Ça se peut bien: Pervenire - Vigilare - Oportere

NOTA: November en december represent.

The devil tries to wear Prada but buys fakes at chainstores
Ik krijg -opeens- dit lichte gevoel:
een perfect zicht op een blik.
Een bijna dodelijke straal van gras en zon
en sneeuw en wind worden opgelost.
Een erosie volgt en een explosie blijft,
explosie perpetuus. Voortdurende vorm,
gevormde formaties.
Een teken van leven; een leven alleen
beide alleen en onverbonden.
Beide apart. Aparte mensen blijven maar weg.
Extraordinair.
(12/11/2007)

A thing called someone
Der is maar één getal,
it’s reflexif. It’s, it.
one digit, one solution.
We get one, we come one,
we are one.
Alles hangt van 1 af.
2 faalt, 3 overbiedt.
one gallery, one serenity
one tranquillity
one hyper-reality
one revolutionary
one currency
one poetry.
(19/11/2007)

¡HOLA!
Nen trein rijdt voorbij. En ik zit erin.
Nen trein rijdt voorbij.
Ik zit met nen boek. Nen boek in nen trein.
Één pagina verder en vijf stations.
Een pagina terug. Een blik voor.
VOOR. VÓÓÓÓÓR!
Ne ring, ene ring om ze allemaal
iets…
Een lokale gazet. Een levenlijks roddelbladje.
Ne schone cover. Mooie lay-out.
Mijnen boek layt proper in;
ach, en hoe!
Hoe lay-out! outlay, inlaw.
Nen inlay van hier tot ginder
en een gezicht rood
van de zon.
Rood van de zon, ja.

En gebogen
van verlegenheid.
(19/11/2007)

Guys with girlfriends drive me ape!
En als ik iets zou vangen,
het was niet groot.
En als ze iets zou zeggen,
het was niet veel.
En als ik iets zou zien,
het waren de pupillen in de ogen.
En àls ik iets zou krijgen,
het was een blik van bovenaf.
En als ik zou geloven,
het was gelooflijk.
En als God zou wezen,
het was reeds ontkend.
En àls ze zou beginnen,
het was veel te veel.
(25/11/2007)

MOR(o)N
Ik ben op mijn weg, wel degelijk en op weg
ge zijt te laat, vergeeflijk maar veel te laat
en alles gaat te laat voortaan, lieflijk
maar allemaal ondermaatsend.
Alles gaat vergaan vanaf voortaan.

Oh, ik wenste dat ik meer kon eisen
ik had een leven gevraagd, een waar
en alles komt te laat heden, te verstaan
maar allemaal bergaf voortaan.
Een bestaan in verpakking.

Een geschenk van eeuwige waarde en te veel
maar scherp als geslepen glas en zelfs gebroken glas
en een hoek die veel te vroeg en een ster die te laat
maar allemaal te laat indachtig.
Een afdaling van het schone.

Het aardse dat gedragen werd, met middeldheid
maten die elkaar optrokken, wanneer ge viel
en een meisje dat u niet eens kende
maar allemaal te snel en kort nu.
Een beroemde afval na een bescheiden opkomst.
Een besproken neergang zonder aankomst.
(25/11/2007)

Naar ‘t café!
IK, IK heb absoluut geen goesting
om een liefdeslied voor u te schrijven.
Ik relativeer u. Ik heb gevoel,
maar ik voel me niet in de stemming.
Ik moet dringend gestemd worden.
Mijn klanken staan zo vals, alsof
alsof een plaat doormidden wordt gescheurd.
Ik ben in nood.
Ik heb een noot nodig, een D-akkoord als het kan.
Ik heb u nodig, IK, IK, ik heb u nodig.
Ik wil u niet aanbidden
ik wil u liefhebben.
Ik wil dat gij bij mij zijt,
ik had graag uw gezicht gezien,
uw gelaat laten voorbijgaan.
Zoveel latent dat wordt getoond,
een massa, verfijnd alsof het reeds avond is,
in sculptuur gebracht, gedragen in scène.
Het mag dan nog een zwaar labeur zijn,
ik wil u niet aanbidden.
Ik wil u graag zien, u gadeslaan, alsof wij beide nog
slechts een dag of 2 te gaan hebben.
Ik wil u gedragen, ik wil u begeren
ik wil u hechten, ik wil u inzien
ik wil u verliezen, ik wil u bij elkaar brengen.
(27/11/2007)

