, ik ben angstig! Ik heb dingen beleefd, die niet eens belangrijk waren. Ik heb dingen beleefd, die geen dingen waren. Ik heb iets gezien, dat niets was. Ik heb alles doorstaan, om tot de conclusie te komen dat het nodig was. Het was noodzakelijk, belangrijk, cruciaal, vertederend. Het was vooral voorbij. Gedaan, zeiden ze. Gedaan, zeg ik nu. En ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb, want dat is niet zo. Ik heb er deugd van. Maar, mensen, relativeert eens. Zo vaak dat we afscheid moeten nemen. Ik neem afscheid van een vriend waar ik ‘s avonds mee heb gebabbeld. Over dingen, weet u wel. Ik neem afscheid, en ik zit met een gevoel dat ik niet anders met woorden of talen kan omschrijven als “hmmph…”. Een… wrang… gevoel. Ik neem afscheid, en denk “hmmph…”, terwijl ik deze persoon de volgende dag gewoon terug zie, bijvoorbeeld op school. Situaties zijn vervormers van mensdom. Serieus, mensen, omgevingen en milieus zijn wat iemand maakt tot deze. U kent vast wel een geval waarin iemand die u normaal zo tof vindt, opeens vreemd doet. Ja, vreemd noemen wij dat dan. Bij gebrek aan moed, bij gebrek aan lef. Of in de wonderlijke Engelstalige uitdrukking: ‘Lack of guts.’ De afschuw spuwt ervanaf, als dat wordt uitgedrukt. Of in het Latijnse: ‘Audax deest.’ Een eufemisme gebruiken wij dan. Vreemd… En waarom? Waarom verdient deze persoon dat? Ik zal het u zeggen. Omdat in een andere situatie, een ander geval of een andere omgeving, deze persoon wel degelijk uw hart steelt, in die zin dat deze u graag ziet, en u deze ook. Situaties, ziet u. Personen zijn slechts illusies, zoals personages in het boek uwer leven. No shit.
Zo kom ik tot de conclusie dat tijd vooruitstrekt. Aangename periodes gaan voorbij. Ze gaan gedaan zijn geweest. Ze zullen geëindigd zijn. En dat is niet jammer, want dat is de bedoeling! Dat is niet spijtig, dat gebeurt! Wat dat wel is, dat is een subject. Mensen leven te ver van zich weg, terwijl ik hier wil suggereren om dichter met uzelve te vereenzelvigen. Bekijkt uzelf. Ziet uzelf. Ruikt uzelf. Geniet uzelve. En vervaagt uzelf, uiteindelijk. Maar wacht daar nog mee, dank u! Mensen, ik ben angstig. Ik ben Rakel de Vereenzelvigende en ik ben 15 jaar en ettelijke tijd later. Ik vecht niet, ik wacht. Ik vocht, en wachtte op. Dat was vroeger. U kent het gezegde dat u misschien beter stopt met in het verleden te leven? Awel, misschien is dat ook zo. Meerderheden kunnen gelijk hebben. Maar wat ons niet tegenhoudt is om dit verleden, wat eigenlijk gewoon een vroeger heden was, te koesteren. 5 jaar geleden wisten we nog niet dat we toen niet mochten leven. Nu is dat opeens sociaal veranderd, en bent u oud als je terugdenkt aan wat toen nog vrienden waren. Dat is nu voorbij. Mensen, dat is triest, want moesten we dat verleden niet hebben, zouden we niet weten dat dat binnenkort wederom zal gebeuren. Mensen, ik ben angstig. Binnen ettelijke jaren, zal mijn nu oh zo mooie 15-jaarssuffix veranderen in wat ik noem 18 jaar. Dit, mensen, is wat ik noem, angst. De wereld der volwassenen. La monde des adultes. Der Welt von Erwachsene. Orbis terrarum hominum grandium of zo. Il mondo di uomi grandi of zo. Ik weet het allemaal niet. Het kan mij misschien ook niet zozeer schelen. Wat mij wel aangaat, is de praktijk hiervan. Mensen, angstig. Dat 1 getal als achttien zo’n verantwoordelijkheid op uw schouders -en niet alleen op uw schouders- kan leggen, is enkel bedenkbaar in onze 21ste eeuw, welke vroeger nog niet bestond, en tevens onze ondergang zou opleveren. Wel, we zullen zien. Ik heb koud, mensen.
Ik ben jong, en ik wil ervan profiteren. Ik moet ervan profiteren! Zo lijkt het, en zo is het misschien ook. Nu! Ik weet alleen niet goed wat, en hoe. En vooral wie. En waarom, maar dat ik wil ten gunste en ongunste uit mijn duim zuigen, of eventueel uit mijn mouw schudden, terwijl ik met uw voeten zit te rammelen. Nu kan ik dat nog! Uw voeten dienen in mijn opzicht om mee te rammelen! Wat anders? Mensen, binnenkort ben ik wederom ouder. Ik krijg wederom meer maturiteit. Ik krijg een meerderheid. Ik heb familie die 13 waren toen ik geboren werd, 18 waren toen ik 5 jaren werd, en nu werken terwijl ik 15 jaren ben. Deze persoon heeft zijn jeugd gehad. Mensen, deze mens heeft zijn adolescentie gedaan! Volbracht! Afgewerkt! En deze kan niet meer terug. Deze heeft zich ingezet, en dat allemaal voor evolutie. Ik heb familie die binnenkort zal rij-examen-theorie zal mogen bestuderen. Mensen, ik ben angstig. En ik blijf achter. Ik ga voort, stagnerend. Ik moet voort, ik word gedwongen verder te gaan. Op dit eigenste moment heb ik daar geen probleem mee! Nee, meneer. Maar termijn speelt een rol. Verantwoordelijkheden stapelen zich op, en ik ben slechts een weinig voorbereid. Te weinig, misschien. Wat leer ik uiteindelijk als ik het voorgeschoteld krijg? Wat begrijp ik als ik word gequoteerd? Wat zie ik als het donker is? Ik vraag u, mensen, wat voel ik nu? Mensen, ik ben angstig. Weer een nieuw jaartal in onze reeds donkere toekomst. Weer een geboorte herdacht. Weer een Messias. Weer een verloren doel. Weer een opgehoopte liefde, verloren. En ik geniet! Mensen, ik geniet! Het is niet moeilijk in te zien dat iets leuk is. Dingen zijn magisch, betoverend, vertederend. Maar het is niet bij te houden! Een berg van begeertes en afschuw verschijnt wanneer ik opsta. Consequentie is moeilijk. Ik groei op in een luxueus milieu, en misschien is het dat wat mij angstig maakt, mensen. Overbodige of onderbodige luxe stroomt me toe, terwijl ik deze misschien niet nodig heb. Nee, ik heb dat niet nodig. Maar het is zo leuk! Mijn audio-visualiteit stijgt naar normen. Ik kijk, en luister, en zie, en hoor, en ik hou ervan. Ik geef, en ik krijg. En ik ben er nog dolgelukkig bij. De crisis van de burgerij. En de toekomst. Ik zal later groeien, en ik zal uit de greep van de sociale standvastigheid verdwijnen. Ik zal zogenaamd volwassen worden. Ik zal! En ik zal ik het misschien moeilijk krijgen. Ik zal ik het misschien gemakkelijk krijgen. Ik zal ik misschien gelukkig zijn. Voor efkens, want dat mag niet altijd in Volwassenenland. Rakelland is een vrije wereld. Om eerlijk te zijn, Rakelland is niet zo ver hiervandaan. Ik hou van u, mensen, ik ben angstig. Wat ik beleef, is een gemak op zich. Ik maak me druk om zaken die voor een grote mens nog niet eens bestaan. Ik begrijp het niet. Ik snap het niet.
Ik ga moeten kiezen. Nog efkens, of misschien direct? Nu of later? Wat of wie? Waarom of hoe? Ik of mij? Nog enkele jaren zonder al te moeilijke en doordringende beslissingen en keuzes. Nog efkens zonder stress. Nog dit, zonder scheiding. Nog wat zonder voldoening. Nog even met verbonden. Oh, God, mensen, overstijgt u mij! Ik overkom, ik gebeur! Ik vermaak, ik maak, ik doe. Ik overleef, ik voel, ik onderga. Ik vergeet, mensen. Ik ben angstig. Animatie, plezier, en gezelligheid. Alles is zo perfect. Maar mensen, waar blijft de relativiteit? Mensen vergeten, verwaarlozen en loochenen zelfs. En ze weten niet waarom, ze wisten niet waarom. Ik weet niets. Wat was onze toekomst, moest ik iets langer gebleven zijn? Wat was ons verloop, moest ik iets meer gezegd hebben? Wat was er, moest men net iets meer verteld hebben? Dit, mensen, is een medaille. Eén kant toont dat deze ontmoetingen, herinneringen als het ware, deze situaties moeten behouden worden, in onze hersenen. Want elke gezond denkende mens weet dat een hart dient om bloed te pompen en zo, en niet om “plekjes voor speciale personen” of “gevoelens voor iemand” te bewaren. Da’s zever. Nu, een andere kant zegt dat we als collectief nieuwe dingen moeten aandoen. Zoals eerder gezegd, verleden is gedaan. Maar mensen, ik vind dat er meerdere verledens mogen zijn! En ik weet niet wanneer, en ik weet niet welke, maar er komen er! Déjà vu, een verschijnsel vol pracht, reeds volbracht. Ik voel wat ik reeds heb gevoeld, en dat is leuk! Want ik heb dat gevoel gemist. Het stelt u in staat uw gedachten her te beleven. En amai, verleden is mooi. Neem het in uw armen mensen, en laat het na afloop terug los. Embrace the memory, zoals ze in Verenigd Koninkrijkland wel eens zeggen. ‘t Is misschien moeilijk voor sommigen, voor mij ook, mensen, dus doe het maar rustig aan. Vlieg efkens weg, uit deze greep van emotie.
‘t Speelt een spelletje met mij, met ons, mensen. En u moet vechten! U moet als positief vechten. Stijgend, lerend, gevend. We gaan allemaal door. Ik zal 16 jaar worden. 16 jaar is een alom bekende leeftijd om “uit” te “gaan”. En ik weet zelfs niet of ik dat al kan. Mijn sociale vaardigheden zijn om niet te zeggen ver ontwikkeld -doch mogen we niet overdrijven, ik kan wel degelijk goed met mensen omgaan. Ik voel me enkel niet altijd erg gemakkelijk, omdat we in de 21ste eeuw leven. De 21ste eeuw waar de mening van elke jongere van dezelfde leeftijdscategorie blijkbaar ongeveer hetzelfde moet zijn. De eeuw waar idealen enkel nog door propaganda wordt doorgevoerd. Nu, mensen, kan men belacht worden omdat men verdomme fruit koopt in plaats van snoep of zelfs alcohol tegenwoordig. De jeugd, hè, mensen, en ik zeg dit omdat ik er deel van uitmaak en ze dus ken, de jeugd is of heeft geen mentaliteit meer. Ik denk dat denken voor uzelve al moeilijk genoeg was, nu wordt er u nog opgelegd ook wat te begrijpen en in te zien als juist. Nee, eigenlijk niet als juist. Als -en let nu goed op- “cool” en/of “geweldig”! Zoniet, bent u “schraal” en/of “ne loser”. Ik, persoonlijk, ben beide, en ik ben ook “ne rare”, maar daar heb ik geen commentaar op. Ik wed dat u dat niet zo geweten had, en ik evenmin, moest de jeugd van tegenwoordig mij dat niet verteld hebben. Ik zal ze maar dankbaar zijn, denk ik dan. Politieke correctheid is de uitdrukking die ik zocht. Ik hoop dat u hebt opgemerkt hoeveel keer ik wel geen “ik” heb gebruikt in deze tekst. Ik hoop dat u daaruit verstandige conclusies trekt zoals “Hier moet ik eigenlijk niet naar luisteren.” of “Ik ben slim genoeg om zelf te zien wat ‘t beste is.” of “Ik ga ne keer een pintje drinken.”. En ik ben trots op jullie, mensen. Ik ben trots op jullie creaturen.
Dit “uitgaan” includeert andere mensen, die ik misschien te graag zie om mee “uit” te “gaan”, of te veel minacht om mee “uit” te “gaan”. Mensen, ik ben angstig. Ik ben misschien nog niet helemaal voorbereid. Misschien is dat ook niet nodig. Situaties maken mensen. Ik ben er nog niet uit hoe alles ineen zit. Theorie, dat is een verklaring. Maar praktijk, mensen, praktijk zit ferm moeilijk ineen. Ik weet het allemaal niet, misschien moet ik maar eens zien wat anderen doen. Ik zie jullie nee schudden. Of wacht, ik schud zelf nee. Maakt niet uit, zolang u maar doorhebt wat mijn intenties zijn. Jazeker, voortgroeien. Ik kan tegenwoordig 3 keer in 5 minuten gegroeid zijn. En hard gegroeid, zeker tegenover een week geleden. Het is allemaal niet zo simpel, ‘t leven. Sommige mensen zeggen wel eens dat ‘t leven kort is, en u moet ervan genieten. Mensen, het leven is niet kort! Wat een illusies, zeg, het leven is het langste abstract begrip dat bestaat. Zo lang, je kan het je niet voorstellen! Maar ik denk dat mensen pas op hun 60ste of zo begrijpen dat ze hun leven flink verpest hebben, en ja, dan is ‘t wel nog kort. En dan komen ze ons zeggen dat het kort is. Hé, fuck it hoor, ik luister wel naar God! Wat wel wordt uitgedrukt is dat men ervan moet genieten, van het leven. Awel, meen ik hier geen contradictie te vinden met de uitdrukking in verband met ons verleden niet vast te houden! We mogen wel van ons “leven” genieten, maar van ons verleden blijven we beter af? Alles is een formule, mensen, een verband van grootheden. En dit zijn erg grote heden, mensen.
En het gaat verder. Ik zit nu in mijn jeugd. Ik ben 15 jaar, en als ik zo ne keer terugkijk wat ik al gedaan heb dat noemenswaardig is. Weet je, ik zal u zeggen wat. Niets! Nikske extreem of zo. Ik ben hier al 15 fucking jaren, en ik heb eigenlijk amper iets bereikt, behalve enkele spectaculaire ongelukken. Misschien moet ik maar eens meer een stapje buiten zetten. Misschien moet ik maar een revolteren! Misschien ga ik mij nu wel onmiddellijk zat drinken en pissen in den hof van ne wildvreemde kerel waarna ik in hun vijver spring en een of andere slapende eend onderkots. Of misschien doe ik dat morgen. Want mensen, dat is punk! Anarchie! Totale anarchie! In mijn hart, in mijn hersenen, en vooral in mijne lever! Maar daar zitten mijn principes mij in de weg. Ik had graag cool geweest, mensen, en ik waan mij ook zo. Jammer genoeg drink ik geen alcohol, en ben ik dat niet van plan te doen, en zal ik dus niet zat worden. Wat ik heel jammer vind. Maar, terugkomende op het aspect van mensen en vrienden, mijn omgeving en samenleving biedt de mogelijkheid niet mij te uiten. Stel dat ik wil pissen in iemands vreemde kapot gebroken bloembak, van wie ga ik dan steun krijgen? Nee, juist niemand. Van jullie misschien? Mensen, ik ben angstig. Ik heb nog een doel. Maar ga ik dat nog kunnen beleven? Heb ik nog plaats en tijd genoeg? 1 kant van mij zegt van wel, omdat ik denk dat ik nu pas eigenlijk met een fase van actie begin. Terwijl zegt er een andere kant dat ik al zoveel had kunnen verwezenlijken. Maar ik ben ik zwak! En iedereen weet dat dat niet goed is in deze periode. En ‘t gaat allemaal zo snel, tegenwoordig. Alles wordt vervroegd, en vervoegd. Mensen worden soms 80 jaar en al, en ik vraag mijzelf zelfs al af wat iemand in 10 jaar allemaal doet, laat staan waarmee iemand 80 levensjaren vult. Dat is werken, vragen, zoeken, denken. Daar is veel inspiratie voor nodig. Veel geduld. Veel gedachten hebben die mensen! Veel meegemaakt. Veel situaties. Veel mensen. Veel dieren. Veel getallen. En vooral veel verdriet. Mensen, ik ben angstig. Als ik weer een nieuw jaar achter mij laat, en tegelijk weer ettelijke enkelingen gedag zeg, en mij volledig blootleg, zal ik mij dan afvragen waarom? Zou dat een goed idee zijn? Zou ik van deze laatste jaardag moeten genieten, om het jaar genaamd 2006 in eer en bovengenoemde anarchie achter mij te laten? Ik zal het achter mij laten, dat is zeker. Ik laat momenteel alles achter wat ik heb. Ik moet voortgaan, verdomme! Ik kan niet anders. En uiteindelijk wil ik niet anders. Ik heb jullie graag. Ik heb andere mensen graag. En om dat staande te houden, ja, wij gaan verder.
En bij de aankomst moet opeens iedereen zich herinneren wat er gebeurd is, hoe dat gebeurd is en hoe vreselijk en afschuwelijk dat wel niet is geweest. Dat dat heeft kunnen plaatsvinden, komaan, mannekes, da’s toch geen doen niet meer, zoiets wordt dan gezegd. En waarom eigenlijk. Awel, mensen, de mensen lezen niet graag in een krant met een voorpagina waarop gedrukt staat dat HET LEVEN MOOI IS. Nee, dat is oninteressant. Dat moeten wij toch niet weten? En zodoende weten de meeste mensen dat ook niet! Beseft u de gevolgen hiervan? Wat is uiteindelijk nog tegelijk positief en “nieuws”? Niets, nee. Vreselijk. De wereld zal binnen zoveel tijd ontploffen, en er zijn vandaag zoveel mensen vermoord. Er is oorlog en wanorde in -toevalligerwijs- het Midden Oosten. Altijd die visering van zulke bepaalde regio’s, terwijl er overal oorlog en wanorde is! Maar nee, ‘t moet weer bij de moslims, God zegt dat. En dan stellen ze zich daar nog vragen bij ook? Ik heb gewoon een vraag aan u, de maatschappij, en de tijd: Waarom? Why? Warum? Pourquoi? Perché? Porque? Vorwatte? Mensen, u begrijpt dit? Ik dacht van niet. Sorry.
