‘Een schooldag met Rakel!’, ‘s avonds & intiem!!

Monoloog door Karel Geuens:
Dag, gegroet, goeiendag en welkom tot de wondere wereld van een van mijn dagen! Ik heet Rakel de Vereenzelvigende, u niet! In ‘t Italiaans: “Io mi chiamo Rakel il Vereenzelvigende, e Lei non!” Of zo! Ik ben nen toffe! U bent hier uit interesse of voor amusement, en al mijn dagen zijn op beide aspecten waardig. Ik ben namelijk de interest zelve! … Dat was deels een mopje, gezien interest een woord is dat niet met interesse te maken heeft. Maar u moet zo niet lachen; zulk een extremum in humor was ‘t niet hè! Interesse is een Latijns werkwoord en het betekent iets in de aard van ‘deelnemen, erbij zijn’. Dank u!
Laat u zich niet afschrikken door mijn genialiteit. Ieder van u mag wat als mij zijn, prijs u gelukkig!
Als u uzelf geroepen voelt anderen over mij te vertellen, raad ik u dat aan, gezien ik dit wil bereiken. Minieme bekendheid in de regio is een realistische droom, toch? Merci, ik ga voort doen!
Ik ga niet over een specifieke dag als gisteren of zo vertellen, maar algemener. Meestal verlopen ze toch gelijkaardig. Dat is graag gedaan!
Ik ben 15 jaar, en ik ga naar school. Ik studeer het Latijnse. Ik ben slim! Ik heb ettelijke vrienden of zo. Ja hoor, ik hoor u wel! “Bla, bla, hij zegt steevast ‘ik ik ik’.” IK zal u nog eens wat vertellen! Begrijpt u me niet verkeerd, ik heb respect voor u, maar ik hoopte toch op wat wederzijdse vriendschap en/of liefde. Reactie is goed, dus eigenlijk hebt u volledig gelijk. Sorry! Bedankt! U krijgt straks ne cola van mij! Alcohol is voor losers! Yes, commotie! Dank u allen!
Dus, ik ga naar school. Niet op dit moment uiteraard, maar bij algemene waarheden wordt een onvoltooid tegenwoordige tijd gebruikt. Alstublieft! Ik wed dat u al uw interesse niet op kan, nietwaar? Awel, ik heb tevens plezier met u, als dat u gerust kan stellen. Ik continueer. ‘s Ochtends sta ik op. Vroeg! In de lente of de vroege zomer valt dat nog mee, maar in de winter en de herfst is dat in ‘t midden van de nacht! Dank U daarvoor, God! U bent correct als u meende enig sarcasme in deze uitroep gehoord te hebben, proficiat. Ik eet en maak mijn boterhammen -ofte: ‘bokes’- voor de middagpauze klaar. Eten is een van mijn favoriete bezigheden, tesamen met slapen. Ik geloof dat u zich allemaal nu wel kan vinden in de levensvisie van ik, zijnde Rakel! Na ‘het onbijt’, zo heet dat dan, lees ik nog wat, of doe ik onnutteloze dingen. … Jawel, u bent weeral correct als u merkte dat ik een dubbele ontkenning gebruikt heb. Ik ben geniaal, alsmede u! Als ik dan gedaan heb, ‘t is nog steeds heel vroeg, dan rij ik met mijn velo naar school, met enkele personen. Dit is af en toe wel eens plezant. Behalve als ‘t regent, ander slecht weer is of als het niet zo plezant is. Ik hou van u allen!
Op school aangekomen, pretendeer ik dat ik vrienden heb. Dank U daarvoor, God! Ik wissel al eens een woordje of 2 met hen, plezier alom! Sociaal contact is leuk, zelfs indien geveinsd! En voor zij die dachten of geloofden dat jongens geen gevoelens hadden, excuseert u mij, maar ik moet uw tegendeel bewijzen. Want zelfs ik, Rakel de Vereenzelfigende de Stoïcijn, heb een beetje -uiteraard, ik mag niet overdrijven in mijn overweldiging- liefhebbende gevoelens voor iemand. Ik noem haar George, George Zonder-S. U kent deze naam misschien wel van een boek. Dan zit u correct, ik heb welbepaalde naam ontleend uit dat welbepaald boek dat u eventueel voor ogen hebt. George is ontzettend mooi, uiterst vriendelijk en lief, uitzonderlijk tof, en zelfs de perfectie zelve. Misschien daarom dat ik denk dat we zo bij elkaar passen. Jazeker, dit was een subtiel grapje. Ze is in feite de zon die na een regenbui komt melden hoe mooi de wereld is. Ze is als shampoo, ze ruikt lekker, en ze prikt niet in mijn ogen. Maar ik ben nen harde! En geloof mij, sommigen mensen prikken wel degelijk in mijn ogen! Met gehele vingers zelfs! Oké, ze is geweldig, en ik ben blij dat ze er is. Tot zover mijn overspoelende emoties, en u moet nu niet beginnen wenen!
