De informatie van de erosies
En wanneer men haar zag,
zag ze er zo blauw uit als,
als het deel rondom de maan,
maar het was moeilijk haar te zien,
ze ging niet te snel, niet te traag,
ze koos echter zelf haar richting
-die ze nu steevast bepaald heeft-
en kiest zelf haar uitdijingen,
welke vaak misleidend blijken,
alsof ze hangt boven waar
alles golft onder.
Niet haar kracht, eerder haar uitstraling
moet besproken worden door ieder,
bewonderd worden door alle geliefden
en besprenkeld worden met regen,
welke door de zonnestralen breken
et ergo gedeeltelijk verdwijnen,
als sneeuw voor de zon, of als neerslag,
met doel op insensitieven voor neerslacht. (16/06/2008)
De ramificatie van de wateren
Zij was eens, de personificatie van het water
of de allegorie van een beginstroom, aan de oever.
Ellebogen waren haar wapen, vanaf de bron
tot de monding, zij maakte ellenlange bogen.
Zij maakte slechts bijna bochten, want dat
vond zij overbodig, zij kabbelde een liever.
De personificatie van het water, noch ludicus
noch liquidus, zij voerde allerminst vaart.
De allegorie haarzelve, in al haar schoonheid
en haar symboliek, verwees naar haar stroom.
“Als een preveling langs kleine keitjes en ruige rotsige
formaties, ofte als een grasoppervlak bij een kracht,
één der winden gelijk aan haar eigenste weerstand.”
De stroom vloeide standig en ook vast, dat hoort
en het past, geen enkel schade nog maar berokkende.
Zij liefkoosde haar bodem, die niet heel diep
of niet erg egaal was, door haar te strelen. (16/06/2008)
De stagnatie van de gronden
Hij stond er, de identificatie van den bodem
of de nagelatene van een water, overstroomd.
Bevalligheid of elegantie of schoonte, een virtuele
virtus der gronden, gedwong hem neerwaarts.
Al neerwaarts, de identificatie van den bodem
bleef schokkend, kende hij slecht één toevoeging.
Hij greep deze kans, gezien de rondom zijnde
toestandigheden, met zijn volledig bevlekt geloof.
Hij zou nog wijken noch sterven en, moest het
evenwel mogelijk zijn, een weg naar voren kiezen.
“Zo blijvend bespaard van onbenullen aan de randen,
geboren als een rood-witte leiddraad doorheen genen
behalve in beschouwing van zijn overste bovenste.”
Den bodem is aanhankelijk of afhankelijk, daar
de identificatie gesleten wordt, van zijn beleger.
Hij genoot van het plezier, volledig een terechte
of een collectieve stelling, voor zijn eigen aarden. (16/06/2008)
De inflatie van de limieten
Ze begonnen ermee, de realisaties van de grenzen
of de toevertrouwden van den bodem, voor geluk.
Bergen en grotere heuvels en klippen, voor al wie
van gestalte gediminueerd was, hielpen de perken.
Ze zagen geen nuttigheden, niet in de kristallen
of in de waterstofionen, met behulp van breedte.
Een ondermaatse kinetische vorm, met graagte
gezien meer dan anders, ze laten slechts niets door.
Ze gaan steeds verder, de realisaties van de grenzen
van des bodems des waters stroom, in den hoogte.
“Alles zal van ons uit gebeuren, maar nu werkt men
met name vooral tegen ons van binnenuit, en dan toch
wij horen dat wij brodig en noodzakelijk wezende.”
Ze begonnen een versterking, kleine twijgjes of
laurierbladeren of gesteente, tegenover elkaar.
Gedaan was het gevrees, verzameld door natuur
en ontzadigd uit zichzelf, zo werd ze verbreed. (16/06/2008)
De articulatie van de begrasden
Hij bleef zo staan, de alienatie van de velden
of de eenzaamheid van het grenzen, bij hen zelf.
Hij strekte en rekte, ofschoon er plaatsgebrek
dan niet plaatstekort was, zich uit over al.
Het meeste week, en terwijl hij ging en gaande
was over stompe hoeken, maar soms nam het.