Wij leven hier in een wereld waarin minderheden met veel macht bewapend zijn en de grootste meerderheden die u kan bedenken leven in armoede, verdriet, en honger en dergelijke. En uiteindelijk is dat logisch, maar daarom niet correct. Politiek correct, misschien. Het draait allemaal over de capaciteit van ‘s mans wegen. Soms klaagt men wel eens over de grote verdeeldheid van naties in onze generaties. Sommigen staan voor een verdere splitsing, ofwel omdat ze zichzelf beter achten dan hun verbondene, ofwel omdat ze beter zijn. Anderen vinden dan weer dat er meer eenheid moet zijn. Een wereldheerser is een idee dat onmogelijk is, en zonder enig nut behalve dat oorlogen dan burgeroorlogen zullen zijn. Een continentale heerser is nog moeilijk. Een heerser is eigenlijk moeilijk. Lang leve bestuursverenigingen. Lang leve individuele ideeën. Misschien hebben we onderhand door dat we gewoon ne keer ons bakkes moeten houden, af en toe.
Wij gaan, tellend tot oneindigheid, en dan nog voortdenken. Het oneindige, dat is het onbereikbare, onzichtbare, onechte. Het is vooral het prefix on-. Het is veraf. Maar, mensen, onthoudt u, het komt, jazeker, het komt. We gaan wij nog verschieten, want het duurt misschien niet zo lang meer. Oneindig lang nog, en wie weet hoe lang dat nog is? Inderdaad, niemand weet dat. Omdat het oneindig is! Zulke abstractie maakt u van uw leven niet meer mee. Dat kan kort zijn of lang, veel of weinig, maar in ieder geval niet eindig, niet ophoudend. En als u het nog niet begrijpt, ga dan eens naar een heel lange straat of weg met bochten en lange rechten, en fiets daar ne keer door. Gewoon fietsen. Dat duurt erg lang, en meestal staat u op het einde van deze ‘avenue’ nog een zeer lange ‘boulevard’ te wachten! En zo kunt u blijven voortdoen, zonder ook maar effectief een einde te vinden, wordende een oneinde.
Mensen, ik ben angstig. Wat gaan we doen als er wel een einde is? Wat zal er van ons worden? Welke rampscenario’s gaan onze breinen nog terroriseren? Wat gaan we vandenavond eten? Ah nee, ik ben belachelijk bezig. Verman uzelf, Rakel! Wij zijn sterk! Wij zijn wijs -oh, oh, assonantie! Wij gebeuren, want wij zijn, en wij denken! Aaaargh! Roep ne keer, mensen! Wat is er gebeurd met redenloos eens roepen, of praten, of zingen? “We don’t give a shit about tomorrow!” zoals Ben Weasel ooit trots zong voor zijn ‘Suburbia’. We staan bij het einde van de wereld, letterlijk en figuurlijk, en wat doe ik dan? Ik maak mij nutteloos, en vooral belachelijk, en mensen, ik sta er niet bij stil! Zoveel dat ik kan doen, genieten en al. Maar dat is maar terloops. Net zoals nu. Ik zit mij uit te leven, en alleen aan mijzelf te denken. En het kan me niet veel schelen, ook niet. Dank aan jou, geweten. Ik denk aan mijn individu en houd nog steeds stand, maar op wulk een manier. Wederom een voorbijgelaten en onvolbracht doel uit zicht. Maar laten we vechten en strijden ten zijde van onze verlangens! Volg hen, oftewel uzelf, en laat u gaan aan de hemelen die onze aarde ons te bieden heeft. En vraag u niet af waarom, maar geef u over en geniet. Doe wat u ten goede komt, wat u verdient! Wij zijn geschapen naar Gods beeld, naar ‘t schijnt, maar mensen, een selecte groep van mensen rebelleert hiertegen. Waaronder de islam en zo, maar dat staat daarvan los. Stel dat u een zevende dag niets zou doen? Zou u dat fijn vinden? Voor deze selecte groep anarchisten kunnen we ze misschien bijna noemen, is dat niet het geval. Waarom zou een zondag minder moeten zijn. Op zondag moet u wel iets doen, namelijk profiteren van uw noden. Ga seks hebben met uw partner, met een vreemde, of met uzelf! Ga ne keer naar de voetbal kijken! Ga pistolets halen bij den bakker die stampvol zit! Dat, mensen, is het genie van de tijd. U had effectief kunnen rusten, maar wat had dat dan uiteindelijk bijgedragen tot uw welzijn, of zelfs dat van de samenleving? Retoriek, hè mensen! U zal voldaan ‘s middags een broodje kunnen eten, een brief schrijven naar de lach van uw beminde en/of beminnende, en efkens de wereld vergeten. Oké, dat laatste was niet echt serieus, maar de rest wel! Hoe kunnen wij ons veroorloven iets te vergeten in deze wereld, laat staan de aarde zelf? On-fckn’-mogelijk!
Een moeilijk bestaan leven wij eigenlijk, maar ik ben er alvast tevreden mee. Ik kan ook niet anders, nietwaar God? Ahzo. Godsdienst is fucked up. Mensen denken daar te veel, zodat ze uiteindelijk een oplossing misslagen en moeilijk gaan doen. Rationaliteit is sowieso niet meer ons sterkste punt, sinds de wetenschappelijke en individualistische processen voelen wij ons veel te geslaagd en te objectief waardoor we te “na” denken, en eigenlijk subjectieve dingen doen. Wat was er mis met oldschool dinosaurus-style leven? Inderdaad, daar was wel wat mis mee, dus ik ga hier niet ontkennen dat we zo regressief bezig zijn. Doch in zekere mate is er met de jaren een evolutie begonnen die we eigenlijk niet nodig hebben, maar we kunnen niet stoppen, en dat is het probleem! Mensen, ik ben angstig. Wij zijn allemaal zo slim! Hoe komt het dat we nu eindelijk toch doorhebben dat we eens eerlijk moeten gaan handelen, terwijl er in de 16de eeuw nog schaamteloos slaven werden verscheept. En dan grijpt de commercialiteit en/of machtsgebruik en/of corruptie in, en gaan we dingen doen waar niemand eigenlijk iets aan heeft. Wie heeft uiteindelijk naastenliefde nodig? Wie moet er nog kennis hebben van vriendschap uit de hersenen?
Nog zoiets! Waarom zeggen mensen altijd dat gevoelens of gevoelswaarden uit het hart komen. Mensen, het hart is een spier! Ik kan nog begrijpen dat u het hart met de abstracte begrippen ‘leven’ en ‘dood’ in verband brengt, omdat dat daar wel een grote rol in speelt, maar mensen, liefde zit in uw hoofd! Verliefdheid zit in uw brein. Geluk bevindt zich in uw hersenen! Verdriet zit in uwe kop! En als u dan verder gaat denken, dan komen we uit dat gevoelens, zowel verliefdheid en liefde, als verdriet en haat, illusies zijn, die u uzelf enkel inbeeldt. Want, eigenlijk, wat anders is het? Een tijd later, na efkens wachten, is dat terug weg. ‘t Was maar een gedacht. De uitdrukking ‘ik zie u graag’ is een mooi voorbeeld, omdat dat een link geeft naar het oog, dat registreert wat het ziet en deze signalen via zenuwen naar de hersenen doorstuurt. Deze zenuwen leiden niet naar het hart. De kern van uw levensduur zit bij uw hart, de kern van uw levensgang zit in uw brein. Koester het dus. Lees een boek, misschien zelfs op ne zondag! Schrijf een boek! Bekijk een boek! Kook eens voor een ander om uw creativiteitsgrens uit te breiden. Kijk eens een film! Luister eens! Naar om het even wat. Luister naar vogels, uw echtgenoot of echtgenote, uw kind of kleinkind, uw makelaar, de luidsprekers aan het station in uw geboortestad. Luister naar wat iets doet, of wat iemand zegt. Of, en dit vooral, want dat is niet gemakkelijk, luister naar wat iemand niet zegt, of wat niemand zegt. De stimulans hiertoe is ver te zoeken, maar een bevredigend resultaat is nochtans te garanderen. Want woorden zeggen erg veel, maar op den duur beginnen die mensen te zagen, en dan moet u gewoon luisteren naar hun pauzes, hun stiltes, en neem in u op -dat is ook belangrijk- wat hij of zij effectief zegt, spreekt, bedoelt! Wat hij wilt laten luisteren!
Wij leven allemaal in onze eigen utopie, en uiteindelijk is dat zo erg nog niet, want dat is tof! Maar er is een evenwicht tussen gevoel en verstand nodig om erdoor te komen. Nadat u uw vriend of vriendin hebt bedrogen -desnoods met uzelf-, keert u gewoon met een doodgewone liefhebbende glimlach terug. Dat hebben de mensen graag. Laten we in harmonie en nostalgie samenleven, laat ons zonder schaamte naakt op ‘t straat wandelen, gedag zeggen aan onze allerliefste 74-jarige buurvrouw, ne keer goed met onze PIEMEL zwaaien, of voor de madammen met onze TETTEN. Laat ons vredig slapen na een dag als deze, en wachten op de volgende trein naar de volgende middag waarop we weer ouder worden en de angst niet begrijpen alsof hij er niet is en zeker gisteren niet is geweest omdat we gisteren niet mogen blijven vasthouden want wij zijn de generatie van de toekomst. Ik mag dat. Maar ik wil dat niet. Of toch efkens niet. Misschien morgen, of volgend jaar. Je weet het direct, want het gaat zo snel voorbij.
Dank u om uw tijd te komen verdoen. Now go get drunk, bitch.
----------------------------------------------------------
Deze is geschreven op de valreep van 2006, zoals wel duidelijk is. Stel je voor.
‘Een schooldag met Rakel!’, ‘s avonds & intiem!!
Monoloog door Karel Geuens:
Dag, gegroet, goeiendag en welkom tot de wondere wereld van een van mijn dagen! Ik heet Rakel de Vereenzelvigende, u niet! In ‘t Italiaans: “Io mi chiamo Rakel il Vereenzelvigende, e Lei non!” Of zo! Ik ben nen toffe! U bent hier uit interesse of voor amusement, en al mijn dagen zijn op beide aspecten waardig. Ik ben namelijk de interest zelve! … Dat was deels een mopje, gezien interest een woord is dat niet met interesse te maken heeft. Maar u moet zo niet lachen; zulk een extremum in humor was ‘t niet hè! Interesse is een Latijns werkwoord en het betekent iets in de aard van ‘deelnemen, erbij zijn’. Dank u!
Laat u zich niet afschrikken door mijn genialiteit. Ieder van u mag wat als mij zijn, prijs u gelukkig!
Als u uzelf geroepen voelt anderen over mij te vertellen, raad ik u dat aan, gezien ik dit wil bereiken. Minieme bekendheid in de regio is een realistische droom, toch? Merci, ik ga voort doen!
Ik ga niet over een specifieke dag als gisteren of zo vertellen, maar algemener. Meestal verlopen ze toch gelijkaardig. Dat is graag gedaan!
Ik ben 15 jaar, en ik ga naar school. Ik studeer het Latijnse. Ik ben slim! Ik heb ettelijke vrienden of zo. Ja hoor, ik hoor u wel! “Bla, bla, hij zegt steevast ‘ik ik ik’.” IK zal u nog eens wat vertellen! Begrijpt u me niet verkeerd, ik heb respect voor u, maar ik hoopte toch op wat wederzijdse vriendschap en/of liefde. Reactie is goed, dus eigenlijk hebt u volledig gelijk. Sorry! Bedankt! U krijgt straks ne cola van mij! Alcohol is voor losers! Yes, commotie! Dank u allen!
Dus, ik ga naar school. Niet op dit moment uiteraard, maar bij algemene waarheden wordt een onvoltooid tegenwoordige tijd gebruikt. Alstublieft! Ik wed dat u al uw interesse niet op kan, nietwaar? Awel, ik heb tevens plezier met u, als dat u gerust kan stellen. Ik continueer. ‘s Ochtends sta ik op. Vroeg! In de lente of de vroege zomer valt dat nog mee, maar in de winter en de herfst is dat in ‘t midden van de nacht! Dank U daarvoor, God! U bent correct als u meende enig sarcasme in deze uitroep gehoord te hebben, proficiat. Ik eet en maak mijn boterhammen -ofte: ‘bokes’- voor de middagpauze klaar. Eten is een van mijn favoriete bezigheden, tesamen met slapen. Ik geloof dat u zich allemaal nu wel kan vinden in de levensvisie van ik, zijnde Rakel! Na ‘het onbijt’, zo heet dat dan, lees ik nog wat, of doe ik onnutteloze dingen. … Jawel, u bent weeral correct als u merkte dat ik een dubbele ontkenning gebruikt heb. Ik ben geniaal, alsmede u! Als ik dan gedaan heb, ‘t is nog steeds heel vroeg, dan rij ik met mijn velo naar school, met enkele personen. Dit is af en toe wel eens plezant. Behalve als ‘t regent, ander slecht weer is of als het niet zo plezant is. Ik hou van u allen!
Op school aangekomen, pretendeer ik dat ik vrienden heb. Dank U daarvoor, God! Ik wissel al eens een woordje of 2 met hen, plezier alom! Sociaal contact is leuk, zelfs indien geveinsd! En voor zij die dachten of geloofden dat jongens geen gevoelens hadden, excuseert u mij, maar ik moet uw tegendeel bewijzen. Want zelfs ik, Rakel de Vereenzelfigende de Stoïcijn, heb een beetje -uiteraard, ik mag niet overdrijven in mijn overweldiging- liefhebbende gevoelens voor iemand. Ik noem haar George, George Zonder-S. U kent deze naam misschien wel van een boek. Dan zit u correct, ik heb welbepaalde naam ontleend uit dat welbepaald boek dat u eventueel voor ogen hebt. George is ontzettend mooi, uiterst vriendelijk en lief, uitzonderlijk tof, en zelfs de perfectie zelve. Misschien daarom dat ik denk dat we zo bij elkaar passen. Jazeker, dit was een subtiel grapje. Ze is in feite de zon die na een regenbui komt melden hoe mooi de wereld is. Ze is als shampoo, ze ruikt lekker, en ze prikt niet in mijn ogen. Maar ik ben nen harde! En geloof mij, sommigen mensen prikken wel degelijk in mijn ogen! Met gehele vingers zelfs! Oké, ze is geweldig, en ik ben blij dat ze er is. Tot zover mijn overspoelende emoties, en u moet nu niet beginnen wenen!
Dan, als de bel gaat -ziet u, ik praat niet enkel over mezelf-, ga ik naar de les -oei. School is leuk! Nee, u moet daar niet mee lachen! Wat denkt u wel. Okééééééé, u hebt een punt, niet alles is even interessant, maar het feit dat je kan leren is vrij magisch! Ik ga niet rechtstreeks verwijzen naar de kinderen in Afrika, maar u moet toch daar eens aan denken. Die mensen zijn daar niet intelligent! En hoe komt dat? Juist, onderwijs, maar dan het ontbreken daarvan. Weest u allemaal maar euforisch in uw deftig Gucci pakske, in een deftig café als dit, met luxe-artikelen en al! Watte? U heeft horloges aan!? U bestelt gewoon gaandeweg nog een rood wijntje?! Zijn jullie rijk of zo?! … Het antwoord daarop is ja, dat zijn jullie. En ergens kan men daar in onze beschaving of cultuur, ik ben niet zeker van mijn woordkeuze, wel trots op zijn. Maar wil iemand alstublieft aan de anderen denken? Dank U, God, dank u, Bono, dank u, civilisatie! Sorry, ik dwaal een beetje af. Dank u!
School is dus leuk, en ik zit op het moment dat ik nu beschrijf in de klas. Ik zit op een stoel aan een bank. Lang leve technologie! Links naast mij ligt mijn boekentas een weinig onordelijk, voor mij op het schrijfblad van de bank ligt mijn pennenzak. Daarin zit onder andere een, ehhh, een pen, een potlood, een major kleurpotlood, een kapotte schaar, en andere. Ik schrijf in mijn cursussen met potlood. Ik vind potloden leuk. Ergens in de buurt ligt mijn antwoord tot een wereld vol kleuren, glans, en duidelijkheid. Ik ben een beetje bijziend, wat betekent dat ik niet goed ver kan zijn. Paradox of zo! … Nee, dat is eigenlijk volkomen logisch.
Ik zit daar nogal apathisch, maar ik lach wel mee als er iets grappig gebeurt, of dergelijk. Ik werk al eens mee, ik durf zelfs al eens een vraag beantwoorden! George -weet u nog, de perfectie zelve?- zit jammer genoeg niet in mijn zicht, als ik naar voren kijk, wat van mij wordt verwacht. Doch is dit misschien wel beter, daar haar ongelooflijke schoonheid mij zou afleiden van de leerstof. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik leerstof interessanter vind dan haar. Neeeeeee, meneer, zo werkt dat niet. Prioriteiten moeten er zijn, in alle maten! Prefereert u een pintje of ne cola? Dan krijgt u nu al 2 drankjes van mij. Maar ik zit daar niet mee in, want ik ben westers en rijk! Hahaaaaa! Uiterst grappig! Hahahahahaha! Ha!!
Op school zit ik ‘s voormiddags 2 lessen uit, ik ben nog steeds moe, en dan is het zogenaamd speeltijd. Men gebruikt dit woord nog steeds vanuit de basisschool, omdat men, en ik ook, toen effectief speelde tijdens deze tijd. Snapt u het verband? Ik ben trots op u! Wees ook maar trots op mij! Dank u! Maar nu is het feitelijk een pauze tussen de lessen. Men speelt niet meer, men praat, ofte: socializet. Jeugdtaal is uiterst grappig. Uitdrukkingen als ‘Chill, moat!’ of ‘Boeieuh!’ of ‘Dat is schraal!’ zijn gewoon subliem. Minpunt is dat iedereen het gebruikt, en het vrij snel op uw zenuwen gaat werken. Nog zoiets! Ik gebruik ook zeer veel repeteerbare uitdrukkingen, steevast toepasbaar, waar ik dan jammer genoeg ook mensen verveel of ambeteer. Zodus, vervolgens en in additie, ga ik na deze ‘recreatiepauze’ terug naar de lessen. Wederom zijn deze uiterst interessant, of net uiterst niet interessant. Maar dit heeft te maken met uw persoonlijk zicht op de zaken. Ik ben nog steeds moe. Maar zit u daar niet teveel mee in! Doch bedankt voor uw erkenning!
