WHAT'S THIS EMOTION? - poetae dictis

NOTA: Juli, van 01/07/2008 tot 31/07/2008

----------------------------------------------------------

01/07/2008:
Een enorm succes, een opvolging van gevolgen durft men wel eens te zeggen,
nu, of straks misschien ook nog, is een moment van glorie, zij het dubbel telt,
zij het als drie keer telt. En diep in ons hart dragen we alles mee van alles wat
ons bezielt. We zijn allemaal kinderen van verschillende oorsprong, niettemin.

02/07/2008:
Net wanneer alles, werkelijk, bijna goed ging, ging net een klein detail mis;
niet dat het ergerlijk was, eerder bejammerlijk, maar hetgemoed daalde
procentueel, zoals de beklommen hellingen. Doch bleef alles tof, tof als de rest.
Ik wenste om een hemelsgeschenk, en mijn wensen werden verzegeld. Of zo.

03/07/2008:
Geen vijand dan een lichte drang huiswaarts, zonder dwang, maar een gericht
gezicht, een brein op 33 1/1 RPH, en mijn spieren op nul. Alles in zwart,
of een tint van grijs dat enige schoonheid weer kon geven, enig plezier in leven.
Een idee achterhaald en te idioot om voor te stellen aan een groep te groot.

04/07/2008:
Zoekend trachtend vindend naar een uitweg voor eender wat - emoties of
geen emoties - elk begrip dat mij bevrediging kan brengen, zonder dat
ik daar zelf moeite voor zou moeten doen. Misschien beland ik bij een geluid,
een piepend meisje, om de 45 seconden een baslijn, en een 1-2-3-4 introductie.

05/07/2008:
Bedankt aan allen die mij bijstonden, vooral diegenen in het verleden.
De tegenwoordigen zal ik later wel bedanken, als het daar tijd voor zal zijn.
Bedankt dat ik van u mocht houden en dat ik u mocht aanschouwen
alsof gij tot mijn eigenste zichtsveld behoorde. Bedankt om mooi te zijn.

06/07/2008:
En als er ooit iets gebeurde miste ik het wel, gij zijt er altijd bij geweest,
alsof ik ben verdrongen tot laatsterangsliefde. Ofschoon dat niet eens van toe-
passing is, van geen enkel belang. Als gij nu zou stoppen met liefhebben,
ik zou niets snappen, want ik had het voordien niet begrepen. Jammerlijk.

07/07/2008:
Soms is het onnodig om aanwezig te zijn, soms moet je niet wakker zijn
om te kunnen slapen. Een biologische klok werkt niet in mijn gebuurten
en de anatomische wekker is er niet. Zij is niet bepaald op mijn wekken gesteld.
Ik zou wenen maar ik vind geen klein hoekje en ik heb te veel penis daarvoor.

08/07/2008:
Alsof er niets is dat kan bezighouden of interesseren, iemand boeien, nee.
Schijnbaar vindt men niets meer dat echt er nog toe doet, wat men kan schelen.
Wat tegenwoordig evident is, is onze nutteloosheid, onze gedwongen no-life.
En men vindt niemand, niet iemand, die er iets aan wilt doen, niet voor ons.

09/07/2008:
Het leven lijkt mij gelijk aan een spel, en de liefde aan het decor, de achtergrond.
Ze is allesoverheersend en prominent, maar laat plaats voor jezelf, een chance.
En moest ik kunnen kiezen, ik koos het rechte pad. Misschien zijn er 1 of 2
bochtjes, naar links of rechts, maar het is vooral recht. En omgeven met kleur.

10/07/2008:
Je moet voortgaan alsof je moet zwemmen als een zalm, roze vanbinnen
en stoer vanbuiten, ook tegen de stroming in, zodat op het einde van de dag
nog steeds -of wederom- bent als op het aanbrekingspunt. Maar hoewel
je daar eindigt -of verder-, bij het eindpunt is alles toch anders dan anderen.

