De laetitia et culpa universa (revisited)

Gewoon, omdat ik zin had in nen update…

Voor mijn leven, anno momenteel
Ik ben niet waarlijk bang,
doch geschrokken, aangetast en plausibel
ben ik geraakt, ergens oppervlakkig,
zoals in mijn huid, of mijn hart,
bijvoorbeeld.
Overtuigd van alle zekerheden
waar er geen besluitsel over bestaat,
noch gegeven, noch gevraagd,
en ook niet van pakweg
mijnerzijde.
De kern is mij onbekend,
maar de schil houdt mij steevast vast,
en, alsof ik ooit los zou geraken,
blijft in mijn handpalm gebrand,
probleemloos.

(21/01/2009)

In Amore, Pro Amando
25 centimeter tussen haar hart en het mijne,
iets minder tussen mijn brein en het hart.
Absence makes the heart grow fonder,
distance screws it up.
Een halve draai in negatieve richting
en ik loop er achterna.
De bedoeling in niet meer eigentijds,
des te meer eigenwijs,
andermaal.
Er zijn woorden tekort voor het aantal beelden,
en de beelden zijn te talrijk om te plaatsen.
Er zijn geen diafragma’s
met diameters
van 25 centimeters.
Ik heb 4 ogen, maar 2 ervan zijn teveel,
een auto-filter voor bedenkzaamheid.

(25/01/2009)

Aucune idée, no way
Als er nog iemand hier leeft met een mode de suivre,
eventueel een jeu de mode,
gelieve voorheen te treden.
Ik zit vast in filosofie met een je ne sais quoi,
niet voorzien op een flux de bouche,
of eender welk soort gedachtengoed.
Mijn moments de vivre zijn afgenomen
maar ik krijg genoeg envie d’échappe,
tegenover zekere questions d’éléments.
Dawson was werkelijk niets
in vergelijking met mijn
eindeloze evolutie.

(30/01/2009)

Wat gaat gij eraan doen, huh?
Is er soms iets dat niemand weten mag,
maar iedereen precieselijk schijnt te hebben gekend?
Of is er vaak dat éne dat ik weet,
waarvan niemand het bestaan zal ontkennen,
maar ook niemand durft te bevestigen?
Alleszins niet zonder grimmige lach
of, hetzij door vriendschap hetzij door geluk,
niet zonder glimmige lach.

Geef ik om iets dat niemand weet,
tenzij gij het zijt?
Geef ik om u, terwijl niemand weet
dat gij het zijt?
Ik blijf proper bij mijn leest,
maar mijn leest zint op avontuur.
Ik wil geen schoeisel meer maken,
ik wil een passie vervaardigen.
Ik wil de lente in u voelen.

(20/03/2009)

Rien ne vois plus
We zitten in een era waar ik geen 2 keer meer nadenk,
maar als het me gevraagd wordt, ik wel 3 keer overpeins.
De situaties lopen nagenoeg allen in het 100
en de kilometers blijven bij 7 mijl hangen.
Het toerental van de lucht kent hier geen einde,
alleszins niet in de verzameling erbijzijnde.
De geur van het rood samen met het blauwe,
mijns aanbliks,
volgt elke windstreek en zonnestreek,
ook al was er geen aan te duiden.

Ook al kruis ik, ook al haal ik in,
ook al verleen ik onmenselijk veel voorrang,
ik krijg steeds weer een zeshoek voor mijn neus, voor mijn borst.
Haar spiegels werken niet, en de mijne
zijn reeds half aan het afbreken.
Net genoeg om te kunnen zien, net te weinig om te kijken.

We zullen met 2, 1 ende 1 apart,
verder ende voorts,
met 2 apart vergaan.

(20/03/2009)

Dit kan niet.
Er is van nergens af meer te volgen,
en ik kan het ook niet,
wat er gebeurt en gebeurde.
Want wat gij deed was wat ik doe,
maar het doel was,
jammer genoeg,
alles behalve eenduidig, of te volgen.
Mijn liefde hangt af van u,
als ge dat nog niet wist,
en mijn leven is veel mooier nu.
Mijn leven hangt aan een draadje,
nochtans sterk genoeg,
maar door u ben ik mijnen draad kwijt.
Het was en is geenszins uw schuld,
meer nog,
ik zou u willen feliciteren.
Ik wil u bedanken voor u,
voor uw schoonheid,
voor uw oprechtheid,
voor alles wat maar positief kan zijn.
Ik zou u willen proficiat wensen,
niet omdat ge ouder wordt,
nee,
omdat ge er soms zijt.

(02/04/2009)

****
Gij zit aan mij vast, aan mijn cellen,
alsof gij een parasiet waart.
En ik voel geenszins een symbiose
die u tot aanhang maant.

Gij gaat af en aan, maar zonder knop.
Gij zet mij in vervoering.
En ik weet niet eens of ik dit aankan,
maar ik heb weldegelijk goesting.

Alles aan u is ambigu voor mij, overal
- ik verzin zelfs woorden voor u.
En was ik een geleerde oude man,
ik gebruikte de conjunctief voor u.

Ik kan u mijn gevoelens niet toeschrijven
want de nomenclatuur ontbreekt.
En ik kan u niet omgeven (met mijn hart)
omdat uw zijde is omgekeerd.

Ik ben u dankbaar en heb u nooit verloren;
ik heb u nooit gehad.

(17/07/2009)