Nog een jaar, en nog een maand
ach ende wee!
nultolerantie vervaagt perfectie
voltooiing ontplooit
zoals een herder zijn schapen
zoals een moeder haar echtgenoot
zoals een kind zijn vriendin
eerstehands leven
te weinig brandstof
geen energie om dat spel hier
te voltrekken
te weinig verdriet
om tegen te leven
te weinig verband
contacteren
te veel geluk in zijn nerven
te veel geluk in een hoekje
alles ligt in een hoekje
ik wil wel een
overlijden leiden
(05/12/2007)

Fons, fondem, fondis, fons, fondes, fondes, fondium, fondes
Verjaren en maanden tot etmalen toe gevuld met nourritures, proteïnes en overige, etc.
En moest ik kunnen weten gezien hebben gelaten moeten zijn, dan zou het veranderen.

Moest ik ne nieuwe zijn, ik was ver ver verrast,
mijn ogen waren open maar mijn broek niet meer.
Een wind die ons ten zuiden wees, langs
ongangbare wegen en onomwegen gangen.

Een laag versleten wordt bedekt met herstel of
re-no-va-tie, in-for-ma-tie, con-ti-nen-tie, per-ma-nent.
En gelachen in kleine schokjes werd er, gehuil
verboden en verborgen, terecht, kristallen tranen.

Plezier loopt hand in hand in hand -eh, voet bij voet-
en niets deert me nog behalve uw presentie -eh, pretentie-.
Ik voel een enerverend ongeduld een drang een begeerte
en een persona die te veel denkt en te veel zegt.

Amai, als een of andere revelatie van God aan Georges
een straal liefde maar vooral een blauwe straal omhoog.
Iets wat ge onthoudt en verlangt in slechter tijden,
maar een cotidium voor meer dagen, meer mensen.

Emotieve gevoelens die nooit mochten getoond
maar gebrek aan gebreken breekt mijn brein.
Ik stop met klagen, ik stop met spelen, ik stop
ik geef heel het gedoe op en ik geef niks om u.

Een enkeling dringt tot mij door, zowel als persoon;
maar ook een daad, fauxxx, laat mijn nader na.
Een rapide smeekbede voor dat ik ga liggen in bed
ongedeeld en onderhouden, zonder plezier of met.

Een begin van een einde en tevens het einde en al,
het leggen van een fond en het hopen of weerziens.
Gebeden voor verlossing, doch niet van Onze Vader
mijn natuur leert mij tegen te steken, mis te leiden.

Volgeling van heelder landen door socio-communitatief
verschil in timbre door een gebruik van gewoontes.
Een ferm changement mijner doen en gaan en staan
en laten, vooral niet laten, zo bleek mijns zichten.

God kwam weer te vroeg, ver van schoon en andersom,
tijden van genot en tijden van vertier, of zoiets toch.
En ach, weer een probleem, en ach, weer een tegenstand
en ach, weer zo iemand die te veel achternadenkt.

Een jammer, een gelach, een gezicht zo nouveau-esque
en fragiel, en ook niet te bereiken door menselijke kracht.
Ik wou dat ik andere keuzes had, ofwel zelfs enige keuzes,
dochdochdoch ach ik heb misschien te veel hoop.

Wat te doen, al eerder gesteld in andere context,
een vraag zonder rethoriek, of ook maar enig antwoord.
Wanneer worden wij een routine, wanneer een gedrag
en oh zeg mij wanneer ik terug warmte voelen kan en zal.

De synoptiek op het einde, dit keer zonder begin,
alles heeft een verloop, zonder start of finish.
Ik heb nu alles verloren, misschien gelukkig
ik ga nog eens beginnen, nog 12 levens, 1ste niveau.
(30/12/2007-01/01/2008)

----------------------------------------------------------

"Ça se peut bien" bestaat vooral uit experimenteel met ta(a)l(en) omgaan, nieuwe horizonten verkennen en al. Inspiratie komt van ongeveer overal. Omvat zowat heel het jaar 2007 voor mij.
Moest ge het niet doorhebben, de titels lopen telkens 1 gedicht achter.
Sommige dingen zijn goed, andere regelrechte crap, maar 't is allemaal tof geweest.
Fuck you.