11/07/2008: FLEMISH EDITION
Vreemd hoe alles zo snel eindigt maar toch zo ver weg schijnt, lijkt, blijkt. Het
is voor mij niet meer of niet minder dan een goddelijk, een godinnelijk gedrag.
Een uitzicht dat zonder meer of minder zalig verklaard kon worden, en terecht.
Er is vlak voor mij een put waar in kan gevallen worden, misschien hoop ik goed.

12/07/2008:
Een valselijke start met een juist beginsel dat toch maar eens moet aanvangen.
Doch als ik toch een bijl erbij neerleg, of even stop met mijn gelederen
te belederen, en ze gewoon in hun stof laat groeien en rotten, dan
zal het ook voorgoed gedaan zijn, want dat is zowat alles nog, wat ik heb.

13/07/2008:
Noodzakelijk lichamelijk of misschien mentaal ook wat, alleszins aandacht
of affectie, en liefst effectief, zodat ik mijn zorgen kan kwijtspelen.
Ik draag ze niet over, ik verwijder ze in uw armen, als ik die tenminste heel, heel
even bij mij kan hebben. Zoniet bezorg ik me 2 keer zoveel, dankzij en voor jou.

14/07/2008:
Soms zegt iets mij iets, maar soms zegt het mij niets, en dan ben ik doelloos.
Functionabiliteit is best moeilijk als uw manier geen wijze is. Een moment
doorspekt met een vluchtige emotie van vreugde, dan een aangaand idee
van teneerslaging. Of het een goed idee is, daar heb ik geen idee van. Eerlijk.

15/07/2008:
Dit lijkt eindeloos, en zalig. Dubieus en vol weinig gezag in mijn macht loop ik
van links naar rechts tot ik op 39 graden oosterlengte blijf staan. Ik verval
binnen enkele jaren, dus laat ik maar alles liefhebben wat werd liefgehad.
Laat ik leven, samen met anderen, en laat ik niet meer tellen kunnen.

16/07/2008:
Ik ben hevig onderhevig aan een infinitesimale eindeloze repetitieve herhaling
die steeds maar weer zonder einde opnieuw voorkomt, terwijl ik stil en
zwijgend wacht op een cruciale baanbrekende belangrijke behandelde
actie die noch van mij, noch van jou komt, maar ons misschien samenbrengt.

17/07/2008:
En ge moet ook niet denken dat ik een idee heb, want mijn antwoord
-of de vraag?- zal niet affirmatief zijn. Het zal gedragen worden door
rode draden van negatieve gevoelens, maar het zal het allerminst zelf dragen.
En ge moet ook niet denken dat ik nadenk, want dat vergt te veel ratio.

18/07/2008:
Dit is de laatste vuurpijl die het nieuwe jaar aankondigde, de allerlaatste,
omstreeks kwart na 5 op een denkbeeldig 1 januari van een jaar dat nog
moet worden uitgevonden of bedacht. Ik hoop maar dat alles goedkomt,
dat hij ontploft en zal nazinderen als alles al is afgelopen, beëindigd is.

19/07/2008:
Ik zit aan het begin van het einde, en het einde is positief. Het aanknooppunt
zit vast aan mijn principe. Ik zit tot mijn armen toe verstrengeld
aan een actieve plant die een wakend oog verwacht, van beide kanten.
Ik ben blij, ik ben tevreden, ik voel mezelf vol geluk, en ik voel u ook.

20/07/2008:
Ik beleef een fijne, tedere maar zelfs ook leuke tijden in mijn lang verlangen.
Gedaan met rondlopen zonder haar, of hoofd, of hersenen zonder goesting.
Misschien moet ik nog eens enkele kilometers verzinnen die ik aankan,
en nog enkele uren fout interpreteren alsof het dagen en enkele minuten waren.