Dan, als de bel gaat -ziet u, ik praat niet enkel over mezelf-, ga ik naar de les -oei. School is leuk! Nee, u moet daar niet mee lachen! Wat denkt u wel. Okééééééé, u hebt een punt, niet alles is even interessant, maar het feit dat je kan leren is vrij magisch! Ik ga niet rechtstreeks verwijzen naar de kinderen in Afrika, maar u moet toch daar eens aan denken. Die mensen zijn daar niet intelligent! En hoe komt dat? Juist, onderwijs, maar dan het ontbreken daarvan. Weest u allemaal maar euforisch in uw deftig Gucci pakske, in een deftig café als dit, met luxe-artikelen en al! Watte? U heeft horloges aan!? U bestelt gewoon gaandeweg nog een rood wijntje?! Zijn jullie rijk of zo?! … Het antwoord daarop is ja, dat zijn jullie. En ergens kan men daar in onze beschaving of cultuur, ik ben niet zeker van mijn woordkeuze, wel trots op zijn. Maar wil iemand alstublieft aan de anderen denken? Dank U, God, dank u, Bono, dank u, civilisatie! Sorry, ik dwaal een beetje af. Dank u!
School is dus leuk, en ik zit op het moment dat ik nu beschrijf in de klas. Ik zit op een stoel aan een bank. Lang leve technologie! Links naast mij ligt mijn boekentas een weinig onordelijk, voor mij op het schrijfblad van de bank ligt mijn pennenzak. Daarin zit onder andere een, ehhh, een pen, een potlood, een major kleurpotlood, een kapotte schaar, en andere. Ik schrijf in mijn cursussen met potlood. Ik vind potloden leuk. Ergens in de buurt ligt mijn antwoord tot een wereld vol kleuren, glans, en duidelijkheid. Ik ben een beetje bijziend, wat betekent dat ik niet goed ver kan zijn. Paradox of zo! … Nee, dat is eigenlijk volkomen logisch.
Ik zit daar nogal apathisch, maar ik lach wel mee als er iets grappig gebeurt, of dergelijk. Ik werk al eens mee, ik durf zelfs al eens een vraag beantwoorden! George -weet u nog, de perfectie zelve?- zit jammer genoeg niet in mijn zicht, als ik naar voren kijk, wat van mij wordt verwacht. Doch is dit misschien wel beter, daar haar ongelooflijke schoonheid mij zou afleiden van de leerstof. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik leerstof interessanter vind dan haar. Neeeeeee, meneer, zo werkt dat niet. Prioriteiten moeten er zijn, in alle maten! Prefereert u een pintje of ne cola? Dan krijgt u nu al 2 drankjes van mij. Maar ik zit daar niet mee in, want ik ben westers en rijk! Hahaaaaa! Uiterst grappig! Hahahahahaha! Ha!!
Op school zit ik ‘s voormiddags 2 lessen uit, ik ben nog steeds moe, en dan is het zogenaamd speeltijd. Men gebruikt dit woord nog steeds vanuit de basisschool, omdat men, en ik ook, toen effectief speelde tijdens deze tijd. Snapt u het verband? Ik ben trots op u! Wees ook maar trots op mij! Dank u! Maar nu is het feitelijk een pauze tussen de lessen. Men speelt niet meer, men praat, ofte: socializet. Jeugdtaal is uiterst grappig. Uitdrukkingen als ‘Chill, moat!’ of ‘Boeieuh!’ of ‘Dat is schraal!’ zijn gewoon subliem. Minpunt is dat iedereen het gebruikt, en het vrij snel op uw zenuwen gaat werken. Nog zoiets! Ik gebruik ook zeer veel repeteerbare uitdrukkingen, steevast toepasbaar, waar ik dan jammer genoeg ook mensen verveel of ambeteer. Zodus, vervolgens en in additie, ga ik na deze ‘recreatiepauze’ terug naar de lessen. Wederom zijn deze uiterst interessant, of net uiterst niet interessant. Maar dit heeft te maken met uw persoonlijk zicht op de zaken. Ik ben nog steeds moe. Maar zit u daar niet teveel mee in! Doch bedankt voor uw erkenning!
‘s Middags is er tot alle verbazing ook een pauze. Ziet u wel, u ziet er verbaasd uit! Als u zich de boterhammen die ik ‘s morgens had gemaakt nog herinnert, zal u nu zeker kunnen volgen. Indien u ingedommeld bent, of uw geheugen niet meer perfect functioneert, zal u nog steeds kunnen volgen. Dank u! Voordeel voor iedereen! De clou van de middagpauze is eigenlijk dat ik op dat moment de eerder geprepareerde boterhammen consumeer. Niet de hele pauze door natuurlijk, deze duurt daarvoor veel te lang, ongeveer een uurtje. De rest spendeer ik aan rust & recreatie, socio-culturele activiteiten en George. Ahja, sentiment. Sorry. Dank u! Eten is leuk! Denkt u hier ook maar weer terug aan de ontwikkelingslandenkindjes waar ik het daarnet nog over had. Pas op, dat is realiteit hé! Ik wil u niet bang maken, maar het kon evengoed met u (!) zijn gebeurd! Ik wil u zeker niet bang maken! Anders zou ik wel in mijn polsen snijden of zo. Dan zou u bang zijn! Denk ik. Maar zie, in de 3de wereld hebben ze die optie zelfs niet! Een goed mesje kost ginds waarschijnlijk een fortuin! Oké, ik hoop dat u het idee erachter nu ongeveer wel doorhebt, zoniet vraagt u het eens aan een ander.