Alsof hij moest verdringen, en zoals een veld
dat beamen zal, wat vuil en verward zou worden.
En leven gevend aan zij die willen, met inbegrip
van zij die misschien zouden willen, om eigen dunk.
“Wat blijft er zo niet van mijzelf over, moest ik niets,
kon ik niets zeggen over hun massa heen? Ik blijf liggen
ook al is het laat, ook al wordt er gegeten, gedronken.”
Een slag rechtswaarts, één die alles probeerde
te raken en beslagen, om voor variatie te zorgen.
Met gedachtenis en in vol ornaat, want alles
is hen als god, tonen zij de reflectie bij nacht. (23/06/2008)
De subgratie van de hemelen
Ze werd opgestegen, de incarnatie van het gesternte
of de aandachtsgift van de velden, als materie.
Een zekere zwaarte oefende, als het niet meer
of misschien ook niet minder was, een kracht uit.
Ze wist alles te zien, en ook al was er zelfs niets
niet in de buurt vindbaarder, te overblijkende.
En of ook enigszins een bepaling, alsof deze over
alles heen kroop en kruipt, zich terecht berecht.
Ze begeven zich ten lichte van hen, die evenzeer
een genitiefbepaling zijn, een schoonheid versterkt.
“Dit is een origineel script, een euclidisch gegeven,
dat in onzer handen verbergt zich, dat ons ter liefde
dient, en ter aarde reikt, zonder enige fysieke actie.”
Een nakomende versie van, wat wij eens noemden
het gefonkel van een hemel, het gelaat van goden.
Een ogenschijnlijk verschil tussen dit, waarom
blijkt wel, en het oneindige einde van haar rijk. (17/06/2008)
De latentie van de almachtigen
Zij zal zijn, de introductie van de algemachtigde
of de rafinatie van het bovenste gen, bij de atoom.
Zij zal moleculaire schenken, hetzij een geschenk
hetzij een inhoudsloos verdrag, als overlapping.
Alles kan zij tot creatie maken, want moest zij
niet capabel en rendabel zijn, voor als haar werk.
Het is totaal in haar geheel, zonder ook maar één
ontbrekend middel tot vrijheid, vervaardigd.
Niets blijft over van het overige of, ofschoon
overbodig misschien, vroeger gepolijst werk.
“Leven wordt mij met veel graagte liefgehad, maar
wat ben ik doch tot nut als het gediminueerd wordt,
ik beleef, gedragen door niets dan mijn stelsel.”
Gelukzalig en ook welvarend, in de hoop dat
dit zo kan blijven, zij strijdt verder ten gunste.
Zij verhoogt niets, zij is namelijk zelf in vol
ornaat een hoogte, zij blijft een overheid. (17/06/2008)
----------------------------------------------------------
'k Denk dat het best saai is om te lezen, maar om het te schrijven was wel heel cool! Ge kunt eigenlijk voort blijven doen, tot in het oneindige, maar daar heb ik geen goesting in, oké?
08-09-2008
03-09-2008
WHAT'S THIS EMOTION? - poetae dictis
NOTA: Augustus, van 01/08/2008 tot 31/08/2008
----------------------------------------------------------
01/08/2008:
Het schijnt dat niets nog eindigt, en dat reïncarnatie gewoon het leven zelf is.
Vol herhalingen, met een lichte variatio, vol met staccato's die hoe dan ook
je de grond in boren. Het origineel is te ver afgelegen van hetgeen nu is,
en we zijn het in eerste instantie toch quasi vergeten, zelfs vergeven.
02/08/2008:
Net wanneer je denkt dat het meeste van alles wat op het spel staat, ervanaf
gespeeld zal worden, net dan wordt uw gezichtsvermogen tijdelijk verruimd.
Sommige mensen zijn ook personen, anderen zijn slechts massaal en massief.
Ongebruikelijk in het bijzijn, verantwoord in het gedrag voor zichzelf.
03/08/2008:
Soms zijn er dingen die niet goed werken, zoals auto's zonder benzine
of de spijsvertering van mijn hart, omdat ze een stof te kort komen.
Het is een jammerlijke zaak van allertwegen, vooral mijnentwegen,
maar bij elke oplossing past een probleem dat niet goed kan werken.