21/07/2008: BELGIAN EDITION
Alsof ik een trap trede per trede op en af moest lopen, wandelen, langlaufen
desnoods, waar men recht in het centrale midden een allesverhinderende paal
in mijn weg, zicht en zenuwstelsel geplant had. En ik laat mij wel afschrikken,
maar ik denk erover om dat los te laten. Ik denk daar lang over. Erg lang.

22/07/2008:
Ik word niet omringd, ik omring jou, maar gij hebt niets door, gij snapt niets,
hoewel ik helemaal rond u zit en gij rond mij, in zulk een constructie
waar Escher zijn jaloezie niet op zou tekenen kunnen, laat staan tonen.
Een kleine lege gang staat me in de weg naar een doos vol grootheid.

23/07/2008:
“Liever iets dan niks, maar soms ook liever niets.” Dat is mijn filosofie,
zo simpel als het leven, met dezen en genen, en afhankelijke componenten.
Ik zou graag alles willen doen, maar soms toch liever niets, niets denken,
niets weten, niets schrijven, niets laten, niets maken. Ik wil niets gedaan hebben.

24/07/2008:
Misschien is er helemaal niets te doen, of te behandelen in een straal van
een vijftiental kilometers die niks betekenen, uren vervoer die niet gelden.
Misschien duurt alles nogal lang, of veel te breed opdat het uitgerekt wordt.
Ik bezit die inzichten niet, maar de ideeën als beginsels spreken me wel aan.

25/07/2008:
Het meeste van de artikelen die klaarstaan in mijn nabijheid, het heeft effect,
zoals een natuurramp effect heeft, maar dan de omgekeerde versie.
Een weinig gebeurt in de omgeving, en meer, in het milieu, de banlieu
daarvan zelfs. Heel de wereld behoort mij -even- toe, en god zij dank.

26/07/2008:
Ik sta niet alleen op, ik word ook -net genoeg- wakker opdat ik zogenaamd
dagen en eventueel uren kan doorbrengen op krachten uit eigen bron.
En ik beklaag mezelf nog steeds mijn wedergeboorte, ook al was die
leuk en impulsief. Ooit ben ik een bloem, of misschien een plant.

27/07/2008:
Of dit bestond of zelfs maar heeft bestaan ligt niet binnen mijn kennis,
welke nochtans alleszins zeer uitgesproken, expliciet en een beetje
gebroken is. Tonen zijn verre van topografische wonderen van god,
het zijn des te meer noten in een overduidelijk anagram gegoten.

28/07/2008:
De rethoriek van het leven probeert me iets te zeggen, maar ik weet niet wat.
Stel dat ik affirmatief antwoord, en het draait anders uit, stel dat ik mezelf
om zeep help, omdat ik niet kuis genoeg ben, en stel dat wij gesloten zijn.
Ik denk dat iedereen alles kan weten, jammer genoeg, ik weet dat zelfs.

29/07/2008:
Niets is de bedoeling om te doen, het is de bedoeling te hebben, te bezitten.
En al lijkt niet alles zo verkrijgbaar, er zijn manieren, ongekend voor
mensen der aarde, om het onvatbarre te omvatten, alsof het een liefje was.
Maar het was de liefde. De transcendentie druipt er helemaal van af.

30/07/2008:
Ik vraag me weinig af, ik heb daar namelijk geen zin in noch tijd voor,
maar soms bedenk ik mijn geweten. Alle verdiensten zijn vlug vergeten,
maar elke enkele misstap brandt dagenlang (of avondlang) op mijn hoofd,
zo sterk dat het een ader zou doen springen, moest er een naald bij zijn.

31/07/2008:
Ik ben blij dat alles zo meevalt, want een tegenval doet je vaak teruggaan.
Ik wil geen gedeins van jewelste, ik wil, verlang, begeer een gematigd
pad, waarop ik niets dan vooruit ga, zelfs niet stil blijf, ik ga rechts en door.
Ge moogt mij tegenhouden, als het u lukt voor ik het zelf heb gedaan.