Poemata

what the hell, I don't do this anymore.

POEM 1
Impatiently I crossed the misty street,
Genuinely searching for your air.
Embarrassed every single time we’d meet
Unless you came to comprehend my care.

Esteem was never my best friend in life,
Nor dare or guts, so I am stuck to pain.
Still soon I hope that after a while -with strife-
I’ll pass this stage, not live this life in vain.

Gratuitous stabs at feelings from my heart,
Endured by getting stronger and harder now,
Unravel complications from the start:
Essential problems that kept me from thou.

Now I drink myself to sleep for good.
So maybe later on you’ll know you could…

Dit is een acrostichon (K GEUENS met K=I)/iambische pentameter/shakespeariaans sonnet met volta en rijmschema. Het was een 1/1,5 waard, which I like. -0,5 dankzij de 3de strofe, wat ik begrijp want die is wat vreemd.

----------------------------------------------------------

Ik zweer niet meer aan oude waarden,
mijn hoofd onderkoeld.
Een messcherp gedreun vervliegt me net,
geen kant is vrij.
Het gevang is mijn verrijking hier,
en alles hangt eraan.
Ik ontken de slachtoffers in deze zaak,
ik ontken hem.

En ik kan niet meer fluiten,
niet als de vogels, daarbuiten.
En ik kan niet meer rechtstaan,
om geen ene reden, welteverstaan.
En ik kan niet meer dichten,
tenzij als die domme wichten.

Ik kan enkel nog rijmen,
maar zelfs dat lukt niet zo goed.

----------------------------------------------------------

"Langzaam" is geen woord niet meer,
geen allegorie van het lachbare.
De buurt is dicht, mijn pen is weg.
Er is geen aandacht voor het ander.
Amper genoeg gerief voor mij:
het licht is uit, mijn pen is weg.
Geen grafiet is goed genoeg,
als ware het wonderbaarder dan
eender welk substituut. Sorry.

Geen boek beschrijft het beter - en zelfs het leven zelf is wrang.
De inkt is nimmer gestreken - en mijn pen vormt plots een plan.

----------------------------------------------------------

Gevonden: plezier,

om geluk te brengen ter aller mensen en te lachen,

aanzienlijk aantal krieken eten, spelen met gedachten,

alles te vergeten, daarom, ook alles eens te wagen,

en nadien jou niets meer te hoeven vragen.

Dit was een deel van iets. I love life.