‘s Namiddags, waarvoor vroeger eigenlijk ‘des namiddags’ werd gebruikt, vandaar het weglatingsteken of afkappingsteken of apostrof, betekent dus ook ‘na de middag’. ‘s Namiddags worden we verzocht de lessen terug op te vatten. Nieuwe leerstof, oude herhaalde leerstof, geen leerstof, discussies, oefeningen, bullshit, etc. Het komt allemaal aan bod. Spannend! Het verschil met de ochtendstructuur is dat we in de namiddag slechts 3 lesuren hebben. 2 lessen, dan nog zulk ne recreatiepauze, en dan nog 1 lesuur. Dolletjes! Hierna gaat het verhemelende belsignaal, en begrijp ik dat ik weer wat kennis heb opgedaan. Ik doe enkele Onze Vaders, nen Ave Maria, en vraag God om vergeving voor mijn al dan niet uitgevoerde zonden. Met dank aan mijn gracieuze fiets geraak ik terug thuis, mogelijk deels of volledig vergezeld met anderen. Volledig is een raar woord.
Na een gezellig babbel met mijn gedachte, ideeën & geheugen, oftewel met een andere homo sapiens, arriveer ik in mijn beliefde thuis. Alstublieft, ik win, u krijgt straks nog nen 3de cola van mij! Ik heb plezante ouders, rare ouders, vriendelijke ouders, en positieve ouders. Dit zijn evident dezelfde ouders! Ik bezit een broer, ouder dan mij! Familie is leuk! Wist u dat er mensen zonder gekende familie zijn!? Ja, da’s erg. Nog een reden om straks beginnen te wenen. Dank u!
Naar gewoonte verorber ik bij thuiskomst enkele voor de hand liggende consumptiemiddelen. Ik gebruik sanitaire voorzieningen. Ik ga naar mijn eigen bureau, op mijn eigen kamer. Fucking luxe! Dank u! Maatschappij wint!
Ik studeer reeds besproken leerstof, ik maak oefeningen, of een andere creatieve opdracht. Plezier alom!! In mijn eentje! In een kamer. Vol luxe… Onnodige luxe… Verdomme, maatschappij wint!
Mijn oude ouders -haha, ik ben geniaal, zulk een alliteratie of dergelijk! of zelfs een pleonasme!- roepen me daarna naar de eetkamer. “Waarom?” zie ik u denken. Wel, ik heb u al eerder gezegd hoe leuk eten is. Dat wordt hier wederom bevestigd! Tijdens dit gezellig samenzijn wordt er geconverseerd over koetjes & kalfjes. Dit is figuurlijk, maar ik wil dat u ook beseft dat dit in de landbouwsector alledaagse gesprekken zijn! In ons gezin niet, maar daar kan ik mee leven! Het gaat er aan tafel over hoe ieders dag was, een eventuele evaluatie, en ander gezever. Eten is leuk! Afwas is dat niet zozeer. Maar het is nodig, ik kan ermee leven. Ik ben een zeer verdraagzaam man, een jongen, een puber. Een mens, verdomme! En ik ben er trots op!
Ik kijk, als mens (!), af en toe wel eens televisie. Dat is leuk. Ik maak gebruik van een computer. Oh nee, weer die luxe! ‘k Ga straks nog echt beginnen schreeuwen. Maatschappij wint. Internet is uiterst grappig. Uiterst! Voor degene die hier vertrouwd zijn met de wondere virtuele wereld: Internet is grappig! Contact met mensen die je niet ziet, niet hoort, niet voelt, ruikt, of weet ik veel nog wat, is dat niet geniaal? Jazeker, dat is het. Maatschappij wint! Ik verknoei dus vervolgens tijd op dit als medium beoogd wereldwijd ‘web’. Maatschappij wint. Maar ik vind het wel leuk! Na enige tijd begeef ik mij naar de sanitaire voorzieningen, en maak ik mij schoon en al. Ik doe pipi, soms ook kaka, en trek mijn slaapklederdracht aan. Ik leg mij ten bedde. Hoogtepunt! Na enige tijd, gedachten, ideeën, gevoelens trek ik mij terug in hemelse slaap. Om een nieuwe UITERST SAAIE DAG tegemoet te gaan.
Dank u, ik hou van u, u krijgt nog enkel drankjes van mij, alcool is voor losers, mensen zijn tof, George is met of zonder s nen toffe naam, ik ben Rakel, school is raar, en doet u den Bob de groeten van mij! Mijn tranen weerhouden uw overstemmend respect, maar tegelijk ween ik. Maatschappij heeft gewonnen. Gegroet.

----------------------------------------------------------

Een opdracht voor de les Nederlands anno najaar 2006. Stel je voor.