‘s Middags is er tot alle verbazing ook een pauze. Ziet u wel, u ziet er verbaasd uit! Als u zich de boterhammen die ik ‘s morgens had gemaakt nog herinnert, zal u nu zeker kunnen volgen. Indien u ingedommeld bent, of uw geheugen niet meer perfect functioneert, zal u nog steeds kunnen volgen. Dank u! Voordeel voor iedereen! De clou van de middagpauze is eigenlijk dat ik op dat moment de eerder geprepareerde boterhammen consumeer. Niet de hele pauze door natuurlijk, deze duurt daarvoor veel te lang, ongeveer een uurtje. De rest spendeer ik aan rust & recreatie, socio-culturele activiteiten en George. Ahja, sentiment. Sorry. Dank u! Eten is leuk! Denkt u hier ook maar weer terug aan de ontwikkelingslandenkindjes waar ik het daarnet nog over had. Pas op, dat is realiteit hé! Ik wil u niet bang maken, maar het kon evengoed met u (!) zijn gebeurd! Ik wil u zeker niet bang maken! Anders zou ik wel in mijn polsen snijden of zo. Dan zou u bang zijn! Denk ik. Maar zie, in de 3de wereld hebben ze die optie zelfs niet! Een goed mesje kost ginds waarschijnlijk een fortuin! Oké, ik hoop dat u het idee erachter nu ongeveer wel doorhebt, zoniet vraagt u het eens aan een ander.
‘s Namiddags, waarvoor vroeger eigenlijk ‘des namiddags’ werd gebruikt, vandaar het weglatingsteken of afkappingsteken of apostrof, betekent dus ook ‘na de middag’. ‘s Namiddags worden we verzocht de lessen terug op te vatten. Nieuwe leerstof, oude herhaalde leerstof, geen leerstof, discussies, oefeningen, bullshit, etc. Het komt allemaal aan bod. Spannend! Het verschil met de ochtendstructuur is dat we in de namiddag slechts 3 lesuren hebben. 2 lessen, dan nog zulk ne recreatiepauze, en dan nog 1 lesuur. Dolletjes! Hierna gaat het verhemelende belsignaal, en begrijp ik dat ik weer wat kennis heb opgedaan. Ik doe enkele Onze Vaders, nen Ave Maria, en vraag God om vergeving voor mijn al dan niet uitgevoerde zonden. Met dank aan mijn gracieuze fiets geraak ik terug thuis, mogelijk deels of volledig vergezeld met anderen. Volledig is een raar woord.
Na een gezellig babbel met mijn gedachte, ideeën & geheugen, oftewel met een andere homo sapiens, arriveer ik in mijn beliefde thuis. Alstublieft, ik win, u krijgt straks nog nen 3de cola van mij! Ik heb plezante ouders, rare ouders, vriendelijke ouders, en positieve ouders. Dit zijn evident dezelfde ouders! Ik bezit een broer, ouder dan mij! Familie is leuk! Wist u dat er mensen zonder gekende familie zijn!? Ja, da’s erg. Nog een reden om straks beginnen te wenen. Dank u!
Naar gewoonte verorber ik bij thuiskomst enkele voor de hand liggende consumptiemiddelen. Ik gebruik sanitaire voorzieningen. Ik ga naar mijn eigen bureau, op mijn eigen kamer. Fucking luxe! Dank u! Maatschappij wint!
Ik studeer reeds besproken leerstof, ik maak oefeningen, of een andere creatieve opdracht. Plezier alom!! In mijn eentje! In een kamer. Vol luxe… Onnodige luxe… Verdomme, maatschappij wint!
Mijn oude ouders -haha, ik ben geniaal, zulk een alliteratie of dergelijk! of zelfs een pleonasme!- roepen me daarna naar de eetkamer. “Waarom?” zie ik u denken. Wel, ik heb u al eerder gezegd hoe leuk eten is. Dat wordt hier wederom bevestigd! Tijdens dit gezellig samenzijn wordt er geconverseerd over koetjes & kalfjes. Dit is figuurlijk, maar ik wil dat u ook beseft dat dit in de landbouwsector alledaagse gesprekken zijn! In ons gezin niet, maar daar kan ik mee leven! Het gaat er aan tafel over hoe ieders dag was, een eventuele evaluatie, en ander gezever. Eten is leuk! Afwas is dat niet zozeer. Maar het is nodig, ik kan ermee leven. Ik ben een zeer verdraagzaam man, een jongen, een puber. Een mens, verdomme! En ik ben er trots op!
Ik kijk, als mens (!), af en toe wel eens televisie. Dat is leuk. Ik maak gebruik van een computer. Oh nee, weer die luxe! ‘k Ga straks nog echt beginnen schreeuwen. Maatschappij wint. Internet is uiterst grappig. Uiterst! Voor degene die hier vertrouwd zijn met de wondere virtuele wereld: Internet is grappig! Contact met mensen die je niet ziet, niet hoort, niet voelt, ruikt, of weet ik veel nog wat, is dat niet geniaal? Jazeker, dat is het. Maatschappij wint! Ik verknoei dus vervolgens tijd op dit als medium beoogd wereldwijd ‘web’. Maatschappij wint. Maar ik vind het wel leuk! Na enige tijd begeef ik mij naar de sanitaire voorzieningen, en maak ik mij schoon en al. Ik doe pipi, soms ook kaka, en trek mijn slaapklederdracht aan. Ik leg mij ten bedde. Hoogtepunt! Na enige tijd, gedachten, ideeën, gevoelens trek ik mij terug in hemelse slaap. Om een nieuwe UITERST SAAIE DAG tegemoet te gaan.
Dank u, ik hou van u, u krijgt nog enkel drankjes van mij, alcool is voor losers, mensen zijn tof, George is met of zonder s nen toffe naam, ik ben Rakel, school is raar, en doet u den Bob de groeten van mij! Mijn tranen weerhouden uw overstemmend respect, maar tegelijk ween ik. Maatschappij heeft gewonnen. Gegroet.
----------------------------------------------------------
Een opdracht voor de les Nederlands anno najaar 2006. Stel je voor.
Dag, gegroet, goeiendag en welkom tot de wondere wereld van een van mijn dagen! Ik heet Rakel de Vereenzelvigende, u niet! In ‘t Italiaans: “Io mi chiamo Rakel il Vereenzelvigende, e Lei non!” Of zo! Ik ben nen toffe! U bent hier uit interesse of voor amusement, en al mijn dagen zijn op beide aspecten waardig. Ik ben namelijk de interest zelve! … Dat was deels een mopje, gezien interest een woord is dat niet met interesse te maken heeft. Maar u moet zo niet lachen; zulk een extremum in humor was ‘t niet hè! Interesse is een Latijns werkwoord en het betekent iets in de aard van ‘deelnemen, erbij zijn’. Dank u!
Laat u zich niet afschrikken door mijn genialiteit. Ieder van u mag wat als mij zijn, prijs u gelukkig!
Als u uzelf geroepen voelt anderen over mij te vertellen, raad ik u dat aan, gezien ik dit wil bereiken. Minieme bekendheid in de regio is een realistische droom, toch? Merci, ik ga voort doen!
Ik ga niet over een specifieke dag als gisteren of zo vertellen, maar algemener. Meestal verlopen ze toch gelijkaardig. Dat is graag gedaan!
Ik ben 15 jaar, en ik ga naar school. Ik studeer het Latijnse. Ik ben slim! Ik heb ettelijke vrienden of zo. Ja hoor, ik hoor u wel! “Bla, bla, hij zegt steevast ‘ik ik ik’.” IK zal u nog eens wat vertellen! Begrijpt u me niet verkeerd, ik heb respect voor u, maar ik hoopte toch op wat wederzijdse vriendschap en/of liefde. Reactie is goed, dus eigenlijk hebt u volledig gelijk. Sorry! Bedankt! U krijgt straks ne cola van mij! Alcohol is voor losers! Yes, commotie! Dank u allen!
Dus, ik ga naar school. Niet op dit moment uiteraard, maar bij algemene waarheden wordt een onvoltooid tegenwoordige tijd gebruikt. Alstublieft! Ik wed dat u al uw interesse niet op kan, nietwaar? Awel, ik heb tevens plezier met u, als dat u gerust kan stellen. Ik continueer. ‘s Ochtends sta ik op. Vroeg! In de lente of de vroege zomer valt dat nog mee, maar in de winter en de herfst is dat in ‘t midden van de nacht! Dank U daarvoor, God! U bent correct als u meende enig sarcasme in deze uitroep gehoord te hebben, proficiat. Ik eet en maak mijn boterhammen -ofte: ‘bokes’- voor de middagpauze klaar. Eten is een van mijn favoriete bezigheden, tesamen met slapen. Ik geloof dat u zich allemaal nu wel kan vinden in de levensvisie van ik, zijnde Rakel! Na ‘het onbijt’, zo heet dat dan, lees ik nog wat, of doe ik onnutteloze dingen. … Jawel, u bent weeral correct als u merkte dat ik een dubbele ontkenning gebruikt heb. Ik ben geniaal, alsmede u! Als ik dan gedaan heb, ‘t is nog steeds heel vroeg, dan rij ik met mijn velo naar school, met enkele personen. Dit is af en toe wel eens plezant. Behalve als ‘t regent, ander slecht weer is of als het niet zo plezant is. Ik hou van u allen!
Op school aangekomen, pretendeer ik dat ik vrienden heb. Dank U daarvoor, God! Ik wissel al eens een woordje of 2 met hen, plezier alom! Sociaal contact is leuk, zelfs indien geveinsd! En voor zij die dachten of geloofden dat jongens geen gevoelens hadden, excuseert u mij, maar ik moet uw tegendeel bewijzen. Want zelfs ik, Rakel de Vereenzelfigende de Stoïcijn, heb een beetje -uiteraard, ik mag niet overdrijven in mijn overweldiging- liefhebbende gevoelens voor iemand. Ik noem haar George, George Zonder-S. U kent deze naam misschien wel van een boek. Dan zit u correct, ik heb welbepaalde naam ontleend uit dat welbepaald boek dat u eventueel voor ogen hebt. George is ontzettend mooi, uiterst vriendelijk en lief, uitzonderlijk tof, en zelfs de perfectie zelve. Misschien daarom dat ik denk dat we zo bij elkaar passen. Jazeker, dit was een subtiel grapje. Ze is in feite de zon die na een regenbui komt melden hoe mooi de wereld is. Ze is als shampoo, ze ruikt lekker, en ze prikt niet in mijn ogen. Maar ik ben nen harde! En geloof mij, sommigen mensen prikken wel degelijk in mijn ogen! Met gehele vingers zelfs! Oké, ze is geweldig, en ik ben blij dat ze er is. Tot zover mijn overspoelende emoties, en u moet nu niet beginnen wenen!
Dan, als de bel gaat -ziet u, ik praat niet enkel over mezelf-, ga ik naar de les -oei. School is leuk! Nee, u moet daar niet mee lachen! Wat denkt u wel. Okééééééé, u hebt een punt, niet alles is even interessant, maar het feit dat je kan leren is vrij magisch! Ik ga niet rechtstreeks verwijzen naar de kinderen in Afrika, maar u moet toch daar eens aan denken. Die mensen zijn daar niet intelligent! En hoe komt dat? Juist, onderwijs, maar dan het ontbreken daarvan. Weest u allemaal maar euforisch in uw deftig Gucci pakske, in een deftig café als dit, met luxe-artikelen en al! Watte? U heeft horloges aan!? U bestelt gewoon gaandeweg nog een rood wijntje?! Zijn jullie rijk of zo?! … Het antwoord daarop is ja, dat zijn jullie. En ergens kan men daar in onze beschaving of cultuur, ik ben niet zeker van mijn woordkeuze, wel trots op zijn. Maar wil iemand alstublieft aan de anderen denken? Dank U, God, dank u, Bono, dank u, civilisatie! Sorry, ik dwaal een beetje af. Dank u!
School is dus leuk, en ik zit op het moment dat ik nu beschrijf in de klas. Ik zit op een stoel aan een bank. Lang leve technologie! Links naast mij ligt mijn boekentas een weinig onordelijk, voor mij op het schrijfblad van de bank ligt mijn pennenzak. Daarin zit onder andere een, ehhh, een pen, een potlood, een major kleurpotlood, een kapotte schaar, en andere. Ik schrijf in mijn cursussen met potlood. Ik vind potloden leuk. Ergens in de buurt ligt mijn antwoord tot een wereld vol kleuren, glans, en duidelijkheid. Ik ben een beetje bijziend, wat betekent dat ik niet goed ver kan zijn. Paradox of zo! … Nee, dat is eigenlijk volkomen logisch.
Ik zit daar nogal apathisch, maar ik lach wel mee als er iets grappig gebeurt, of dergelijk. Ik werk al eens mee, ik durf zelfs al eens een vraag beantwoorden! George -weet u nog, de perfectie zelve?- zit jammer genoeg niet in mijn zicht, als ik naar voren kijk, wat van mij wordt verwacht. Doch is dit misschien wel beter, daar haar ongelooflijke schoonheid mij zou afleiden van de leerstof. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik leerstof interessanter vind dan haar. Neeeeeee, meneer, zo werkt dat niet. Prioriteiten moeten er zijn, in alle maten! Prefereert u een pintje of ne cola? Dan krijgt u nu al 2 drankjes van mij. Maar ik zit daar niet mee in, want ik ben westers en rijk! Hahaaaaa! Uiterst grappig! Hahahahahaha! Ha!!
Op school zit ik ‘s voormiddags 2 lessen uit, ik ben nog steeds moe, en dan is het zogenaamd speeltijd. Men gebruikt dit woord nog steeds vanuit de basisschool, omdat men, en ik ook, toen effectief speelde tijdens deze tijd. Snapt u het verband? Ik ben trots op u! Wees ook maar trots op mij! Dank u! Maar nu is het feitelijk een pauze tussen de lessen. Men speelt niet meer, men praat, ofte: socializet. Jeugdtaal is uiterst grappig. Uitdrukkingen als ‘Chill, moat!’ of ‘Boeieuh!’ of ‘Dat is schraal!’ zijn gewoon subliem. Minpunt is dat iedereen het gebruikt, en het vrij snel op uw zenuwen gaat werken. Nog zoiets! Ik gebruik ook zeer veel repeteerbare uitdrukkingen, steevast toepasbaar, waar ik dan jammer genoeg ook mensen verveel of ambeteer. Zodus, vervolgens en in additie, ga ik na deze ‘recreatiepauze’ terug naar de lessen. Wederom zijn deze uiterst interessant, of net uiterst niet interessant. Maar dit heeft te maken met uw persoonlijk zicht op de zaken. Ik ben nog steeds moe. Maar zit u daar niet teveel mee in! Doch bedankt voor uw erkenning!
‘s Middags is er tot alle verbazing ook een pauze. Ziet u wel, u ziet er verbaasd uit! Als u zich de boterhammen die ik ‘s morgens had gemaakt nog herinnert, zal u nu zeker kunnen volgen. Indien u ingedommeld bent, of uw geheugen niet meer perfect functioneert, zal u nog steeds kunnen volgen. Dank u! Voordeel voor iedereen! De clou van de middagpauze is eigenlijk dat ik op dat moment de eerder geprepareerde boterhammen consumeer. Niet de hele pauze door natuurlijk, deze duurt daarvoor veel te lang, ongeveer een uurtje. De rest spendeer ik aan rust & recreatie, socio-culturele activiteiten en George. Ahja, sentiment. Sorry. Dank u! Eten is leuk! Denkt u hier ook maar weer terug aan de ontwikkelingslandenkindjes waar ik het daarnet nog over had. Pas op, dat is realiteit hé! Ik wil u niet bang maken, maar het kon evengoed met u (!) zijn gebeurd! Ik wil u zeker niet bang maken! Anders zou ik wel in mijn polsen snijden of zo. Dan zou u bang zijn! Denk ik. Maar zie, in de 3de wereld hebben ze die optie zelfs niet! Een goed mesje kost ginds waarschijnlijk een fortuin! Oké, ik hoop dat u het idee erachter nu ongeveer wel doorhebt, zoniet vraagt u het eens aan een ander.
‘s Namiddags, waarvoor vroeger eigenlijk ‘des namiddags’ werd gebruikt, vandaar het weglatingsteken of afkappingsteken of apostrof, betekent dus ook ‘na de middag’. ‘s Namiddags worden we verzocht de lessen terug op te vatten. Nieuwe leerstof, oude herhaalde leerstof, geen leerstof, discussies, oefeningen, bullshit, etc. Het komt allemaal aan bod. Spannend! Het verschil met de ochtendstructuur is dat we in de namiddag slechts 3 lesuren hebben. 2 lessen, dan nog zulk ne recreatiepauze, en dan nog 1 lesuur. Dolletjes! Hierna gaat het verhemelende belsignaal, en begrijp ik dat ik weer wat kennis heb opgedaan. Ik doe enkele Onze Vaders, nen Ave Maria, en vraag God om vergeving voor mijn al dan niet uitgevoerde zonden. Met dank aan mijn gracieuze fiets geraak ik terug thuis, mogelijk deels of volledig vergezeld met anderen. Volledig is een raar woord.
Na een gezellig babbel met mijn gedachte, ideeën & geheugen, oftewel met een andere homo sapiens, arriveer ik in mijn beliefde thuis. Alstublieft, ik win, u krijgt straks nog nen 3de cola van mij! Ik heb plezante ouders, rare ouders, vriendelijke ouders, en positieve ouders. Dit zijn evident dezelfde ouders! Ik bezit een broer, ouder dan mij! Familie is leuk! Wist u dat er mensen zonder gekende familie zijn!? Ja, da’s erg. Nog een reden om straks beginnen te wenen. Dank u!
Naar gewoonte verorber ik bij thuiskomst enkele voor de hand liggende consumptiemiddelen. Ik gebruik sanitaire voorzieningen. Ik ga naar mijn eigen bureau, op mijn eigen kamer. Fucking luxe! Dank u! Maatschappij wint!
Ik studeer reeds besproken leerstof, ik maak oefeningen, of een andere creatieve opdracht. Plezier alom!! In mijn eentje! In een kamer. Vol luxe… Onnodige luxe… Verdomme, maatschappij wint!