04/08/2008:
Wij leven wij van nacht tot nacht, en liefst zonder dag, want slapen
dat is niet onze tas thee, nog onze interesse overdag of 's nachts.
Een dilemma in de luxe, eenheidsproblemen die samentellen en zo
doen ze alsof ze iets waard zijn. Maar veel keren niets blijft niets.
05/08/2008:
Even denk ik dat alles goedloopt, en even later ben ik er zeker van, want:
maakt het uiteindelijk enkele greintjes uit als ik dit anders ineen steek?
Is het een misdrijf om weg te dromen en ver weg te gaan met gedachten?
Is liefde een misdaad? Want dan geef ik mezelf liever aan voor psychopaat.
06/08/2008:
Iedereen durft wel eens zeggen dat men van alles houdt, en van iedereen
(al is laatstgenoemde minder frequent gebruikt), en dan menen ze het
voor hoogstens enkele seconden, totdat hun aandacht verspeeld wordt.
Het is een hoog goed om slechts laag te blijven, voor iedereen en alles.
07/08/2008:
Een beetje verliefd, een beetje verstrooid, een beetje verward en een beetje
van rechts naar links tot in de goot overhoop gegooid door mezelf.
Of het initieel mijn intentie was om intensief iets insensitief te doen,
laat ik maar in het midden, tussen links en rechts, en een beetje verder.
08/08/2008: 8TH EDITION
Een hoop opgestapeld, een hoop zaken en affaires die vallen te bezien,
die ik nog moet verkleinen tot een hoopje dat mij gerust laat, hopelijk.
Als naar een 3de hemel maar zonder ook maar een beetje dood te zijn,
integendeel. Ik ga voort, zonder mijn rem in te duwen. Maar niet te hard.
09/08/2008:
Ik begeef me in een zwart gat van tijden en momenten, mensen en
persoonlijkheden die bloeien als bloemen in de nacht. Voorzichtig.
Alles ziet er enorm vreemd uit, alsof het gestolen is uit een ander leven,
alsof iemand iets gehaald had van een ander en er zelf mee werd gemaakt.
10/08/2008:
Gelukkig in één tiende ornaat, mijn volledige versiering blijft achterwege.
Ik ben als een strohalm, zou je kunnen zeggen, of iets anders klein
en onbelangrijks, maar ik help mee, zou je kunnen zeggen, met het binden.
Een strohalm die af en toe gek doet, die af en toe stil en rustig blijft.
11/08/2008:
Een fijn gedacht, om wakker te worden en de dag te beginnen, ook al
en zelfs zelfs al is het vroeg en is niemand ter wereld goed wakker.
Niemand is nooit goed wakker, we slapen allemaal nog een klein beetje
maar de dag geeft ons toch een beetje kracht om te schijnen naar iedereen.
12/08/2008:
Ik overdenk niets meer, het is afgeleerd vanaf dat ik ergens tegenover sta.
We zijn omringd door een gigantisch landschap, onderverdeeld in miniscule
landjes, gecategoriseerd in schapjes van 1 op 2 centimetertjes. En we zijn blij.
Geen lenzen nodig, geen brillen voorzien, maar ik kan zover kijken als ik wil.
13/08/2008:
Grappig hoe alles zo voortgaat, zonder dat je iets tegen kan houden,
want als je dat probeert, verlies je alleen maar. Gek hoe men niets doorheeft.
Jammer hoe men nooit tijdmaakt voor de juiste dingen, hoe men tijd opvult
met de minder belangrijke zaken, met inspanningen ten gunste van zichzelf.
14/08/2008:
Een welgemeende feestuitroep voor de levens van vele mensen,
het is een verrassing dat zoveel persoonlijkheden positief blijven zijn.
Ik heb geen idee waar ik sta, en ik betwijfel of ik geïnteresseerd ben,
maar ik denk een klein deel te zijn van iets enorm en onzichtbaar.
15/08/2008: MOTHER EDITION
Als je nagaat, hoeveel mensen nog aan elkaar denken, en dan eens
het aantal personages die simultaan aan zichzelf denken bekijkt, ik vrees
dat er nooit op aarde genoeg wiskunde tekens zullen bestaan om
dat verschil uit te schrijven, want het is meer dan gigantisch.
