WHAT’S THIS EMOTION? - poetae dictis

NOTA: vanaf 14/01/2008 tot 31/01/2008

----------------------------------------------------------

14/01/2008:
Dit is voor de mensen die ik graag heb, voor de mensen van toen,
voor de mensen die ik niet ken en waar geen fouten gebeuren,
door mij noch hen. Ofschoon ik bang ben of kleinzerig, scheelt niets,
vooral beangd, omdat er druk achter mij aanzit, hopend op mijn hart.

15/01/2008:
Te veel is ook maar uitbundig, en triestverwekkend, en eigenlijk jammer.
Tegenstand achterstand achterslag gene zever meer in mijn gezicht ze!
Gewoon een hel, een kleintje dan wel. Een hemel gedissocieerd,
en ik ben negatief geladen. Of in een hemel volledig omgekeerd…

16/01/2008:
Soms net genoeg, meestal evenveel, eigenlijk geraffineerd tot alles
wat voltooid is en alles wat ik ooit gevoeld heb. Een voordeel van twijfel
en nadeel door gebrek. Gebrek maakt onze gang, gebrek is een deur
die opent en zelfs toereikt wat ge soms niet nodig hebt, net nodig hebt.

17/01/2008:
Er zit een spervuur van vlammen achter mijn gat en ik loop naar achter.
In de hoop dat, op de stapel, een berg vol hoop, ik begin te twijfelen.
Routine ben ik beu, maar een nouveau species staat als een acies voor mij.
Voor hoelang nog, is dit te houden als ik labiel was, als wij er niet waren?

18/01/2008:
Vergaan door tijd en nog ietstof, gedaan met spelen, opnieuw spelen
en opnieuw beginnen, een nieuwe week in één dag, storm en geluk in 1 dag
Ik wil er zijn, daar, zonder hier of zonder u of uw of hoe dan ook
mijn armen zijn stijf, een te grote ontvangst, mijne zender is ontregeld.

19/01/2008:
Gezapig doch eenzaam, gezamelijk doch bedeesd. Een leven van duurte
weegt nergens tegen. De tegenpool van plusminus een vreselijk idee,
de antithese van een ontkenning is een geslacht. Eh, gedacht. Eh, gemacht.
Wir haben das nicht gemacht. E-ter-naal en bevrijd van welk bedrag dan ook.

20/01/2008:
En aldaar kwam een stroom van zeegebergte. Een beata magna aura.
Ik was nooit zo bevoeld geweest, ik, ik was ik een echte bevaarder der varen.
Rondom mij; gezwoel en gelach, maar bespot noch bedaard, een menselijk.
Maar mijn lach begroette veel, bleek te veel eigenlijk genoeg te zijn, zin.

21/01/2008:
Een ongeluk bij een gelukkig ziel. Een storing in een mentale correctie.
Mij scheelt het niets, het zijn les autres, unfair enfer, ik doe niets, ik denk,
en bovenal, ik ben dronken van geluk. Gedrogeerd eerder. In een roes.
Als een boog in een spuit, een pilletje zonneschijn, maar te duur en té goed.

22/01/2008:
Genen aanstoot tot geen misdrag, lame, een leemte. Een blik stroomwaarts
een breed égard jegens alles humaan en een smalle kracht tot het natuur.
Ik voel een vroeger, de gisterens en eergisterens, de negentigen anderen.
Doch ik hoop gewoon een regressie, want dat voortgaan blijkt geen optie…

23/01/2008:
Gezien ons gezicht gelijk blijft in de donkere duisternis, en omdat wij niet
verschillen in onze on gelijk matig heden vroeger. Geen grenzen noch baren
of we verlagen ze tot hartniveau. Level 1 is bijna voltooid maar den uitgang
die zit verstopt tussen de wouden van liefde en vriendschap en vooral liefde.

24/01/2008:
Mixed miserie. Equivalente ellende. Zotte zaligheid en een graaf geluk.
Vooral valse humor doch bejammerde samenverzen. En terecht, jazeker, terecht.
Ik blijf in een of andere zekere vage onbestemde en dubbelzinnige nuance en
ik kan er moeilijk uit. Amper 5 jaar geleefd, en nog slechts 2 te gaan tot ik aftel.

25/01/2008:
Wat nog maar slechts even overblijft voor een hele tijd is een belachelijk gestel
en een glimlach is nogal vermijdelijk. Verleidelijk, eh… Mijn valse papieren bewegen
voor mijn valse kop en in mijn valse handen houd ik vals genot valst. Vast, eh…
Gefractioneerde hu-mor leidt mij ten gronde, maar ik ben toch zo gelukkig.

26/01/2008:
Een gezag boven mij vertelde mij dat ik mij voltooid mocht voelen. Een gezant
onderaan, zag mij en mijn vertrek. Ik wilde een boom worden, een klein stuk
van een spriet van gras dat heendwarrelt. En weerdwarrelt. Tot in het oneindige,
maar beginnend van 56. Ik wilde een gedachte worden, die een boom vasthield.

27/01/2008:
Mannelijk. Alles is mannelijk. Vrouwen zijn mannelijk. Ik ben zelfs mannelijk.
Het rijmt en het maakt plezier. Het herhaalt en het zingt. En al een chance dat:
het bijna zomer is. Een zomer vol plezier en pintjes. Winter’s koud en oud.
Het rijmt. Het komt goed. Goed is iets dat ge voelt, een doel bestaat er niet.

28/01/2008:
Hoe ver is een ongelukkige al gekomen, wanneer hij in zijn onvermoeide raakt?
Hoe ver blaft een hond die slechts 3 poten heeft, ocharme. Hoe zeer doet het nu?
Weldadig op de rechte plaats. Veerkrachtig, een multí-platform. Steeds maar meer.
En ook verder. Ik ben niet verder waard. Ik ben evenver als jullie, doch sneller.

29/01/2008:
Melancholische gebruiken van het verleden komen wederom-om het mèn’tnâ
te bevolkeren. Als een 4de wiel aan een driewieler. Een godvergeten dankgebed.
Schaamtelijk eigenlijk, dat zoveel misgaat wanneer er ook maar één - 1 - reactie komt.
Culminatie leidt tot vermenigvuldiging, wat desondanks ons grootste doel wordt.

30/01/2008:
Ik wilde dat ik wou dat ik bijna verdrinkte of verdronk in mijn eigenste verdriet
en niet in andermans geluk. Ik ben geluk. Ik ben een adder onder het gras, bijtend.
Wentel, keer, draai, een stoot ven energieke elektrisiteit wederom en wederom
een puntig insteeksel in mijn oren zorgt voor een voldane blik en een kapotte long.

31/01/2008:
Verslagen door mijn eigen gewil. Gedragen door mijn eigen hand. Gedogen door
mijn eigenste eigen hebzucht. Ik weet ik veel te weinig om nog intelligent te zijn
maar ook te veel om niet te weten waardat ik naartoe moet. Ik zou een weg moeten
vinden en die misschien links laten liggen. Zoals alle andere wegen. Ik ben wegen.

----------------------------------------------------------

4 regels per dag. Stiekem eigenlijk te laat begonnen, maar als ik dan te laat eindig is dat allemaal goed. Het plan is dus om tot 13/01/2009 hetzelfde te blijven doen. Een soort dagboek.