Mijn oude ouders -haha, ik ben geniaal, zulk een alliteratie of dergelijk! of zelfs een pleonasme!- roepen me daarna naar de eetkamer. “Waarom?” zie ik u denken. Wel, ik heb u al eerder gezegd hoe leuk eten is. Dat wordt hier wederom bevestigd! Tijdens dit gezellig samenzijn wordt er geconverseerd over koetjes & kalfjes. Dit is figuurlijk, maar ik wil dat u ook beseft dat dit in de landbouwsector alledaagse gesprekken zijn! In ons gezin niet, maar daar kan ik mee leven! Het gaat er aan tafel over hoe ieders dag was, een eventuele evaluatie, en ander gezever. Eten is leuk! Afwas is dat niet zozeer. Maar het is nodig, ik kan ermee leven. Ik ben een zeer verdraagzaam man, een jongen, een puber. Een mens, verdomme! En ik ben er trots op!
Ik kijk, als mens (!), af en toe wel eens televisie. Dat is leuk. Ik maak gebruik van een computer. Oh nee, weer die luxe! ‘k Ga straks nog echt beginnen schreeuwen. Maatschappij wint. Internet is uiterst grappig. Uiterst! Voor degene die hier vertrouwd zijn met de wondere virtuele wereld: Internet is grappig! Contact met mensen die je niet ziet, niet hoort, niet voelt, ruikt, of weet ik veel nog wat, is dat niet geniaal? Jazeker, dat is het. Maatschappij wint! Ik verknoei dus vervolgens tijd op dit als medium beoogd wereldwijd ‘web’. Maatschappij wint. Maar ik vind het wel leuk! Na enige tijd begeef ik mij naar de sanitaire voorzieningen, en maak ik mij schoon en al. Ik doe pipi, soms ook kaka, en trek mijn slaapklederdracht aan. Ik leg mij ten bedde. Hoogtepunt! Na enige tijd, gedachten, ideeën, gevoelens trek ik mij terug in hemelse slaap. Om een nieuwe UITERST SAAIE DAG tegemoet te gaan.
Dank u, ik hou van u, u krijgt nog enkel drankjes van mij, alcool is voor losers, mensen zijn tof, George is met of zonder s nen toffe naam, ik ben Rakel, school is raar, en doet u den Bob de groeten van mij! Mijn tranen weerhouden uw overstemmend respect, maar tegelijk ween ik. Maatschappij heeft gewonnen. Gegroet.
----------------------------------------------------------
Een opdracht voor de les Nederlands anno najaar 2006. Stel je voor.
23-03-2008
Texts de chansons à la mode de Karel
My Girlfriend’s A Computer
GO!
We’re tryin’ to shut her off at night,
but she just keeps the database on.
I click to say it’s alright,
I’m scared our kids will get raised on
byyyyyyyy…
my computer!
Byeeeeee byeeeeee
my computer!
(Byeeeeee byeeeeee!)
I’ve liked you since you were hardware,
but now you are too much aware,
you should get a life out there!
Youuuuuuuu’re
my computer!
Since when is fun so reachable,
you’re always hot, always turned on.
My webpage is such a ruble,
for going up, I hit PgDn.
Liiiiiiiiike
my computer!
Byeeeeee byeeeeee
my computer!
(Byeeeeee byeeeeee!)
I’ve liked you since you were hardware,
but now you are too much aware,
you should get a life out there!
Youuuuuuuu’re
my computer!
But in the end, it’s my one that fits your zero.
And any other chip, would not like me at all.
Ooh, I am blessed, your Windows open for me.
But I’d rather take a Macintosh,
‘cause I’ve got a Jobs for you.
For youuuuuuu
my computer!
Byeeeeee byeeeeee
my computer!
(Byeeeeee byeeeeee!)
I’ve liked you since you were hardware,
but now you are too much aware,
you should get a life out there!
Youuuuuuuu’re
my computer!
Neeeeerd! (Nerd!)
(My girlfriend’s a computer!) (Nerd!)
(Damn!)
POWER OFF!
----------------------------------------------------------
Mijn eerste coole tekst. Over nerds die verliefd worden. De computer is obviously een metafoor voor het meisje.
Het zou een ramonespoppunk nummer zijn. Inspiratie komt voornamelijk van The Lillingtons en Matty Pop Chart.
----------------------------------------------------------
The ‘Hot’ In Eachother
“Max Power, he’s the man who’s name you’d love to touch! But you mustn’t touch! His name sounds good in your ear! But when you say it, you mustn’t fear! ‘Cause his name can’t be said by anyone!” (The Simpsons, “Homer To The Max”)
Youuu
and meee
and everybody else
who wants to join!
(Who wants to join!?)
Join! Join!! Join!!!
We both like reading books,
‘cause you can judge them by their covers.
It’s all about the looks,
that’s the perfect key to love or-
tutududum
IIII
am naked
and you’re somewhere else
but I’ll move on!
(I’ll move on!)
Because! I’m!! Alone!!!
We both like reading books,
‘cause you can judge them by their covers.
It’s all about the looks,
that’s the perfect key to love or-
tutududum
I like you ‘cause you’re sexy!
I won’t get an erection!
And would you please let me
thank god this ain’t fiction.
We both like reading books,
‘cause you can judge them by their covers.
It’s all about the looks,
that’s the perfect key to love or-
It’s all about the looks,
the perfect key to love or
the making of love
----------------------------------------------------------
Dit gaat over seks hebben. Roekeloos. Losbandig. Overmatig. Overspelig.
De strofe zou kei punk zijn zijn en het refrein zou een reggea/ska-achtige toon hebben.
----------------------------------------------------------
I Don’t Like You (‘Cause You Sing Along)
I like singing.
I like birds and
I like spoons,
I like red discs in the air.
I like toilets
I like blue,
I like pretty girls to stare (at).
I like bread and
I like hands,
I like flowers in a box.
I like musics
I like art,
I like big grey mountain rocks.
But I don’t like youuu,
you disturb me,
you suburb me,
you play games with meee.
You overdo me,
you seduce me,
but you’re really beautifuuuuuul.
I like dance and
I like style,
I like correct grammar use.
I like water
I like noise,
I like wrong directed clues.
I like shells and
I like heads,
I like islands in the sun.
I like parties
I like cats,
I like it when things are fun.
But I don’t like youuu,
you disturb me,
you suburb me,
you play games with meee.
You overdo me,
you seduce me,
but you’re really beautifuuuuuul.
----------------------------------------------------------
Dit is eigenlijk een duet. Het cursieve zingt iemand anders, eventueel het publiek. Het refrein is gezamelijk.
Qua stijl iets singer/songwriter/pop. Inpiratie komt ook van Matty Pop Chart (zie zijn nummer 'Thing I Like' van zijnen CDR die online staat)
----------------------------------------------------------
What’s This Emotion? (unfinished)
Along the lines of citylines
and by the ways of waterways
I try to stand the standings
and feel the feelings
but I got to one problem
you nor me can sort it out.
I can’t feel this,
I can’t see this,
I can’t determine
because I’ve never heard
I’ve never heard of laughter
I’ve never heard a cry.
----------------------------------------------------------
Gebaseerd op Mark Haddon's "The curious incident of the dog in the night-time" over nen Asperger.
Niks geworden.
----------------------------------------------------------
I Made Peace With God (Goddamnit! pt. I)
So this is when we grow up,
I just hope it won’t stop,
‘cause I still have things to make
like things, schmings that don’t break
for you, God or Jesus, whoever tends to live
I don’t believe you cause you sold out to me!
(OOOOOOOH MYYYYYYYYYYYY GOOOOOOOOOOOD)
I tried to go to heaven, so I made out with God.
It wasn’t my best experience, though.
Kind of sad ‘cause my girl in hell is much more hot
That’s one thing I know for sure!
Finally we made it there
down the stairs up to the air.
Everyone seems to want this God
to give His so-called ‘bliss’ a lot.
Times have changed, from Father
to Son, who cares, believing is rather
(OOOOOOOH MYYYYYYYYYYYY GOOOOOOOOOOOD)
I tried to go to heaven, so I made out with God.
It wasn’t my best experience, though.
Kind of sad ‘cause my girl in hell is much more hot.
That’s one thing I know for sure!
----------------------------------------------------------
Over hoe hard dat God ne loser is en hoe hard dat mijn vriendin zou heersen. Ik zeg wel 'zou'. Of zal.
Ramonespoppunk.
----------------------------------------------------------
God Made Out With Her (Goddamnit! pt. II)
As she appears she’s the perfect woman
She happens to be the perfect woman
God’s hitting on the perfect woman
But he’s excused ‘cause he spent 6 days working on her
In the times the world was up to conquer
And thank God he sent us pictures on the Internet!
She looks a lot like a deity of women
She has every ability of women
Still she isn’t fiction nor fact
Oh, well she’s real just out of reach (This is bad)
My God says she’s the best of all
And I happily believe Him
But seeing her picture on the wall
Only makes me envy Him
Because she’s a queen
She’s a godess
She is quite the babe in town
She’s a cutie
She is hot
Her hair even isn’t brown (This is good)
It hurts she’s not the girl next door (Damnit, come live here)
Even if we lived in a house of wax (A house of love feels better)
It’s understood she’s not the quiet (Loudness is the new sex)
She doesn’t deserve captivity (Expect if it’s in my arms)
Oh my God, this is great, too bad of my heart being ripped out
God has spent 6 days, none too much, none too little
Your imperfection is your unreachability, oh no
Your imperfection makes you perfect, oh you’re perfect
Aaaaaaah! Oh!
My life is incomplete
Without a daily look on
On my wall of fame
My bedroom wall
Where you stand
Where you are the only one…
----------------------------------------------------------
Deel 2. Over Elisha Cuthbert. Duh.
't Zou een beetje een chaotisch nummer zijn. Iets tussen A Wilhelm Scream en Screeching Weasel.
----------------------------------------------------------
Your Letterbox Is My Litterbox
I like to buy a biscuit or two
Every morning when I walk to school
and eaaat it
The only problem is I always knew
The trashcan in our street has a rule:
don’t feeeed it
It says “please keep this cleaan”
So I don’t dare to throw it iiin
My wrapping always ends up with youuuu!
‘Cause your letterbox is my litterbox
I’m sorry to tell you because it sucks
I can’t throw away my things anywheeeeere (anymore)!
Your letterbox is my litterbox
At least it’s plastic, they aren’t rocks
I hope it’s not too difficult for you to beaaaaar!
Seems I pass you by while I eat
Outside my face becomes quite red
I feel inside a troubled heartbeat
And I just stop for a second breath
I think I’m on the waaay
To leave this box okaaay
But once again my dirt replaces your maiiiiiiiiil!
‘Cause your letterbox is my litterbox
I’m sorry to tell you because it sucks
I can’t throw away my things anywheeeeere (not anywhere)!
Your letterbox is my litterbox
At least it’s plastic, they aren’t rocks
I hope it’s not too difficult for you to beaaaaar!
I hope you still find your mail
Laying on the ground
Every morning
I hope you don’t feel sacked
By a bag
I hope you feel the pain I feel
Together we will place a lot more garbage cans!
or dust bins!
or maybe even giant trash containers!
or maybe even giant trash containeeeers!
Your letterbox used to be my litterbox
Never tried to stick in rocks
Now I can release this dirt somewhere else!
Your letterbox used to be my litterbox
I handled it like an old jukebox
Nowadays he gets mails from angels!
‘Cause your letterbox is my litterbox
I’m sorry to tell you because it sucks
I can’t throw away my things anywheeeeere (everywhere)!
Your letterbox is my litterbox
At least it’s plastic, they aren’t rocks
I hope it’s not too difficult for you to beaaaaar (please)!
----------------------------------------------------------
Over vuil in iemand zijn brievenbus stoppen, en hoe dit een manische ziekte kan worden waarvoor ge in psychotherapie zult moeten.
Ramonespoppunk.
----------------------------------------------------------
The Girl With 2 First Names
I think I know a girl, who is smoking hot.
I just wish she would at least want to know a lot
about me but obviously she doesn’t care.
Maybe if I show up in my underwear,
she’ll think I am the coolest guy around the block
but in fact she really doesn’t give a fuck
about me.
It’s a game of guessing around I guess:
She’s got… some black hair
she’s got… some nice clothes
she’s got… eyes somewhere
I’m on the end of the road.
She’s got… whole lotta body
she’s got… a lot of style
she’s got… a sense to party
I want to walk her mile.
I can’t seriously blame her for being alive,
because she’s the prettiest lady who has ever arrived
on the island of my feelings, she’s the icing on my top,
but I don’t think my intense loving feelings can stop.
If she’d only notice me for once and smile at me,
I would pinch my cheek to check if I don’t dream
about her.
But most importantly of all I guess:
She’s got… a first name
she’s got… a last name
she’s got… 2 names
but they are both the same!
She’s got… a first name
she’s got… another name
she’s got… 2 first names
ooh, this is truly insane!
----------------------------------------------------------
'k Vind dat nen toffe tekst. 't Is ook de waarheid.
Ramonespoppunk.
----------------------------------------------------------
Kinda Really
You interfere too much
your knowledge is a fudge
you don’t walk straight
you hesitate
you douche!
I kinda really hate you
for kinda really being here
no kinda real fate in you
you’re kinda really queer
I wish you’d fucking die
I’d be eating so much pie
It’d be such a feast
for me at least
you dyke!
I kinda really hate you
for kinda really being here
no kinda real fate in you
you’re kinda really queer
up yours!
----------------------------------------------------------
Over hoe ik de wereld haat en screw you.
Ramonespoppunk. Inspiratie uit 'Fuck The World' van the Queers en/of Screeching Weasel.
GO!
We’re tryin’ to shut her off at night,
but she just keeps the database on.
I click to say it’s alright,
I’m scared our kids will get raised on
byyyyyyyy…
my computer!
Byeeeeee byeeeeee
my computer!
(Byeeeeee byeeeeee!)
I’ve liked you since you were hardware,
but now you are too much aware,
you should get a life out there!
Youuuuuuuu’re
my computer!
Since when is fun so reachable,
you’re always hot, always turned on.
My webpage is such a ruble,
for going up, I hit PgDn.
Liiiiiiiiike
my computer!
Byeeeeee byeeeeee
my computer!
(Byeeeeee byeeeeee!)
I’ve liked you since you were hardware,
but now you are too much aware,
you should get a life out there!
Youuuuuuuu’re
my computer!
But in the end, it’s my one that fits your zero.
And any other chip, would not like me at all.
Ooh, I am blessed, your Windows open for me.
But I’d rather take a Macintosh,
‘cause I’ve got a Jobs for you.
For youuuuuuu
my computer!
Byeeeeee byeeeeee
my computer!
(Byeeeeee byeeeeee!)
I’ve liked you since you were hardware,
but now you are too much aware,
you should get a life out there!
Youuuuuuuu’re
my computer!
Neeeeerd! (Nerd!)
(My girlfriend’s a computer!) (Nerd!)
(Damn!)
POWER OFF!
----------------------------------------------------------
Mijn eerste coole tekst. Over nerds die verliefd worden. De computer is obviously een metafoor voor het meisje.
Het zou een ramonespoppunk nummer zijn. Inspiratie komt voornamelijk van The Lillingtons en Matty Pop Chart.
----------------------------------------------------------
The ‘Hot’ In Eachother
“Max Power, he’s the man who’s name you’d love to touch! But you mustn’t touch! His name sounds good in your ear! But when you say it, you mustn’t fear! ‘Cause his name can’t be said by anyone!” (The Simpsons, “Homer To The Max”)
Youuu
and meee
and everybody else
who wants to join!
(Who wants to join!?)
Join! Join!! Join!!!
We both like reading books,
‘cause you can judge them by their covers.
It’s all about the looks,
that’s the perfect key to love or-
tutududum
IIII
am naked
and you’re somewhere else
but I’ll move on!
(I’ll move on!)
Because! I’m!! Alone!!!
We both like reading books,
‘cause you can judge them by their covers.
It’s all about the looks,
that’s the perfect key to love or-
tutududum
I like you ‘cause you’re sexy!
I won’t get an erection!
And would you please let me
thank god this ain’t fiction.
We both like reading books,
‘cause you can judge them by their covers.
It’s all about the looks,
that’s the perfect key to love or-
It’s all about the looks,
the perfect key to love or
the making of love
----------------------------------------------------------
Dit gaat over seks hebben. Roekeloos. Losbandig. Overmatig. Overspelig.
De strofe zou kei punk zijn zijn en het refrein zou een reggea/ska-achtige toon hebben.
----------------------------------------------------------
I Don’t Like You (‘Cause You Sing Along)
I like singing.
I like birds and
I like spoons,
I like red discs in the air.
I like toilets
I like blue,
I like pretty girls to stare (at).
I like bread and
I like hands,
I like flowers in a box.
I like musics
I like art,
I like big grey mountain rocks.
But I don’t like youuu,
you disturb me,
you suburb me,
you play games with meee.
You overdo me,
you seduce me,
but you’re really beautifuuuuuul.
I like dance and
I like style,
I like correct grammar use.
I like water
I like noise,
I like wrong directed clues.
I like shells and
I like heads,
I like islands in the sun.
I like parties
I like cats,
I like it when things are fun.
But I don’t like youuu,
you disturb me,
you suburb me,
you play games with meee.
You overdo me,
you seduce me,
but you’re really beautifuuuuuul.
----------------------------------------------------------
Dit is eigenlijk een duet. Het cursieve zingt iemand anders, eventueel het publiek. Het refrein is gezamelijk.
Qua stijl iets singer/songwriter/pop. Inpiratie komt ook van Matty Pop Chart (zie zijn nummer 'Thing I Like' van zijnen CDR die online staat)
----------------------------------------------------------
What’s This Emotion? (unfinished)
Along the lines of citylines
and by the ways of waterways
I try to stand the standings
and feel the feelings
but I got to one problem
you nor me can sort it out.
I can’t feel this,
I can’t see this,
I can’t determine
because I’ve never heard
I’ve never heard of laughter
I’ve never heard a cry.
----------------------------------------------------------
Gebaseerd op Mark Haddon's "The curious incident of the dog in the night-time" over nen Asperger.
Niks geworden.