16/08/2008:
Een voorbarig gevoel van beschrijflijke noch voorspelbare nostalgie,
het begeren naar een vorig tijdperk als het ware, waarin alles nog
gewoon was, zorgeloos want dat is het mooiste goed mijns inziens.
Misschien moet ik vervanging zoeken, voor alles wat weggaat.
17/08/2008:
Alles wat ooit goed was werd nu in één zweterige plaats gestoken,
een creatieve maar eerder gedissecteerde sfeer voor vele van ons.
Stel je voor wat voor onheil er te wachten staat, zelfs na dit, na
een deel van mijn leven weggeven te hebben, aan een land, aan een mens.
18/08/2008:
Alle troeven verspeeld, zonder enig idee van de juistheid van mijn handeling.
Als ik gods hulp inroep, zou hij dan een middel tegen emotie geven,
een apathie-apotheek misschien. Het is moeilijk om om te gaan, maar,
stel je voor, het is zelf nog moeilijker om niet om te gaan, niet te begaan.
19/08/2008:
Ik lig helemaal overhoop met vuil dat wordt gewassen -momenteel-
en onder het gewicht van 11 jaren liefde en iets of wat vriendschap,
gebogen door alles wat ooit is gebeurd in mijn bijzijn, verborgen ergens
in een struik of gebladerte, omdat angst de grootste kwetsbaarheid is.
20/08/2008:
Dit betekent niets, want ik heb er geen baat bij, behalve een hoofdzonde.
Ik ben niets vooruit gekomen, niks is er gebeurd dat mij hielp, tenzij
het abnormale. En dan nog van geluk spreken dat ik van geluk mag spreken,
zoniet had alles tegengezeten, in afwachting tot de verdwijning.
21/08/2008:
Stel dat de wereld een spijsvertering is, en heel het uiterste is wat ons verteert,
zouden wij dan naarmate we verouderen, onze stoffen afgeven
aan de aarde, opdat zij beter kan leven, en wij slechter, wij de componenten.
Wie weet wat wij toedoen, of tegoeddoen, of welke bergen wij verzetten.
22/08/2008:
Ik ben een gemiddeld minimum in een zee van extreme maxima, alsof
ik mezelf niet herken, niet meteen alleszins, want ik ben vermomd.
Maar ik draag geen masker, geen bepaalde stijl die mij werd voorgedaan
misschien wil ik wel weg, ik wil slapen, en warmte, bij mezelf.
23/08/2008:
Als ze zeggen dat ze één geworden zijn met iets, hetzij de natuur,
hetzij een partner, hetzij het eten dat reeds bereid is door topchefs,
moet ge zorgen dat gij zelf niet één wordt, maar apart -als twee- blijft.
Want als één zijn vergt het hoogste goed in de rij der deugden.
24/08/2008:
Er is geen sprake van beenderen die gebroken worden, enkel door
de frequentie en de decibels. Ik ben een muur van contrasten, en ik houd
de verkeerde gedachten tegen, waarna ze voor lang tegen mij
blijven plakken. Alles verdwijnt even. Alles behalve 1 situatie.
25/08/2008:
Mijn leven is een open veld van nostalgie en verborgen melancholie,
waarin gelukkig struiken groeien, zo groot als grote struiken worden,
die mijn pathos in de positieve zin naar de bovenhand helpen grijpen.
Ik ben een veld waarin onkruid slechts traag wordt gewied, maar effectief.
26/08/2008: BIRTHDAY EDITION
Perpetueel geluk voor pakweg 15 uur en een half, tot zover mijn
uren van aandacht, affectie, actie en een beetje alternatie, god dank.
Horatius zei ooit eens dat men de dag moest plukken, ik geloofde het niet:
een dag moet met rust gelaten worden, opdat ge ervan kunt genieten.
27/08/2008:
Het gebeurde en het lag buiten mij bereik, alsof mijn Latijn op was
en mijn Nederlands het moest overnemen. Het lukte met glans,
maar niets bleef zo blinken. Als je wilt verven, beken dan ook kleur.