----------------------------------------------------------
I Made Peace With God (Goddamnit! pt. I)
So this is when we grow up,
I just hope it won’t stop,
‘cause I still have things to make
like things, schmings that don’t break
for you, God or Jesus, whoever tends to live
I don’t believe you cause you sold out to me!
(OOOOOOOH MYYYYYYYYYYYY GOOOOOOOOOOOD)
I tried to go to heaven, so I made out with God.
It wasn’t my best experience, though.
Kind of sad ‘cause my girl in hell is much more hot
That’s one thing I know for sure!
Finally we made it there
down the stairs up to the air.
Everyone seems to want this God
to give His so-called ‘bliss’ a lot.
Times have changed, from Father
to Son, who cares, believing is rather
(OOOOOOOH MYYYYYYYYYYYY GOOOOOOOOOOOD)
I tried to go to heaven, so I made out with God.
It wasn’t my best experience, though.
Kind of sad ‘cause my girl in hell is much more hot.
That’s one thing I know for sure!
----------------------------------------------------------
Over hoe hard dat God ne loser is en hoe hard dat mijn vriendin zou heersen. Ik zeg wel 'zou'. Of zal.
Ramonespoppunk.
----------------------------------------------------------
God Made Out With Her (Goddamnit! pt. II)
As she appears she’s the perfect woman
She happens to be the perfect woman
God’s hitting on the perfect woman
But he’s excused ‘cause he spent 6 days working on her
In the times the world was up to conquer
And thank God he sent us pictures on the Internet!
She looks a lot like a deity of women
She has every ability of women
Still she isn’t fiction nor fact
Oh, well she’s real just out of reach (This is bad)
My God says she’s the best of all
And I happily believe Him
But seeing her picture on the wall
Only makes me envy Him
Because she’s a queen
She’s a godess
She is quite the babe in town
She’s a cutie
She is hot
Her hair even isn’t brown (This is good)
It hurts she’s not the girl next door (Damnit, come live here)
Even if we lived in a house of wax (A house of love feels better)
It’s understood she’s not the quiet (Loudness is the new sex)
She doesn’t deserve captivity (Expect if it’s in my arms)
Oh my God, this is great, too bad of my heart being ripped out
God has spent 6 days, none too much, none too little
Your imperfection is your unreachability, oh no
Your imperfection makes you perfect, oh you’re perfect
Aaaaaaah! Oh!
My life is incomplete
Without a daily look on
On my wall of fame
My bedroom wall
Where you stand
Where you are the only one…
----------------------------------------------------------
Deel 2. Over Elisha Cuthbert. Duh.
't Zou een beetje een chaotisch nummer zijn. Iets tussen A Wilhelm Scream en Screeching Weasel.
----------------------------------------------------------
Your Letterbox Is My Litterbox
I like to buy a biscuit or two
Every morning when I walk to school
and eaaat it
The only problem is I always knew
The trashcan in our street has a rule:
don’t feeeed it
It says “please keep this cleaan”
So I don’t dare to throw it iiin
My wrapping always ends up with youuuu!
‘Cause your letterbox is my litterbox
I’m sorry to tell you because it sucks
I can’t throw away my things anywheeeeere (anymore)!
Your letterbox is my litterbox
At least it’s plastic, they aren’t rocks
I hope it’s not too difficult for you to beaaaaar!
Seems I pass you by while I eat
Outside my face becomes quite red
I feel inside a troubled heartbeat
And I just stop for a second breath
I think I’m on the waaay
To leave this box okaaay
But once again my dirt replaces your maiiiiiiiiil!
‘Cause your letterbox is my litterbox
I’m sorry to tell you because it sucks
I can’t throw away my things anywheeeeere (not anywhere)!
Your letterbox is my litterbox
At least it’s plastic, they aren’t rocks
I hope it’s not too difficult for you to beaaaaar!
I hope you still find your mail
Laying on the ground
Every morning
I hope you don’t feel sacked
By a bag
I hope you feel the pain I feel
Together we will place a lot more garbage cans!
or dust bins!
or maybe even giant trash containers!
or maybe even giant trash containeeeers!
Your letterbox used to be my litterbox
Never tried to stick in rocks
Now I can release this dirt somewhere else!
Your letterbox used to be my litterbox
I handled it like an old jukebox
Nowadays he gets mails from angels!
‘Cause your letterbox is my litterbox
I’m sorry to tell you because it sucks
I can’t throw away my things anywheeeeere (everywhere)!
Your letterbox is my litterbox
At least it’s plastic, they aren’t rocks
I hope it’s not too difficult for you to beaaaaar (please)!
----------------------------------------------------------
Over vuil in iemand zijn brievenbus stoppen, en hoe dit een manische ziekte kan worden waarvoor ge in psychotherapie zult moeten.
Ramonespoppunk.
----------------------------------------------------------
The Girl With 2 First Names
I think I know a girl, who is smoking hot.
I just wish she would at least want to know a lot
about me but obviously she doesn’t care.
Maybe if I show up in my underwear,
she’ll think I am the coolest guy around the block
but in fact she really doesn’t give a fuck
about me.
It’s a game of guessing around I guess:
She’s got… some black hair
she’s got… some nice clothes
she’s got… eyes somewhere
I’m on the end of the road.
She’s got… whole lotta body
she’s got… a lot of style
she’s got… a sense to party
I want to walk her mile.
I can’t seriously blame her for being alive,
because she’s the prettiest lady who has ever arrived
on the island of my feelings, she’s the icing on my top,
but I don’t think my intense loving feelings can stop.
If she’d only notice me for once and smile at me,
I would pinch my cheek to check if I don’t dream
about her.
But most importantly of all I guess:
She’s got… a first name
she’s got… a last name
she’s got… 2 names
but they are both the same!
She’s got… a first name
she’s got… another name
she’s got… 2 first names
ooh, this is truly insane!
----------------------------------------------------------
'k Vind dat nen toffe tekst. 't Is ook de waarheid.
Ramonespoppunk.
----------------------------------------------------------
Kinda Really
You interfere too much
your knowledge is a fudge
you don’t walk straight
you hesitate
you douche!
I kinda really hate you
for kinda really being here
no kinda real fate in you
you’re kinda really queer
I wish you’d fucking die
I’d be eating so much pie
It’d be such a feast
for me at least
you dyke!
I kinda really hate you
for kinda really being here
no kinda real fate in you
you’re kinda really queer
up yours!
----------------------------------------------------------
Over hoe ik de wereld haat en screw you.
Ramonespoppunk. Inspiratie uit 'Fuck The World' van the Queers en/of Screeching Weasel.
16-03-2008
Ça se peut bien: Pervenire - Vigilare - Oportere
NOTA: November en december represent.
The devil tries to wear Prada but buys fakes at chainstores
Ik krijg -opeens- dit lichte gevoel:
een perfect zicht op een blik.
Een bijna dodelijke straal van gras en zon
en sneeuw en wind worden opgelost.
Een erosie volgt en een explosie blijft,
explosie perpetuus. Voortdurende vorm,
gevormde formaties.
Een teken van leven; een leven alleen
beide alleen en onverbonden.
Beide apart. Aparte mensen blijven maar weg.
Extraordinair.
(12/11/2007)
A thing called someone
Der is maar één getal,
it’s reflexif. It’s, it.
one digit, one solution.
We get one, we come one,
we are one.
Alles hangt van 1 af.
2 faalt, 3 overbiedt.
one gallery, one serenity
one tranquillity
one hyper-reality
one revolutionary
one currency
one poetry.
(19/11/2007)
¡HOLA!
Nen trein rijdt voorbij. En ik zit erin.
Nen trein rijdt voorbij.
Ik zit met nen boek. Nen boek in nen trein.
Één pagina verder en vijf stations.
Een pagina terug. Een blik voor.
VOOR. VÓÓÓÓÓR!
Ne ring, ene ring om ze allemaal
iets…
Een lokale gazet. Een levenlijks roddelbladje.
Ne schone cover. Mooie lay-out.
Mijnen boek layt proper in;
ach, en hoe!
Hoe lay-out! outlay, inlaw.
Nen inlay van hier tot ginder
en een gezicht rood
van de zon.
Rood van de zon, ja.
En gebogen
van verlegenheid.
(19/11/2007)
Guys with girlfriends drive me ape!
En als ik iets zou vangen,
het was niet groot.
En als ze iets zou zeggen,
het was niet veel.
En als ik iets zou zien,
het waren de pupillen in de ogen.
En àls ik iets zou krijgen,
het was een blik van bovenaf.
En als ik zou geloven,
het was gelooflijk.
En als God zou wezen,
het was reeds ontkend.
En àls ze zou beginnen,
het was veel te veel.
(25/11/2007)
MOR(o)N
Ik ben op mijn weg, wel degelijk en op weg
ge zijt te laat, vergeeflijk maar veel te laat
en alles gaat te laat voortaan, lieflijk
maar allemaal ondermaatsend.
Alles gaat vergaan vanaf voortaan.
Oh, ik wenste dat ik meer kon eisen
ik had een leven gevraagd, een waar
en alles komt te laat heden, te verstaan
maar allemaal bergaf voortaan.
Een bestaan in verpakking.
Een geschenk van eeuwige waarde en te veel
maar scherp als geslepen glas en zelfs gebroken glas
en een hoek die veel te vroeg en een ster die te laat
maar allemaal te laat indachtig.
Een afdaling van het schone.
Het aardse dat gedragen werd, met middeldheid
maten die elkaar optrokken, wanneer ge viel
en een meisje dat u niet eens kende
maar allemaal te snel en kort nu.
Een beroemde afval na een bescheiden opkomst.
Een besproken neergang zonder aankomst.
(25/11/2007)
Naar ‘t café!
IK, IK heb absoluut geen goesting
om een liefdeslied voor u te schrijven.
Ik relativeer u. Ik heb gevoel,
maar ik voel me niet in de stemming.
Ik moet dringend gestemd worden.
Mijn klanken staan zo vals, alsof
alsof een plaat doormidden wordt gescheurd.
Ik ben in nood.
Ik heb een noot nodig, een D-akkoord als het kan.
Ik heb u nodig, IK, IK, ik heb u nodig.
Ik wil u niet aanbidden
ik wil u liefhebben.
Ik wil dat gij bij mij zijt,
ik had graag uw gezicht gezien,
uw gelaat laten voorbijgaan.
Zoveel latent dat wordt getoond,
een massa, verfijnd alsof het reeds avond is,
in sculptuur gebracht, gedragen in scène.
Het mag dan nog een zwaar labeur zijn,
ik wil u niet aanbidden.
Ik wil u graag zien, u gadeslaan, alsof wij beide nog
slechts een dag of 2 te gaan hebben.
Ik wil u gedragen, ik wil u begeren
ik wil u hechten, ik wil u inzien
ik wil u verliezen, ik wil u bij elkaar brengen.
(27/11/2007)
Nog een jaar, en nog een maand
ach ende wee!
nultolerantie vervaagt perfectie
voltooiing ontplooit
zoals een herder zijn schapen
zoals een moeder haar echtgenoot
zoals een kind zijn vriendin
eerstehands leven
te weinig brandstof
geen energie om dat spel hier
te voltrekken
te weinig verdriet
om tegen te leven
te weinig verband
contacteren
te veel geluk in zijn nerven
te veel geluk in een hoekje
alles ligt in een hoekje
ik wil wel een
overlijden leiden
(05/12/2007)
Fons, fondem, fondis, fons, fondes, fondes, fondium, fondes
Verjaren en maanden tot etmalen toe gevuld met nourritures, proteïnes en overige, etc.
En moest ik kunnen weten gezien hebben gelaten moeten zijn, dan zou het veranderen.
Moest ik ne nieuwe zijn, ik was ver ver verrast,
mijn ogen waren open maar mijn broek niet meer.
Een wind die ons ten zuiden wees, langs
ongangbare wegen en onomwegen gangen.
Een laag versleten wordt bedekt met herstel of
re-no-va-tie, in-for-ma-tie, con-ti-nen-tie, per-ma-nent.
En gelachen in kleine schokjes werd er, gehuil
verboden en verborgen, terecht, kristallen tranen.
Plezier loopt hand in hand in hand -eh, voet bij voet-
en niets deert me nog behalve uw presentie -eh, pretentie-.
Ik voel een enerverend ongeduld een drang een begeerte
en een persona die te veel denkt en te veel zegt.
Amai, als een of andere revelatie van God aan Georges
een straal liefde maar vooral een blauwe straal omhoog.
Iets wat ge onthoudt en verlangt in slechter tijden,
maar een cotidium voor meer dagen, meer mensen.
Emotieve gevoelens die nooit mochten getoond
maar gebrek aan gebreken breekt mijn brein.
Ik stop met klagen, ik stop met spelen, ik stop
ik geef heel het gedoe op en ik geef niks om u.
Een enkeling dringt tot mij door, zowel als persoon;
maar ook een daad, fauxxx, laat mijn nader na.
Een rapide smeekbede voor dat ik ga liggen in bed
ongedeeld en onderhouden, zonder plezier of met.
Een begin van een einde en tevens het einde en al,
het leggen van een fond en het hopen of weerziens.
Gebeden voor verlossing, doch niet van Onze Vader
mijn natuur leert mij tegen te steken, mis te leiden.
Volgeling van heelder landen door socio-communitatief
verschil in timbre door een gebruik van gewoontes.
Een ferm changement mijner doen en gaan en staan
en laten, vooral niet laten, zo bleek mijns zichten.
God kwam weer te vroeg, ver van schoon en andersom,
tijden van genot en tijden van vertier, of zoiets toch.
En ach, weer een probleem, en ach, weer een tegenstand
en ach, weer zo iemand die te veel achternadenkt.
Een jammer, een gelach, een gezicht zo nouveau-esque
en fragiel, en ook niet te bereiken door menselijke kracht.
Ik wou dat ik andere keuzes had, ofwel zelfs enige keuzes,
dochdochdoch ach ik heb misschien te veel hoop.
Wat te doen, al eerder gesteld in andere context,
een vraag zonder rethoriek, of ook maar enig antwoord.
Wanneer worden wij een routine, wanneer een gedrag
en oh zeg mij wanneer ik terug warmte voelen kan en zal.
De synoptiek op het einde, dit keer zonder begin,
alles heeft een verloop, zonder start of finish.
Ik heb nu alles verloren, misschien gelukkig
ik ga nog eens beginnen, nog 12 levens, 1ste niveau.
(30/12/2007-01/01/2008)
----------------------------------------------------------
"Ça se peut bien" bestaat vooral uit experimenteel met ta(a)l(en) omgaan, nieuwe horizonten verkennen en al. Inspiratie komt van ongeveer overal. Omvat zowat heel het jaar 2007 voor mij.
Moest ge het niet doorhebben, de titels lopen telkens 1 gedicht achter.
Sommige dingen zijn goed, andere regelrechte crap, maar 't is allemaal tof geweest.
Fuck you.
The devil tries to wear Prada but buys fakes at chainstores
Ik krijg -opeens- dit lichte gevoel:
een perfect zicht op een blik.
Een bijna dodelijke straal van gras en zon
en sneeuw en wind worden opgelost.
Een erosie volgt en een explosie blijft,
explosie perpetuus. Voortdurende vorm,
gevormde formaties.
Een teken van leven; een leven alleen
beide alleen en onverbonden.
Beide apart. Aparte mensen blijven maar weg.
Extraordinair.
(12/11/2007)
A thing called someone
Der is maar één getal,
it’s reflexif. It’s, it.
one digit, one solution.
We get one, we come one,
we are one.
Alles hangt van 1 af.
2 faalt, 3 overbiedt.
one gallery, one serenity
one tranquillity
one hyper-reality
one revolutionary
one currency
one poetry.
(19/11/2007)
¡HOLA!
Nen trein rijdt voorbij. En ik zit erin.
Nen trein rijdt voorbij.
Ik zit met nen boek. Nen boek in nen trein.
Één pagina verder en vijf stations.
Een pagina terug. Een blik voor.
VOOR. VÓÓÓÓÓR!
Ne ring, ene ring om ze allemaal
iets…
Een lokale gazet. Een levenlijks roddelbladje.
Ne schone cover. Mooie lay-out.
Mijnen boek layt proper in;
ach, en hoe!
Hoe lay-out! outlay, inlaw.
Nen inlay van hier tot ginder
en een gezicht rood
van de zon.
Rood van de zon, ja.
En gebogen
van verlegenheid.
(19/11/2007)
Guys with girlfriends drive me ape!
En als ik iets zou vangen,
het was niet groot.
En als ze iets zou zeggen,
het was niet veel.
En als ik iets zou zien,
het waren de pupillen in de ogen.
En àls ik iets zou krijgen,
het was een blik van bovenaf.
En als ik zou geloven,
het was gelooflijk.
En als God zou wezen,
het was reeds ontkend.
En àls ze zou beginnen,
het was veel te veel.
(25/11/2007)
MOR(o)N
Ik ben op mijn weg, wel degelijk en op weg
ge zijt te laat, vergeeflijk maar veel te laat
en alles gaat te laat voortaan, lieflijk
maar allemaal ondermaatsend.
Alles gaat vergaan vanaf voortaan.
Oh, ik wenste dat ik meer kon eisen
ik had een leven gevraagd, een waar
en alles komt te laat heden, te verstaan
maar allemaal bergaf voortaan.
Een bestaan in verpakking.
Een geschenk van eeuwige waarde en te veel
maar scherp als geslepen glas en zelfs gebroken glas
en een hoek die veel te vroeg en een ster die te laat
maar allemaal te laat indachtig.
Een afdaling van het schone.
Het aardse dat gedragen werd, met middeldheid
maten die elkaar optrokken, wanneer ge viel
en een meisje dat u niet eens kende
maar allemaal te snel en kort nu.
Een beroemde afval na een bescheiden opkomst.
Een besproken neergang zonder aankomst.
(25/11/2007)
Naar ‘t café!
IK, IK heb absoluut geen goesting
om een liefdeslied voor u te schrijven.
Ik relativeer u. Ik heb gevoel,
maar ik voel me niet in de stemming.
Ik moet dringend gestemd worden.
Mijn klanken staan zo vals, alsof
alsof een plaat doormidden wordt gescheurd.
Ik ben in nood.
Ik heb een noot nodig, een D-akkoord als het kan.
Ik heb u nodig, IK, IK, ik heb u nodig.
Ik wil u niet aanbidden
ik wil u liefhebben.
Ik wil dat gij bij mij zijt,
ik had graag uw gezicht gezien,
uw gelaat laten voorbijgaan.
Zoveel latent dat wordt getoond,
een massa, verfijnd alsof het reeds avond is,
in sculptuur gebracht, gedragen in scène.
Het mag dan nog een zwaar labeur zijn,
ik wil u niet aanbidden.
Ik wil u graag zien, u gadeslaan, alsof wij beide nog
slechts een dag of 2 te gaan hebben.
Ik wil u gedragen, ik wil u begeren
ik wil u hechten, ik wil u inzien
ik wil u verliezen, ik wil u bij elkaar brengen.
(27/11/2007)
Nog een jaar, en nog een maand
ach ende wee!
nultolerantie vervaagt perfectie
voltooiing ontplooit
zoals een herder zijn schapen
zoals een moeder haar echtgenoot
zoals een kind zijn vriendin
eerstehands leven
te weinig brandstof
geen energie om dat spel hier
te voltrekken
te weinig verdriet
om tegen te leven
te weinig verband
contacteren
te veel geluk in zijn nerven
te veel geluk in een hoekje
alles ligt in een hoekje
ik wil wel een
overlijden leiden
(05/12/2007)
Fons, fondem, fondis, fons, fondes, fondes, fondium, fondes
Verjaren en maanden tot etmalen toe gevuld met nourritures, proteïnes en overige, etc.
En moest ik kunnen weten gezien hebben gelaten moeten zijn, dan zou het veranderen.
Moest ik ne nieuwe zijn, ik was ver ver verrast,
mijn ogen waren open maar mijn broek niet meer.
Een wind die ons ten zuiden wees, langs
ongangbare wegen en onomwegen gangen.
Een laag versleten wordt bedekt met herstel of
re-no-va-tie, in-for-ma-tie, con-ti-nen-tie, per-ma-nent.
En gelachen in kleine schokjes werd er, gehuil
verboden en verborgen, terecht, kristallen tranen.
Plezier loopt hand in hand in hand -eh, voet bij voet-
en niets deert me nog behalve uw presentie -eh, pretentie-.
Ik voel een enerverend ongeduld een drang een begeerte
en een persona die te veel denkt en te veel zegt.
Amai, als een of andere revelatie van God aan Georges
een straal liefde maar vooral een blauwe straal omhoog.
Iets wat ge onthoudt en verlangt in slechter tijden,
maar een cotidium voor meer dagen, meer mensen.
Emotieve gevoelens die nooit mochten getoond
maar gebrek aan gebreken breekt mijn brein.
Ik stop met klagen, ik stop met spelen, ik stop
ik geef heel het gedoe op en ik geef niks om u.
Een enkeling dringt tot mij door, zowel als persoon;
maar ook een daad, fauxxx, laat mijn nader na.
Een rapide smeekbede voor dat ik ga liggen in bed
ongedeeld en onderhouden, zonder plezier of met.
Een begin van een einde en tevens het einde en al,
het leggen van een fond en het hopen of weerziens.
Gebeden voor verlossing, doch niet van Onze Vader
mijn natuur leert mij tegen te steken, mis te leiden.
Volgeling van heelder landen door socio-communitatief
verschil in timbre door een gebruik van gewoontes.
Een ferm changement mijner doen en gaan en staan
en laten, vooral niet laten, zo bleek mijns zichten.
God kwam weer te vroeg, ver van schoon en andersom,
tijden van genot en tijden van vertier, of zoiets toch.
En ach, weer een probleem, en ach, weer een tegenstand
en ach, weer zo iemand die te veel achternadenkt.
Een jammer, een gelach, een gezicht zo nouveau-esque
en fragiel, en ook niet te bereiken door menselijke kracht.
Ik wou dat ik andere keuzes had, ofwel zelfs enige keuzes,
dochdochdoch ach ik heb misschien te veel hoop.
Wat te doen, al eerder gesteld in andere context,
een vraag zonder rethoriek, of ook maar enig antwoord.
Wanneer worden wij een routine, wanneer een gedrag
en oh zeg mij wanneer ik terug warmte voelen kan en zal.
De synoptiek op het einde, dit keer zonder begin,
alles heeft een verloop, zonder start of finish.
Ik heb nu alles verloren, misschien gelukkig
ik ga nog eens beginnen, nog 12 levens, 1ste niveau.
(30/12/2007-01/01/2008)
----------------------------------------------------------
"Ça se peut bien" bestaat vooral uit experimenteel met ta(a)l(en) omgaan, nieuwe horizonten verkennen en al. Inspiratie komt van ongeveer overal. Omvat zowat heel het jaar 2007 voor mij.
Moest ge het niet doorhebben, de titels lopen telkens 1 gedicht achter.
Sommige dingen zijn goed, andere regelrechte crap, maar 't is allemaal tof geweest.
Fuck you.
Ça se peut bien: Pervenire - Vigilare - Oportere
NOTA: September en oktober represent.
La Loire! La Loire!
Het is allemaal wa kwijt
allemaal vergeten.
Ik heb wa weinig tijd
en veel te veel gegeten.
Maar ach, ‘t doet gene zeer
of… toch een beetje.
God, ‘t doet echt geen pijn
weet je?
Iet stoem, of iet verlaten
dat is het al toch nie,
ik hou het in de gaten
maar ik weet niet meer
als dat ik zie.
Ik staan heet op vochtig hout
met heuvels in de weg.
Ik heb geen goesting
ik heb geen koud.
Word ik trager
of gewoon oud?
(18/09/2007)
La réinsertion
Aanroeping van mijn heer,
positief en niet de uwe.
Verheving van een beest
machtiger dan een capitel.
De mond is een harmonica.
Een project van het leven.
Een protest van een volk.
Leven de grote mensen
leven de kleine
ook de middelsten, te vaak ongeroerd
gelaten, gebarsten.
Wij zijn content onser.
visueel correct
emotief gebrekkig
moreel onkundig
Schand’ van zaken in stand houden.
Vergist u niet, gast,
omdat u wordt vergeest.
Ontdekking van een vrouw van
vandaag.
(18/09/2007)
Amerika
- - - - Onschuld rust op haar bekken om haar verstand bij te benen
Veeleer komt ze verpozen in haar belang
- - - - Een dynamisch verantwoorde geste, en niet meer zoeken
Belange niet proper, er zit nog een vlek op
Alles wordt voorspeld en er wordt gelachen want ‘t moet
Zij heeft zelf niks door rood over zichzelf
- - - - Er is iets wat niet geweten en niet verteld niet gedaan
- - - Wachten en doorgaan opvolgen en weggaan vooral
- - Verdwijnen en zo snel en mogelijk en graag
- Uit een onderschik en een machtsgreep
Te veel van iets wat al meer geweest is
- - - - Iets in haar hoofd
(30/09/2007)
Nen bal op de grond
- - - - - - N
- - - - E - - - E
- - T - - - - - - - R
- - - - H - - - E
- - - - - - C
- - NE CIRKEL
(02/10/2007)
Dummies
We kill kill kill
we fight another day
to wait to get excited, shut up
Totally panic tonight to sort out
sort what you got, own what you got
Nobody’s there, you happy now? Nobody
cares you’re guiding them, are besiding them
It’s done, finito, no more fun for 2 days and 1 hour
Like a thank you I say, one’s for you, avaricious, without
without you get out of my hey, head, it’s noon and still fake
though I thought looooooove aalwaaaaays had to huuuuuuurt
(03/10/2007)
Ehrerbietung zu Schlagstücke (ausgestoßen)
Niet dat’t goed komt en
geen certitude, geen blijdschap
een keuze uit 3, 4 of
meer want da’s incertitudisch.
Ik mocht al blij zijn maar
ik wil toch net iets en plus
begeerte naar beter gezien
dat passender is voor ons.
De passeerder in ons ofschoon
stabiel ende verscheurd
ons ziel op weg indien
ons brein het merkt.
Heimelijk gespuis voor
publieke lof en waarde
onbekend/-gekend vs.
impossibiliteit op ‘t moment.
(05/10/2007)
Lability to judge
vergrijp in mijn handen naar hem
mijn groot ontzet voor een stalen hart
zonder passie geen haat en allerminst
romantiek
allerminst liefdesbedrijving
geen liefde zonder passie
niemand een sluitend boek
publieke realiteit in de vorm
een tentoonstelling der humane harten
een afrodisiacum om beter bloeddoorloop
een feromoon voor meer liefde
meer liefde
(08/10/2007)
This is the modem world
All is altered
white white turned to yellow yolk.
All is alleging
towards me, and I couldn’t care any less.
I could not care less, this is my minimum.
All is alike
too bad you aren’t, this piece is more mine
than you think yours means something, right?
You must be Mrs. Vain and I’ll be calling you insane.
All is alone
except for your dismisses for misfitses.
I’m not to see you as meaningfully interesting, right?
You’re wrong, Mrs. Vain, I don’t want you, for sure.
You are missing your step outside due to th’whining inside.
(Dramaqueen.)
All is Jack
of all trades you chose an incompetent and incovenient
phonyness of quite some several degrees Fahrenheit.
I am Jack
but you ain’t worth me.
All is all. (12/10/2007)
You suburb me
Lichtelijk beïnvloed door een instantie van een moment van een korte tijdsduur
Vroeger zou ik nu rondlopen rond een vijver in een tuin van beperkte grootte
Noch ik noch wij samen zien door een idee rond een plan met weinig uitwerking
Als ik dan iets was als een bel aan een stuur van een fiets zonder veel belang
Ik zal sterven van
van
van
van
van haat voor een verroeste bel die luider klinkt met erg veel erg
(17/10/2007)
Blazen
“ Yes, for sure I will. I’m obligingly eagering to establish worldpeace. ”
“ Oh my god, you thought it! ”
“ Fag! ”
“ ‘s This awkward or what. I can‘t even delight you with this anecdote. ”
“ Really this is really getting really too real really, really! ”
“ Everytime we talk you amuse me more and more, mister. ”
“ And everytime I like you you turn away. ”
“ Life’s a struggle, but you can handle it with my help. ”
“ Looks like you need me, cough cough. ”
“ Good lawd, this shit is bananas! Snap!”
- On being a terrific pain in the ass. -
“ Devastating, is it not so? ”
“ Dying. I have been dying to see you, gorgeous. Cough, how are you doing? ”
“ Apostrophes are so 1990s. ”
“ Maybe it’s my fault, not yours. Though you did cause that one thing. You did. ”
“ No way I’m leaving. I’m right in the middle of the attention. ”
“ People are always so nice to me. Like a divine gift to me. Pretty generous, I might say. ”
“ Hi ergh, you person, ya know, I’ve just been totally wild. ”
“ Oh please, I want to be stereotyped. I want to be classified. ”
“ Never will I be disrespected, for I am an empress of this room with people. ”
“ It’s you I despise. ”
“ Everyone will see my reign and will adore me. ”
“ Size does matter. But what matters more is myself. How freakin’ popular I am whilst having actually no friends, no goddamn hope or self-respect anymore. ”
A turn in the screw.
(20/10/2007)
La Loire! La Loire!
Het is allemaal wa kwijt
allemaal vergeten.
Ik heb wa weinig tijd
en veel te veel gegeten.
Maar ach, ‘t doet gene zeer
of… toch een beetje.
God, ‘t doet echt geen pijn
weet je?
Iet stoem, of iet verlaten
dat is het al toch nie,
ik hou het in de gaten
maar ik weet niet meer
als dat ik zie.
Ik staan heet op vochtig hout
met heuvels in de weg.
Ik heb geen goesting
ik heb geen koud.
Word ik trager
of gewoon oud?
(18/09/2007)
La réinsertion
Aanroeping van mijn heer,
positief en niet de uwe.
Verheving van een beest
machtiger dan een capitel.
De mond is een harmonica.
Een project van het leven.
Een protest van een volk.
Leven de grote mensen
leven de kleine
ook de middelsten, te vaak ongeroerd
gelaten, gebarsten.
Wij zijn content onser.
visueel correct
emotief gebrekkig
moreel onkundig
Schand’ van zaken in stand houden.
Vergist u niet, gast,
omdat u wordt vergeest.
Ontdekking van een vrouw van
vandaag.
(18/09/2007)
Amerika
- - - - Onschuld rust op haar bekken om haar verstand bij te benen
Veeleer komt ze verpozen in haar belang
- - - - Een dynamisch verantwoorde geste, en niet meer zoeken
Belange niet proper, er zit nog een vlek op
Alles wordt voorspeld en er wordt gelachen want ‘t moet
Zij heeft zelf niks door rood over zichzelf
- - - - Er is iets wat niet geweten en niet verteld niet gedaan
- - - Wachten en doorgaan opvolgen en weggaan vooral
- - Verdwijnen en zo snel en mogelijk en graag
- Uit een onderschik en een machtsgreep
Te veel van iets wat al meer geweest is
- - - - Iets in haar hoofd
(30/09/2007)
Nen bal op de grond
- - - - - - N
- - - - E - - - E
- - T - - - - - - - R
- - - - H - - - E
- - - - - - C
- - NE CIRKEL
(02/10/2007)
Dummies
We kill kill kill
we fight another day
to wait to get excited, shut up
Totally panic tonight to sort out
sort what you got, own what you got
Nobody’s there, you happy now? Nobody
cares you’re guiding them, are besiding them
It’s done, finito, no more fun for 2 days and 1 hour
Like a thank you I say, one’s for you, avaricious, without
without you get out of my hey, head, it’s noon and still fake
though I thought looooooove aalwaaaaays had to huuuuuuurt
(03/10/2007)
Ehrerbietung zu Schlagstücke (ausgestoßen)
Niet dat’t goed komt en
geen certitude, geen blijdschap
een keuze uit 3, 4 of
meer want da’s incertitudisch.
Ik mocht al blij zijn maar
ik wil toch net iets en plus
begeerte naar beter gezien
dat passender is voor ons.
De passeerder in ons ofschoon
stabiel ende verscheurd
ons ziel op weg indien
ons brein het merkt.
Heimelijk gespuis voor
publieke lof en waarde
onbekend/-gekend vs.
impossibiliteit op ‘t moment.
(05/10/2007)
Lability to judge
vergrijp in mijn handen naar hem
mijn groot ontzet voor een stalen hart
zonder passie geen haat en allerminst
romantiek
allerminst liefdesbedrijving
geen liefde zonder passie
niemand een sluitend boek
publieke realiteit in de vorm
een tentoonstelling der humane harten
een afrodisiacum om beter bloeddoorloop
een feromoon voor meer liefde
meer liefde
(08/10/2007)
This is the modem world
All is altered
white white turned to yellow yolk.
All is alleging
towards me, and I couldn’t care any less.
I could not care less, this is my minimum.
All is alike
too bad you aren’t, this piece is more mine
than you think yours means something, right?
You must be Mrs. Vain and I’ll be calling you insane.
All is alone
except for your dismisses for misfitses.
I’m not to see you as meaningfully interesting, right?
You’re wrong, Mrs. Vain, I don’t want you, for sure.
You are missing your step outside due to th’whining inside.
(Dramaqueen.)
All is Jack
of all trades you chose an incompetent and incovenient
phonyness of quite some several degrees Fahrenheit.
I am Jack
but you ain’t worth me.
All is all. (12/10/2007)
You suburb me
Lichtelijk beïnvloed door een instantie van een moment van een korte tijdsduur
Vroeger zou ik nu rondlopen rond een vijver in een tuin van beperkte grootte
Noch ik noch wij samen zien door een idee rond een plan met weinig uitwerking
Als ik dan iets was als een bel aan een stuur van een fiets zonder veel belang
Ik zal sterven van
van
van
van
van haat voor een verroeste bel die luider klinkt met erg veel erg
(17/10/2007)
Blazen
“ Yes, for sure I will. I’m obligingly eagering to establish worldpeace. ”
“ Oh my god, you thought it! ”
“ Fag! ”
“ ‘s This awkward or what. I can‘t even delight you with this anecdote. ”
“ Really this is really getting really too real really, really! ”
“ Everytime we talk you amuse me more and more, mister. ”
“ And everytime I like you you turn away. ”
“ Life’s a struggle, but you can handle it with my help. ”
“ Looks like you need me, cough cough. ”
“ Good lawd, this shit is bananas! Snap!”
- On being a terrific pain in the ass. -
“ Devastating, is it not so? ”
“ Dying. I have been dying to see you, gorgeous. Cough, how are you doing? ”
“ Apostrophes are so 1990s. ”
“ Maybe it’s my fault, not yours. Though you did cause that one thing. You did. ”
“ No way I’m leaving. I’m right in the middle of the attention. ”
“ People are always so nice to me. Like a divine gift to me. Pretty generous, I might say. ”
“ Hi ergh, you person, ya know, I’ve just been totally wild. ”
“ Oh please, I want to be stereotyped. I want to be classified. ”
“ Never will I be disrespected, for I am an empress of this room with people. ”
“ It’s you I despise. ”
“ Everyone will see my reign and will adore me. ”
“ Size does matter. But what matters more is myself. How freakin’ popular I am whilst having actually no friends, no goddamn hope or self-respect anymore. ”
A turn in the screw.
(20/10/2007)
Ça se peut bien: Pervenire - Vigilare - Oportere
NOTA: Juli en augustus represent.
Poem to my people
In mijn bed samen alleen enkel met twee
ik zit, gij staat, gij zit, ik sta, gij ligt, ik lig,
ende zo gaat het voorts.
‘s Nachts kan ik niet slapen en gij ook niet.
Rechtvanboven, uhum, …
Lacht ermee en plezier maken in en naast
dromen, tijdens dromen en ervoor.
In elkanders gedachten, een telepathos
van 2 zielen, 2 lijven, aaneengeregen,
aaneengeregend.
Maar binnen is ‘t warm. Heet.
(02/07/2007)
Counting sleep
Another day of hope and compassion
Another life regretting this
We're all to blame, all to blame
For this
The hunger, like beasts, for a bite of the past
Her lies which didn't exist
In ourselves, a being alone, a complex sign
This is self-explenatory
This is us, on the losing team. (18/07/2008)
I will miss you
I love you, I miss you
Please don't leave me
I need you, I want you here
Please don't go away
Bitch (18/07/2008)
I miss you
Dearest humans who aren’t dear at all,
dearest life bringers and books of wisdom,
dear Jesus X & your Jesusplan,
I’d give you a rose now if I had one.