Zorg voor alles en iedereen, maar vergeet uzelf niet, alsjeblieft.
28/08/2008:
Ongehoord en nooit verstaan, zo stil was mijn afwezigheid van motie.
Niemand luistert naar wat je doet, doch daarmee breekt en vervoegt
men de harten van hen. Openstaan voor redevoeringen, een eerste stap.
de volgende: rede voeren, slapen, vrede voeren en laten gebeuren.
29/08/2008:
Ik ben hier niet graag, maar ik weet nergens anders te belanden.
Ik ben mijn verdrijf kwijt, maar mijn tijd heb ik nog, en een lege variabele.
Een zonde van het leven, zonder van het leven beter te weten, allicht.
Tijden hebben geleden en uren zijn vergaan, en toch, ik ben hier nog.
30/08/2008:
Te weinig druk op te veel dagen, nachten, het weegt ogenschijnlijk, ook al
lijkt het gebrek een deugd, en zelfs al lijkt de afwezigheid aanwezig.
De weg is weg. Er is geen route meer die naar huis leidt, alles gaat verder.
Geen ontkomen, het gangpad richting dageraad komt steeds dichter.
31/08/2008:
Ik geef er om, jammer genoeg, dat van mij veel ontnomen wordt door mij,
omdat ik geen idee‘n heb die worden uitgewerkt, geen plannen
die worden uitgetekend, geen kinderen die worden uitgebroed, of zoiets.
Mijn vrijheid overmant mijn bestaansdom, jammer genoeg, en ik geef er om.
----------------------------------------------------------
01/08/2008:
Het schijnt dat niets nog eindigt, en dat reïncarnatie gewoon het leven zelf is.
Vol herhalingen, met een lichte variatio, vol met staccato's die hoe dan ook
je de grond in boren. Het origineel is te ver afgelegen van hetgeen nu is,
en we zijn het in eerste instantie toch quasi vergeten, zelfs vergeven.
02/08/2008:
Net wanneer je denkt dat het meeste van alles wat op het spel staat, ervanaf
gespeeld zal worden, net dan wordt uw gezichtsvermogen tijdelijk verruimd.
Sommige mensen zijn ook personen, anderen zijn slechts massaal en massief.
Ongebruikelijk in het bijzijn, verantwoord in het gedrag voor zichzelf.
03/08/2008:
Soms zijn er dingen die niet goed werken, zoals auto's zonder benzine
of de spijsvertering van mijn hart, omdat ze een stof te kort komen.
Het is een jammerlijke zaak van allertwegen, vooral mijnentwegen,
maar bij elke oplossing past een probleem dat niet goed kan werken.
04/08/2008:
Wij leven wij van nacht tot nacht, en liefst zonder dag, want slapen
dat is niet onze tas thee, nog onze interesse overdag of 's nachts.
Een dilemma in de luxe, eenheidsproblemen die samentellen en zo
doen ze alsof ze iets waard zijn. Maar veel keren niets blijft niets.
05/08/2008:
Even denk ik dat alles goedloopt, en even later ben ik er zeker van, want:
maakt het uiteindelijk enkele greintjes uit als ik dit anders ineen steek?
Is het een misdrijf om weg te dromen en ver weg te gaan met gedachten?
Is liefde een misdaad? Want dan geef ik mezelf liever aan voor psychopaat.
06/08/2008:
Iedereen durft wel eens zeggen dat men van alles houdt, en van iedereen
(al is laatstgenoemde minder frequent gebruikt), en dan menen ze het
voor hoogstens enkele seconden, totdat hun aandacht verspeeld wordt.
Het is een hoog goed om slechts laag te blijven, voor iedereen en alles.
07/08/2008:
Een beetje verliefd, een beetje verstrooid, een beetje verward en een beetje
van rechts naar links tot in de goot overhoop gegooid door mezelf.
Of het initieel mijn intentie was om intensief iets insensitief te doen,
laat ik maar in het midden, tussen links en rechts, en een beetje verder.
08/08/2008: 8TH EDITION
Een hoop opgestapeld, een hoop zaken en affaires die vallen te bezien,
die ik nog moet verkleinen tot een hoopje dat mij gerust laat, hopelijk.