Our relation is like a sailor, a seasick sailor
sailing along the shores, for he is scared.
I am a free man, one of the few free women,
as well.
I’d reach you a hand now if I had one.
We are splitting apart, not from eachother
we look our way through higher grounds
higher levels of non-comformity
damn it.
I’d hand you a flower now if I had one.
We suppose being fine, we think of them
this is my losing team, and I’m staying.
This is my balled fist slowly approaching
towards home.
I’d throw you a rock now and for good if I had one.
Sincerely.
(24/07/2007)
Open letter to the masses: Life of an antagonist
UUUUOOOOAAAARGHRGHAGAHAGAHGHAGHAGHA
UH!
RAWUWAARGHARRRRR
AIAIAIAIAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHTGHGHGGGG
FRUGHAAAAIAIGHZZZZ
RAW
(02/08/2007)
Ik vind jou lief
Ach en weder, wederzien doet soms toch goed.
Een oud lief, een ouder lief, een heel oud lief,
terwijl ikzelf nog 24 jaar oud blijf. Voor altijd
blijf ik 23.
(Of 24, moest dat zijn.)
Ik krijg geen rimpels en mijn tanden zijn stralend.
Stralende tanden en een propere strakke huidteint.
Mijn aders nog onder mijn vel, mijn benen volgekleurd.
Mijn hart klopt nog 2 keer per dag (maar voornamelijk
is dat enkel voor u), en ik denk
helderderdersterst.
Mijn buikske is intrekbaar/uitpuilbaar (met slechts
5 centimeter marge), mijn rug buigend recht.
Bloed stroomt goed door vanbinnen, want ik zie het
nooit in ‘t echt.
Mijn tattouage nog mooi glad, haar op mijn hoofd vooral.
Ik zie het, ik hoor het, ik ruik het, ik proef het zelfs met mijn vingers,
die nog volledig intact zijn, alstublieft!
Ik kijk graag.
Ik blijf graag.
Ik blijf 22.
Of een veelvoud daarvan.
(03/08/2007)
Awesome awesomity
I don’t feel like workin’
workin’ ninetofive, oh no.
Workin‘ ninetotentoeleventotwelve,
workin’ onetotwo too
workin’ threetofourtofivetothesix.
Workin’, goddamnit.
I might get used to this,
from God’s arms to lower grounds,
without the needs.
Without aneeds.
(03/08/2007)
The man! The mass!
Ik heb niet veel zin in vooruitgang.
Geen goesting om voort te gaan.
‘t Is saai om te continueren.
Progressie is niet echt spannend.
En ik heb niet veel zin in vooruitgang.
Ik wil efkens blijven staan, efkens.
Tot mijn hoofd eraf valt;
tot ik glimlach met mijn schouders;
tot de wereld aan mijn voeten ligt;
tot ik op mijn knieën val;
tot ik mijn handen bezeer
en verder moet gaan omdat het pijn doet.
Tot het geneest.
Totdat het proper is.
(22/08/2007)
‘t Is ‘t bloeden dat zo’n zeer doet
Shining suns and starving shots.
Today is saturyear.
Tomorrow’s love
and friendship
and peace and unity.
Let’s leave our mates
and friends
and beloved and people.
Let’s go nowhere
nothing
no one.
I hunger for the weekend,
when saturyear comes up,
and I get my sundae when it’s hot.
(29/08/2007)
Het kleine leven
Kiezelsteentjes kiezelen teveelteveel.
Daalde van den oprit opwaarts,
stijgde neerwaarts eraf,
kwam terecht, maar onterecht!
Dans la rue, veel verder.
De kiezel en de kassei.
Stenen, kei arm, in de goot.
Weggevaagd blinkend en gewoon voos.
Ongeraakt door enig verlies,
vijfentwintig
vijfendertig.
Verloren, verliezen, verloochen,
verlaten.
Van steenrijk tot straatarm.
Zonder zelf te kiezelen.
Een kiezelsteen kiezelt niet,
zij worden gekiezeld.
(29/08/2007)
Poem to my people
In mijn bed samen alleen enkel met twee
ik zit, gij staat, gij zit, ik sta, gij ligt, ik lig,
ende zo gaat het voorts.
‘s Nachts kan ik niet slapen en gij ook niet.
Rechtvanboven, uhum, …
Lacht ermee en plezier maken in en naast
dromen, tijdens dromen en ervoor.
In elkanders gedachten, een telepathos
van 2 zielen, 2 lijven, aaneengeregen,
aaneengeregend.
Maar binnen is ‘t warm. Heet.
(02/07/2007)
Counting sleep
Another day of hope and compassion
Another life regretting this
We're all to blame, all to blame
For this
The hunger, like beasts, for a bite of the past
Her lies which didn't exist
In ourselves, a being alone, a complex sign
This is self-explenatory
This is us, on the losing team. (18/07/2008)
I will miss you
I love you, I miss you
Please don't leave me
I need you, I want you here
Please don't go away
Bitch (18/07/2008)
I miss you
Dearest humans who aren’t dear at all,
dearest life bringers and books of wisdom,
dear Jesus X & your Jesusplan,
I’d give you a rose now if I had one.
Our relation is like a sailor, a seasick sailor
sailing along the shores, for he is scared.
I am a free man, one of the few free women,
as well.
I’d reach you a hand now if I had one.
We are splitting apart, not from eachother
we look our way through higher grounds
higher levels of non-comformity
damn it.
I’d hand you a flower now if I had one.
We suppose being fine, we think of them
this is my losing team, and I’m staying.
This is my balled fist slowly approaching
towards home.
I’d throw you a rock now and for good if I had one.
Sincerely.
(24/07/2007)
Open letter to the masses: Life of an antagonist
UUUUOOOOAAAARGHRGHAGAHAGAHGHAGHAGHA
UH!
RAWUWAARGHARRRRR
AIAIAIAIAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHTGHGHGGGG
FRUGHAAAAIAIGHZZZZ
RAW
(02/08/2007)
Ik vind jou lief
Ach en weder, wederzien doet soms toch goed.
Een oud lief, een ouder lief, een heel oud lief,
terwijl ikzelf nog 24 jaar oud blijf. Voor altijd
blijf ik 23.
(Of 24, moest dat zijn.)
Ik krijg geen rimpels en mijn tanden zijn stralend.
Stralende tanden en een propere strakke huidteint.
Mijn aders nog onder mijn vel, mijn benen volgekleurd.
Mijn hart klopt nog 2 keer per dag (maar voornamelijk
is dat enkel voor u), en ik denk
helderderdersterst.
Mijn buikske is intrekbaar/uitpuilbaar (met slechts
5 centimeter marge), mijn rug buigend recht.
Bloed stroomt goed door vanbinnen, want ik zie het
nooit in ‘t echt.
Mijn tattouage nog mooi glad, haar op mijn hoofd vooral.
Ik zie het, ik hoor het, ik ruik het, ik proef het zelfs met mijn vingers,
die nog volledig intact zijn, alstublieft!
Ik kijk graag.
Ik blijf graag.
Ik blijf 22.
Of een veelvoud daarvan.
(03/08/2007)
Awesome awesomity
I don’t feel like workin’
workin’ ninetofive, oh no.
Workin‘ ninetotentoeleventotwelve,
workin’ onetotwo too
workin’ threetofourtofivetothesix.
Workin’, goddamnit.
I might get used to this,
from God’s arms to lower grounds,
without the needs.
Without aneeds.
(03/08/2007)
The man! The mass!
Ik heb niet veel zin in vooruitgang.
Geen goesting om voort te gaan.
‘t Is saai om te continueren.
Progressie is niet echt spannend.
En ik heb niet veel zin in vooruitgang.
Ik wil efkens blijven staan, efkens.
Tot mijn hoofd eraf valt;
tot ik glimlach met mijn schouders;
tot de wereld aan mijn voeten ligt;
tot ik op mijn knieën val;
tot ik mijn handen bezeer
en verder moet gaan omdat het pijn doet.
Tot het geneest.
Totdat het proper is.
(22/08/2007)
‘t Is ‘t bloeden dat zo’n zeer doet
Shining suns and starving shots.
Today is saturyear.
Tomorrow’s love
and friendship
and peace and unity.
Let’s leave our mates
and friends
and beloved and people.
Let’s go nowhere
nothing
no one.
I hunger for the weekend,
when saturyear comes up,
and I get my sundae when it’s hot.
(29/08/2007)
Het kleine leven
Kiezelsteentjes kiezelen teveelteveel.
Daalde van den oprit opwaarts,
stijgde neerwaarts eraf,
kwam terecht, maar onterecht!
Dans la rue, veel verder.
De kiezel en de kassei.
Stenen, kei arm, in de goot.
Weggevaagd blinkend en gewoon voos.
Ongeraakt door enig verlies,
vijfentwintig
vijfendertig.
Verloren, verliezen, verloochen,
verlaten.
Van steenrijk tot straatarm.
Zonder zelf te kiezelen.
Een kiezelsteen kiezelt niet,
zij worden gekiezeld.
(29/08/2007)
Ça se peut bien: Pervenire - Vigilare - Oportere
NOTA: Mei en juni represent.
MIJN VRIENDIN
Spelen met prismums, samenkaatsing van denkpatronen.
Nieuwe steden op een avond, ouderen weggeblazen als pluimvee.
Geruizend gedacht, verruimend idee wat beneden wordt verwacht.
Een inverse mentale stoornis toen toen toen toen toen plots!.
Sterk contrast aan vermogen en plezier en tactloos, dachtloos.
Als bespeelden geven we alles, we zingen alles, we storten ons kapot.
Waardig, wat een waarde, weerom weten we wat we willen.
Grave horden raren groeit op,
---geraakt en geheel geradbraakt,
------doch hulp en gratie van grote
---------grachten, vrijheid, heidendom,
------------ongeveer graag gedaan.
Zand, grind, hout, gras. GHROUHGARAH
Hoort, hoort, zie daar, een lobbige een onbedekte, kern van metaal.
Ons bestoken met kracht als mooi, mooite onbeschrijfbaar als hardste,
als hard water. Wat kwam, verdween, en het kwam terug,
beterrr, verrrderrr, lagerrr.
Met een lach, een haat, een revolt versus evolutie.
Accipit mihi, GRAHGHROARGHR, heeft mij bevallen.
Draagkasten van bevallingen, uitgesproken en sierlijk als uitschot.
U bent uitschot, kijk niet rechts, kijk niet links, kijk zelf.
De moord op de dood, de schreeuw om de lijdensweg, de generiek,
de energiek. Kostbaar als water scheen het, kostbaar water was ‘t.
Benijd de onbedekten, want zij die zo zijn vergeten te schijnen,
het lijken vervaagt in waarheid, tederheid is een grootte.
ééntweedrieviervijfzesééntweedrie; 1316 duizendsten genotnotnot.
Explosieve implositie, tentoonstelling van genie, gave, gelaat en geluid.
En als alles dan gezet en gedaan
en dan voltooiing en geruizend.
(08-10/05/2007)
GEZIETAFMAARVOORWA?!
kinda late, not meant to die
not meant to say this lie
have not smelt its entirity
not felt her ability
risen from the rice
given what’s a slice
beaten without ice
torn in the sun
cried in striking roots
set on a clock
timed of them god
strive to capture
try to make believe
ignored by brown and yellow
disgusted by black and white
lost in fields
giving fire to dusty fields
(10/05/2007)
Life of a kind of a child
FÓCÙS!
(11/05/2007)
Als wanneer uw leven iets wordt dat bijna onbestaande is, doch een immense impact bewerkt op uw stelsel van fantasie en denkwijze, of wanneer iets niet weg is, en ook niet wel is; toen kreeg ‘em kiekenvel, toen was ‘em bang, wanneer uw leven rent, loopt en gijzelf kunt niet volgen, gij wandelt op uw gemak, maar ‘t leven is alles dan, dan gemakkelijk, ‘t is verdorie, verdomme moeilijk en erg lang durend; zegt, geniet ervan, maar doe rustig aan, behalve als ge oud zijt, want dat is ‘t opeens nog maar kort, en dat is allemaal zo onvermijdelijk als snijdende rechten en punten in vlakken.
Druk draagt de dronken dageraad door mijn schouders
verdraagt de vermaakte wrijving versus mijn ogen
ontwaakt onzen onverlaat ook over mijn lach - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - (ongezien)
bereikt beider bevende borstbeen bij mijn koude
vermeelt vrije naasten met enkele achterdochten
dichten die door draden geduwd met mijn rijkte
bekeerd zijt gij die weet dat gij verkeerd zijt
beneveld blij en beschreven boeken in mijn hoofd
maar behoedt u zich voor eens ontwikkeld
de glim aan mijn radicaal gezien verstand
danku dierbaar
(12-15/05/2007)
Argh argh arghhhh
Oh, I wish I had kept my diarrhoea;
I mean, my diary, oh dear beloved, a letter to you-a.
It comes brief yet succesfull, as you’re lucky, I’m happy,
we have a lot of luck & smiles.
I wouldn’t dare to clash
with my other wouldn’t riot the birth of a dictator.
I will yawn you at good mornings and after mourning
we will do profession yawning.
I want this as a part of me
because I want to like how rude yet peaceful we are.
As a whole we can live the hard ways, tough ways
you are better than me.
(You are but an emotion in my face;
I can do better than make this right.)
(21/05/2007)
Het geslacht geslacht
Graag een inhoud met meters plezier,
33 of 25 eenheid twee missssschien vier.
Mengen over een landte van niets, niets, nikssszz!
Niets! laat sich overcheven, stof noch vloei.
Mmurmelend lachendt gietend in de choot
duldend schmuldend even schmeven.
Innnnnthennnnnnsssss, eccchhht.
Geleeffd, geschmeeft, hij heeft
het nochtans gezegd en gezien.
Ach, melancholie
Ach, analogie
Ach, nostallergie
Moest het niet zijn, probeert dan den anderen
gedacht idee bestaan verstond geleerd
vreemd en heet
warm en gek
mal of mooi
knap en absurd
absurd.
(21/05/2007)
La vie en pas contentant
Den besten man in den landen hier is ien die vindt, ik heb gelijk.
Il ose, il parvient à, il réussit! Enfinenfin, voilàvoici, l’enthousiasme.
Hun zijn gelukkig, wij zijn gelukkend gelukkig gelukkerig.
They’re lucky, their luck is unprecedented. Undetermined.
Ha ha, ha, genot, genietend, puur en goud, zilver, platanenbomen.
Felix est, fuit, felix sit, sit, sunt. Laetus, gaudius, contentus, audere.
Ik voel hem dezen avond, warmte en ziel, satijnen stemmen van hem.
Das stimmt, ich bin glücklig, aber wir sind. Wir, komisch, kosmisch.
Zeker, uhu, ze lachen er maar mee; onschuld en propere handen.
È veramente in via giusta, felice, rawr sono aperto per il sole, sì.
Ik denk dat toch, alsof een verhaal met een einde en een start.
‘T’em es goe biezig, mar hie voelt zich veul bieter dan dat’t’em zeet.
Het den een lach, verdween het de glim, behoudde een het - ‘daan.
(23/05/2007)
Yeah, I’m lu-hucky
Ik word angst en bang als ik u zie - ik zie u als ik angst en bang word.
Niet dat u zo speciaal bent, nee, vooral niet, verzekers niet, eerder.
Ik krijg geen kriebels in mijn buik - ik ben niet vol gevoelens voor u.
Ik kan u niet aanzien, echt nooit, want u bent niet zoals verwacht.
Ik ga ontzettend, uitstekend graag bij u - doch liever andersom.
Vandaag is geen andersomdag, u bent niet niet niet suprême.
Morgen is een redding, alsof gisteren er teveel aan was, te veel.
Ik ben hier niet, ik ben hier wel, ik verander bepaald van plaats.
Onze energie bestaat niet - een fabel zoals ons wedervermogen.
U krijgt van mij een kroon, voor uw weldaad en uw wel zijn, zijn.
Was dit een land en was u koningin, ik was met vlugte vluchteling.
Maar was ik een land en u was een stad, u was zeker onafhankelijk.
Trots is een element voor mij - u ziet meer vuur dan water en aard.
Wat ik zie is een imaginair beeld, een vol stormen uit het innerlijk.
U ziet mij niet, u ziet mij niet, u ziet mij niet, u ziet mij echt niet.
Ik vind dat jammerlijk, evenwel vind ik het geestig en ongevoelig.
Alsof u mijn hart rukte uit mijner borst - welke stevig gebouwd is.
Gelijk u in mijn gezicht spuwde zonder één serviette te hebben.
Ik dacht dat ik stierf, maar het was het gevoel van leven, ik leefde.
Udenkt te veel, nog bent u te dom voor mij te zien in uw memoires.
Op mijn stervensbank zal ik u zien - oud en lelijk, maar wie anders.
Ik zal niets zeggen, want ik ben gestorven aan uw aanwezigheid.
Uw aanblik, eens zo verblindend en schoonheidsdefiniërend, ach.
Eens zo verschroeiend en willekeurig, en uw ideeën een revolutie.
Was ik niet dood en was ik een land, u was wat ik wilde - weg.
Want landen zijn onsterfelijk en u als mens bent al gestorven.
(03/06/2007)
8 uur slapen, 15 uur lachen en 1 uur met eten
Hij ziet geen muren, geen bewakers, geen grenzen
hij ziet naar believen de wensen over mensen
zijn independentie van hemzelf.
Een ziel, een geest, een spook en een verstand
een lijf, een beest en een kracht apart
volledig van elkander weg.
Hij verfraait zijn gevolgen met zijn absolute macht
niet verwonderlijk, dientengevolge dus
opdat zodoende consequeert.
Alles wordt opgenomen in een klein web van kennis
scheiding van de elite, hemzelve te schuld
schuldig, zo meldt de rechter.
De gratie die hij geeft en hem wordt geschonken
zo klein, maar denkelijk ook zo extern
zijn verstand vergeten.
Alles behalve zijn gevoel, gebleken was onnodig
gevoelens voor een gewone mens
hij voelt geen mens.
Hij zit tussen muren, midden in de massa hier en daar
hij zit niet meer, want hij is gebroken
vanbuiten.