Als naar een 3de hemel maar zonder ook maar een beetje dood te zijn,
integendeel. Ik ga voort, zonder mijn rem in te duwen. Maar niet te hard.
09/08/2008:
Ik begeef me in een zwart gat van tijden en momenten, mensen en
persoonlijkheden die bloeien als bloemen in de nacht. Voorzichtig.
Alles ziet er enorm vreemd uit, alsof het gestolen is uit een ander leven,
alsof iemand iets gehaald had van een ander en er zelf mee werd gemaakt.
10/08/2008:
Gelukkig in één tiende ornaat, mijn volledige versiering blijft achterwege.
Ik ben als een strohalm, zou je kunnen zeggen, of iets anders klein
en onbelangrijks, maar ik help mee, zou je kunnen zeggen, met het binden.
Een strohalm die af en toe gek doet, die af en toe stil en rustig blijft.
11/08/2008:
Een fijn gedacht, om wakker te worden en de dag te beginnen, ook al
en zelfs zelfs al is het vroeg en is niemand ter wereld goed wakker.
Niemand is nooit goed wakker, we slapen allemaal nog een klein beetje
maar de dag geeft ons toch een beetje kracht om te schijnen naar iedereen.
12/08/2008:
Ik overdenk niets meer, het is afgeleerd vanaf dat ik ergens tegenover sta.
We zijn omringd door een gigantisch landschap, onderverdeeld in miniscule
landjes, gecategoriseerd in schapjes van 1 op 2 centimetertjes. En we zijn blij.
Geen lenzen nodig, geen brillen voorzien, maar ik kan zover kijken als ik wil.
13/08/2008:
Grappig hoe alles zo voortgaat, zonder dat je iets tegen kan houden,
want als je dat probeert, verlies je alleen maar. Gek hoe men niets doorheeft.
Jammer hoe men nooit tijdmaakt voor de juiste dingen, hoe men tijd opvult
met de minder belangrijke zaken, met inspanningen ten gunste van zichzelf.
14/08/2008:
Een welgemeende feestuitroep voor de levens van vele mensen,
het is een verrassing dat zoveel persoonlijkheden positief blijven zijn.
Ik heb geen idee waar ik sta, en ik betwijfel of ik geïnteresseerd ben,
maar ik denk een klein deel te zijn van iets enorm en onzichtbaar.
15/08/2008: MOTHER EDITION
Als je nagaat, hoeveel mensen nog aan elkaar denken, en dan eens
het aantal personages die simultaan aan zichzelf denken bekijkt, ik vrees
dat er nooit op aarde genoeg wiskunde tekens zullen bestaan om
dat verschil uit te schrijven, want het is meer dan gigantisch.
16/08/2008:
Een voorbarig gevoel van beschrijflijke noch voorspelbare nostalgie,
het begeren naar een vorig tijdperk als het ware, waarin alles nog
gewoon was, zorgeloos want dat is het mooiste goed mijns inziens.
Misschien moet ik vervanging zoeken, voor alles wat weggaat.
17/08/2008:
Alles wat ooit goed was werd nu in één zweterige plaats gestoken,
een creatieve maar eerder gedissecteerde sfeer voor vele van ons.
Stel je voor wat voor onheil er te wachten staat, zelfs na dit, na
een deel van mijn leven weggeven te hebben, aan een land, aan een mens.
18/08/2008:
Alle troeven verspeeld, zonder enig idee van de juistheid van mijn handeling.
Als ik gods hulp inroep, zou hij dan een middel tegen emotie geven,
een apathie-apotheek misschien. Het is moeilijk om om te gaan, maar,
stel je voor, het is zelf nog moeilijker om niet om te gaan, niet te begaan.
19/08/2008:
Ik lig helemaal overhoop met vuil dat wordt gewassen -momenteel-
en onder het gewicht van 11 jaren liefde en iets of wat vriendschap,
gebogen door alles wat ooit is gebeurd in mijn bijzijn, verborgen ergens
in een struik of gebladerte, omdat angst de grootste kwetsbaarheid is.
20/08/2008:
Dit betekent niets, want ik heb er geen baat bij, behalve een hoofdzonde.