(04/06/2007)
De vertrokkene
Haar weelde en vrijmetselarij,
haar contouren, als gemetseld door vrijen en mensen,
braken met haar parten, gedaan.
Ach, tien minuten in een minutendom der menselijkheid
weer niets, niets dan materie.
Serieuze denken vanuit haar lichaam, haar werk, ze dacht
even niet aan haar ondergang.
Ze voelde dat ze ging verliezen, drie tegen één was ‘t
en zij stond met drie, verloor.
Kapot, gebroken, failliet,
DRIE TEGEN EEEEEEEEEEEEEEEEEEEN.
en ‘t was vals
valselijk.
(06/06/2007)
Plenus vitae
1; 2; 3; 4-vier
hartje van papier
en als mijn hart niet bij jou past
zet het in een glazen kast
en stop alsjeblieft met tellen.
Past op, broeder Jacques, ge slaapt nog,
welteverstaan begrijpelijk
om 2-twee keer 3-drie uur ‘s nachts,
BIM BAM BOM BIM BAM BOM
Gentille alouette, comment vas-tu?
On te plumera? Mais taisez-vous!
Pour qu’on puisse te tuer gentillement,
et te plumer la tête, cou et dos.
Als een wonder, ik zag daar 2-twee beren
en dat kon niet, want beren
die lusten niet graag brood,
die smeren mensenvlees.
Witte zwanen en zwarte eenden,
hebt ge goesting om Engeland te zien?
Eh! Maar zot, Engeland is gesloten,
en ik ben mijne sleutel kwijt,
of hij is kapot.
Zwarte eenden drijven in het water;
Fldrldrrfldrldrr, fldrldrrfldrldrr
en ze bleven zwemmen, eindeloos,
tot aan den oever.
In zulk een miniem stationeke,
heel vroeg, maar al wel 7-zeven wagens
7-zeven op een rij, da’s het dubbel.
En ik was blij te zien, zo blij
ne machinist zien draaien.
Ons gekikkers, wulle zijn
vreed aardig veur te bezien.
Och God, kwak zenne, oh kwak
kwak… kwa… k… etc.
Zeg, kent u toevallig éne Muzelman?
Moezelman? Mosselman?
Zeg, kent u hem?
Klein kleutertje, kleurtje, petit couleur.
Blijft van de gazon, al de kleur weg.
En met de gazon ook uw vrijheid,
mijn beste, kleine en schone.
En op ne grote champignon,
zit ne kleine champion.
Pinnemuts, Mutspinne bouter.
Destroy the paddestoel met witte stippen.
Ik ken de Mosselman niet! En
ik woon nochtans in Scheveningen,
maar wel in sector 2-twee.
Ik wil samen de Mosselman kennen.
Oeioeioei! Het regent, en
jouw panneke wordt nat!
Mijn boerin, jij valt beter
met jouw gat in de boter.
Meisjes met klompen, jongens en hout.
en 2-twee emmers, door mijn, mijn straat.
De koning door de ras ras ras,
door de erk erk erk,
maar vooral door de oort oort oort, hoort!
2-twee regens, naar buiten links ende rechts.
Uw voeten in de ras, en in de klodder!
Houd dan uwe frak maar spat-nat.
Mijne schat.
Kende gij de 7-zeven, de zevensprong?
Ik ken hem, en ik dans toevallig superieur!
1; 2; 3; 4; 5; 6; 7-zevenn-nnnn-nnnn…
(11-12/06/07)
Gaan we buiten spelen?
Er was eens een kassei
steen. Ze was een beetje al
leen. Haar vriendje was er
niet. Want ze had er eigenlijk
geen. Of hij was een blok aan haar
been.
Ik had haar niet graag ge
weest. Hopelijk dat ze dit niet
leest. Ze was nogal ont
daan. Wachtend op haar
geest. Ze ziet wat ze eigenlijk
vreest.
(24/06/2007)
De limieten vormen een grens
Scusa, dove devo vedere?
Non ho veduto mai!
Peccato, dice.
Trova questa strade della via,
alla vita e la prenda.
Pronto pronto!
Presto!
Sono assolutamente bravo
ma non lo avete saputo, no.`
(24/06/2007)
Que dis-tu?
Ik zou niet meer kunnen rusten,
ik kan niet meer stilstaan;
of bewegen kan ik niet,
u staat erg in de weg voor mij.
Ik wil ermee stoppen, doelloos,
ik wil u zien en voelen;
ik wil u graag zien,
maar daarvoor staat u in de weg.
Ik loop nu nog steeds naast u,
ik wil bij u gaan;
gaat u mee met mij,
wordt u verleid door mijn kunst?
the extinction
of an existion
your existence
(25/06/2007)
MIJN VRIENDIN
Spelen met prismums, samenkaatsing van denkpatronen.
Nieuwe steden op een avond, ouderen weggeblazen als pluimvee.
Geruizend gedacht, verruimend idee wat beneden wordt verwacht.
Een inverse mentale stoornis toen toen toen toen toen plots!.
Sterk contrast aan vermogen en plezier en tactloos, dachtloos.
Als bespeelden geven we alles, we zingen alles, we storten ons kapot.
Waardig, wat een waarde, weerom weten we wat we willen.
Grave horden raren groeit op,
---geraakt en geheel geradbraakt,
------doch hulp en gratie van grote
---------grachten, vrijheid, heidendom,
------------ongeveer graag gedaan.
Zand, grind, hout, gras. GHROUHGARAH
Hoort, hoort, zie daar, een lobbige een onbedekte, kern van metaal.
Ons bestoken met kracht als mooi, mooite onbeschrijfbaar als hardste,
als hard water. Wat kwam, verdween, en het kwam terug,
beterrr, verrrderrr, lagerrr.
Met een lach, een haat, een revolt versus evolutie.
Accipit mihi, GRAHGHROARGHR, heeft mij bevallen.
Draagkasten van bevallingen, uitgesproken en sierlijk als uitschot.
U bent uitschot, kijk niet rechts, kijk niet links, kijk zelf.
De moord op de dood, de schreeuw om de lijdensweg, de generiek,
de energiek. Kostbaar als water scheen het, kostbaar water was ‘t.
Benijd de onbedekten, want zij die zo zijn vergeten te schijnen,
het lijken vervaagt in waarheid, tederheid is een grootte.
ééntweedrieviervijfzesééntweedrie; 1316 duizendsten genotnotnot.
Explosieve implositie, tentoonstelling van genie, gave, gelaat en geluid.
En als alles dan gezet en gedaan
en dan voltooiing en geruizend.
(08-10/05/2007)
GEZIETAFMAARVOORWA?!
kinda late, not meant to die
not meant to say this lie
have not smelt its entirity
not felt her ability
risen from the rice
given what’s a slice
beaten without ice
torn in the sun
cried in striking roots
set on a clock
timed of them god
strive to capture
try to make believe
ignored by brown and yellow
disgusted by black and white
lost in fields
giving fire to dusty fields
(10/05/2007)
Life of a kind of a child
FÓCÙS!
(11/05/2007)
Als wanneer uw leven iets wordt dat bijna onbestaande is, doch een immense impact bewerkt op uw stelsel van fantasie en denkwijze, of wanneer iets niet weg is, en ook niet wel is; toen kreeg ‘em kiekenvel, toen was ‘em bang, wanneer uw leven rent, loopt en gijzelf kunt niet volgen, gij wandelt op uw gemak, maar ‘t leven is alles dan, dan gemakkelijk, ‘t is verdorie, verdomme moeilijk en erg lang durend; zegt, geniet ervan, maar doe rustig aan, behalve als ge oud zijt, want dat is ‘t opeens nog maar kort, en dat is allemaal zo onvermijdelijk als snijdende rechten en punten in vlakken.
Druk draagt de dronken dageraad door mijn schouders
verdraagt de vermaakte wrijving versus mijn ogen
ontwaakt onzen onverlaat ook over mijn lach - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - (ongezien)
bereikt beider bevende borstbeen bij mijn koude
vermeelt vrije naasten met enkele achterdochten
dichten die door draden geduwd met mijn rijkte
bekeerd zijt gij die weet dat gij verkeerd zijt
beneveld blij en beschreven boeken in mijn hoofd
maar behoedt u zich voor eens ontwikkeld
de glim aan mijn radicaal gezien verstand
danku dierbaar
(12-15/05/2007)
Argh argh arghhhh
Oh, I wish I had kept my diarrhoea;
I mean, my diary, oh dear beloved, a letter to you-a.
It comes brief yet succesfull, as you’re lucky, I’m happy,
we have a lot of luck & smiles.
I wouldn’t dare to clash
with my other wouldn’t riot the birth of a dictator.
I will yawn you at good mornings and after mourning
we will do profession yawning.
I want this as a part of me
because I want to like how rude yet peaceful we are.
As a whole we can live the hard ways, tough ways
you are better than me.
(You are but an emotion in my face;
I can do better than make this right.)
(21/05/2007)
Het geslacht geslacht
Graag een inhoud met meters plezier,
33 of 25 eenheid twee missssschien vier.
Mengen over een landte van niets, niets, nikssszz!
Niets! laat sich overcheven, stof noch vloei.
Mmurmelend lachendt gietend in de choot
duldend schmuldend even schmeven.
Innnnnthennnnnnsssss, eccchhht.
Geleeffd, geschmeeft, hij heeft
het nochtans gezegd en gezien.
Ach, melancholie
Ach, analogie
Ach, nostallergie
Moest het niet zijn, probeert dan den anderen
gedacht idee bestaan verstond geleerd
vreemd en heet
warm en gek
mal of mooi
knap en absurd
absurd.
(21/05/2007)
La vie en pas contentant
Den besten man in den landen hier is ien die vindt, ik heb gelijk.
Il ose, il parvient à, il réussit! Enfinenfin, voilàvoici, l’enthousiasme.
Hun zijn gelukkig, wij zijn gelukkend gelukkig gelukkerig.
They’re lucky, their luck is unprecedented. Undetermined.
Ha ha, ha, genot, genietend, puur en goud, zilver, platanenbomen.
Felix est, fuit, felix sit, sit, sunt. Laetus, gaudius, contentus, audere.
Ik voel hem dezen avond, warmte en ziel, satijnen stemmen van hem.
Das stimmt, ich bin glücklig, aber wir sind. Wir, komisch, kosmisch.
Zeker, uhu, ze lachen er maar mee; onschuld en propere handen.
È veramente in via giusta, felice, rawr sono aperto per il sole, sì.
Ik denk dat toch, alsof een verhaal met een einde en een start.
‘T’em es goe biezig, mar hie voelt zich veul bieter dan dat’t’em zeet.
Het den een lach, verdween het de glim, behoudde een het - ‘daan.
(23/05/2007)
Yeah, I’m lu-hucky
Ik word angst en bang als ik u zie - ik zie u als ik angst en bang word.
Niet dat u zo speciaal bent, nee, vooral niet, verzekers niet, eerder.
Ik krijg geen kriebels in mijn buik - ik ben niet vol gevoelens voor u.
Ik kan u niet aanzien, echt nooit, want u bent niet zoals verwacht.
Ik ga ontzettend, uitstekend graag bij u - doch liever andersom.
Vandaag is geen andersomdag, u bent niet niet niet suprême.
Morgen is een redding, alsof gisteren er teveel aan was, te veel.
Ik ben hier niet, ik ben hier wel, ik verander bepaald van plaats.
Onze energie bestaat niet - een fabel zoals ons wedervermogen.
U krijgt van mij een kroon, voor uw weldaad en uw wel zijn, zijn.
Was dit een land en was u koningin, ik was met vlugte vluchteling.
Maar was ik een land en u was een stad, u was zeker onafhankelijk.
Trots is een element voor mij - u ziet meer vuur dan water en aard.
Wat ik zie is een imaginair beeld, een vol stormen uit het innerlijk.
U ziet mij niet, u ziet mij niet, u ziet mij niet, u ziet mij echt niet.
Ik vind dat jammerlijk, evenwel vind ik het geestig en ongevoelig.
Alsof u mijn hart rukte uit mijner borst - welke stevig gebouwd is.
Gelijk u in mijn gezicht spuwde zonder één serviette te hebben.
Ik dacht dat ik stierf, maar het was het gevoel van leven, ik leefde.
Udenkt te veel, nog bent u te dom voor mij te zien in uw memoires.
Op mijn stervensbank zal ik u zien - oud en lelijk, maar wie anders.
Ik zal niets zeggen, want ik ben gestorven aan uw aanwezigheid.
Uw aanblik, eens zo verblindend en schoonheidsdefiniërend, ach.
Eens zo verschroeiend en willekeurig, en uw ideeën een revolutie.
Was ik niet dood en was ik een land, u was wat ik wilde - weg.
Want landen zijn onsterfelijk en u als mens bent al gestorven.
(03/06/2007)
8 uur slapen, 15 uur lachen en 1 uur met eten
Hij ziet geen muren, geen bewakers, geen grenzen
hij ziet naar believen de wensen over mensen
zijn independentie van hemzelf.
Een ziel, een geest, een spook en een verstand
een lijf, een beest en een kracht apart
volledig van elkander weg.
Hij verfraait zijn gevolgen met zijn absolute macht
niet verwonderlijk, dientengevolge dus
opdat zodoende consequeert.
Alles wordt opgenomen in een klein web van kennis
scheiding van de elite, hemzelve te schuld
schuldig, zo meldt de rechter.
De gratie die hij geeft en hem wordt geschonken
zo klein, maar denkelijk ook zo extern
zijn verstand vergeten.
Alles behalve zijn gevoel, gebleken was onnodig
gevoelens voor een gewone mens
hij voelt geen mens.
Hij zit tussen muren, midden in de massa hier en daar
hij zit niet meer, want hij is gebroken
vanbuiten.
(04/06/2007)
De vertrokkene
Haar weelde en vrijmetselarij,
haar contouren, als gemetseld door vrijen en mensen,
braken met haar parten, gedaan.
Ach, tien minuten in een minutendom der menselijkheid
weer niets, niets dan materie.
Serieuze denken vanuit haar lichaam, haar werk, ze dacht
even niet aan haar ondergang.
Ze voelde dat ze ging verliezen, drie tegen één was ‘t
en zij stond met drie, verloor.
Kapot, gebroken, failliet,
DRIE TEGEN EEEEEEEEEEEEEEEEEEEN.
en ‘t was vals
valselijk.
(06/06/2007)
Plenus vitae
1; 2; 3; 4-vier
hartje van papier
en als mijn hart niet bij jou past
zet het in een glazen kast
en stop alsjeblieft met tellen.
Past op, broeder Jacques, ge slaapt nog,
welteverstaan begrijpelijk
om 2-twee keer 3-drie uur ‘s nachts,
BIM BAM BOM BIM BAM BOM
Gentille alouette, comment vas-tu?
On te plumera? Mais taisez-vous!
Pour qu’on puisse te tuer gentillement,
et te plumer la tête, cou et dos.
Als een wonder, ik zag daar 2-twee beren
en dat kon niet, want beren
die lusten niet graag brood,
die smeren mensenvlees.
Witte zwanen en zwarte eenden,
hebt ge goesting om Engeland te zien?
Eh! Maar zot, Engeland is gesloten,
en ik ben mijne sleutel kwijt,
of hij is kapot.
Zwarte eenden drijven in het water;
Fldrldrrfldrldrr, fldrldrrfldrldrr
en ze bleven zwemmen, eindeloos,
tot aan den oever.
In zulk een miniem stationeke,
heel vroeg, maar al wel 7-zeven wagens
7-zeven op een rij, da’s het dubbel.
En ik was blij te zien, zo blij
ne machinist zien draaien.
Ons gekikkers, wulle zijn
vreed aardig veur te bezien.
Och God, kwak zenne, oh kwak
kwak… kwa… k… etc.
Zeg, kent u toevallig éne Muzelman?
Moezelman? Mosselman?
Zeg, kent u hem?
Klein kleutertje, kleurtje, petit couleur.
Blijft van de gazon, al de kleur weg.
En met de gazon ook uw vrijheid,
mijn beste, kleine en schone.
En op ne grote champignon,
zit ne kleine champion.
Pinnemuts, Mutspinne bouter.
Destroy the paddestoel met witte stippen.
Ik ken de Mosselman niet! En
ik woon nochtans in Scheveningen,
maar wel in sector 2-twee.
Ik wil samen de Mosselman kennen.
Oeioeioei! Het regent, en
jouw panneke wordt nat!
Mijn boerin, jij valt beter
met jouw gat in de boter.
Meisjes met klompen, jongens en hout.
en 2-twee emmers, door mijn, mijn straat.
De koning door de ras ras ras,
door de erk erk erk,
maar vooral door de oort oort oort, hoort!
2-twee regens, naar buiten links ende rechts.
Uw voeten in de ras, en in de klodder!
Houd dan uwe frak maar spat-nat.
Mijne schat.
Kende gij de 7-zeven, de zevensprong?
Ik ken hem, en ik dans toevallig superieur!
1; 2; 3; 4; 5; 6; 7-zevenn-nnnn-nnnn…
(11-12/06/07)
Gaan we buiten spelen?
Er was eens een kassei
steen. Ze was een beetje al
leen. Haar vriendje was er
niet. Want ze had er eigenlijk
geen. Of hij was een blok aan haar
been.
Ik had haar niet graag ge
weest. Hopelijk dat ze dit niet
leest. Ze was nogal ont
daan. Wachtend op haar
geest. Ze ziet wat ze eigenlijk
vreest.
(24/06/2007)
De limieten vormen een grens
Scusa, dove devo vedere?
Non ho veduto mai!
Peccato, dice.
Trova questa strade della via,
alla vita e la prenda.
Pronto pronto!
Presto!
Sono assolutamente bravo
ma non lo avete saputo, no.`
(24/06/2007)
Que dis-tu?
Ik zou niet meer kunnen rusten,
ik kan niet meer stilstaan;
of bewegen kan ik niet,
u staat erg in de weg voor mij.
Ik wil ermee stoppen, doelloos,
ik wil u zien en voelen;
ik wil u graag zien,
maar daarvoor staat u in de weg.
Ik loop nu nog steeds naast u,
ik wil bij u gaan;
gaat u mee met mij,
wordt u verleid door mijn kunst?
the extinction
of an existion
your existence
(25/06/2007)
Abonneren op:
Posts (Atom)