Ik ben niets vooruit gekomen, niks is er gebeurd dat mij hielp, tenzij
het abnormale. En dan nog van geluk spreken dat ik van geluk mag spreken,
zoniet had alles tegengezeten, in afwachting tot de verdwijning.
21/08/2008:
Stel dat de wereld een spijsvertering is, en heel het uiterste is wat ons verteert,
zouden wij dan naarmate we verouderen, onze stoffen afgeven
aan de aarde, opdat zij beter kan leven, en wij slechter, wij de componenten.
Wie weet wat wij toedoen, of tegoeddoen, of welke bergen wij verzetten.
22/08/2008:
Ik ben een gemiddeld minimum in een zee van extreme maxima, alsof
ik mezelf niet herken, niet meteen alleszins, want ik ben vermomd.
Maar ik draag geen masker, geen bepaalde stijl die mij werd voorgedaan
misschien wil ik wel weg, ik wil slapen, en warmte, bij mezelf.
23/08/2008:
Als ze zeggen dat ze één geworden zijn met iets, hetzij de natuur,
hetzij een partner, hetzij het eten dat reeds bereid is door topchefs,
moet ge zorgen dat gij zelf niet één wordt, maar apart -als twee- blijft.
Want als één zijn vergt het hoogste goed in de rij der deugden.
24/08/2008:
Er is geen sprake van beenderen die gebroken worden, enkel door
de frequentie en de decibels. Ik ben een muur van contrasten, en ik houd
de verkeerde gedachten tegen, waarna ze voor lang tegen mij
blijven plakken. Alles verdwijnt even. Alles behalve 1 situatie.
25/08/2008:
Mijn leven is een open veld van nostalgie en verborgen melancholie,
waarin gelukkig struiken groeien, zo groot als grote struiken worden,
die mijn pathos in de positieve zin naar de bovenhand helpen grijpen.
Ik ben een veld waarin onkruid slechts traag wordt gewied, maar effectief.
26/08/2008: BIRTHDAY EDITION
Perpetueel geluk voor pakweg 15 uur en een half, tot zover mijn
uren van aandacht, affectie, actie en een beetje alternatie, god dank.
Horatius zei ooit eens dat men de dag moest plukken, ik geloofde het niet:
een dag moet met rust gelaten worden, opdat ge ervan kunt genieten.
27/08/2008:
Het gebeurde en het lag buiten mij bereik, alsof mijn Latijn op was
en mijn Nederlands het moest overnemen. Het lukte met glans,
maar niets bleef zo blinken. Als je wilt verven, beken dan ook kleur.
Zorg voor alles en iedereen, maar vergeet uzelf niet, alsjeblieft.
28/08/2008:
Ongehoord en nooit verstaan, zo stil was mijn afwezigheid van motie.
Niemand luistert naar wat je doet, doch daarmee breekt en vervoegt
men de harten van hen. Openstaan voor redevoeringen, een eerste stap.
de volgende: rede voeren, slapen, vrede voeren en laten gebeuren.
29/08/2008:
Ik ben hier niet graag, maar ik weet nergens anders te belanden.
Ik ben mijn verdrijf kwijt, maar mijn tijd heb ik nog, en een lege variabele.
Een zonde van het leven, zonder van het leven beter te weten, allicht.
Tijden hebben geleden en uren zijn vergaan, en toch, ik ben hier nog.
30/08/2008:
Te weinig druk op te veel dagen, nachten, het weegt ogenschijnlijk, ook al
lijkt het gebrek een deugd, en zelfs al lijkt de afwezigheid aanwezig.
De weg is weg. Er is geen route meer die naar huis leidt, alles gaat verder.
Geen ontkomen, het gangpad richting dageraad komt steeds dichter.
31/08/2008:
Ik geef er om, jammer genoeg, dat van mij veel ontnomen wordt door mij,
omdat ik geen idee‘n heb die worden uitgewerkt, geen plannen
die worden uitgetekend, geen kinderen die worden uitgebroed, of zoiets.
Mijn vrijheid overmant mijn bestaansdom, jammer genoeg, en ik geef er om.
Abonneren op:
Posts (Atom)