WHAT'S THIS EMOTION? - poetae dictis

NOTA: Oktober, van 01/10/2008 tot 31/10/2008

----------------------------------------------------------

01/10/2008:
Ik betwijfel of er iemand een zeker zin voor goesting heeft, of een zekere
je ne sais quoi… Nee, ik weet het echt niet. Zonde na mijn val,
en ook wel zonde van de val. ’t Was niet te voorkomen, maar ach,
waarom zou iemand nog iets aandoen om iets nog iemand aan te doen?

02/10/2008:
Alsof precies of ze begrijpen niet wat er gaande gaat zijn, wat er gebeurt.
Blind voor dovemansoren en ze praten aan de muur. Alles valt op ons,
maar ons mechanisme is te zwak om terug bij te vallen. Alles valt ons op.
Misschien moeten ze eens iets anders proberen, menselijkheid bijvoorbeeld.

03/10/2008:
Dit maakt zowaar niets meer uit, iedereen, zowel meisjes als jongens,
alles is een procent kwijt. We krijgen niks, maar ze nemen van ons,
alsof wij arme rijke stakkers zijn die niets te delen hebben. Waarom?
Dat is niet te overzien, moest dit wel kunnen was ik u uiterst dankbaar.

04/10/2008:
Zou vandaag de dag de dag zijn om mijn chance uit te proberen,
of is de stemming niet perfect, of misschien ontbreekt er iemand om
van vandaag de dag, de dag te maken die het zou maken. Op een schaal
van 1 to 10 is het een 1, want alles ging goed op de verkeerde manier.

05/10/2008:
Wrange boodschappen worden zijdelings overgeleverd zonder iemand
die erom geeft, want alles dat gezegd moest worden, werd gezegd.
Tenzij, als er één enkel element uit het communicatie-schema weg was,
zou alles in het water vallen, een best lange tijd die voor niks meer diende.

06/10/2008:
Moest ge toevallig tijd hebben, en was die tijd dan ook vrij, en waart ge,
louter toevallig, een van de verschijningen die ik krijg, zowel in dromen
als wanneer ik straatstenen tel en onkruid bejegen, ik zou nog niet weten
wat te doen. De krachten heffen elkaar op, maar mijn mentaliteit is te zwak.

07/10/2008:
Tenzij het in mijn ogen een verkeerde reflectie weergeeft, heb ik alles
precies exact percies gezien. Hoe dingen voorbijgingen en hoe ik
aan dingen voorbijging, zoals het eventjes blijven stilstaan bij de dingen.
Dat wordt te doordacht beschouwd, en alles moet nog wat weken.

08/10/2008:
Alsof ze niks doorhebben, alsof het niet duidelijk is wat ze ons aandoen,
zo is de kennis een maskerade van de waarheid geworden. Alles wat ik doe,
is in functie van hen allemaal, en specifiek in functie van haar, maar
daar ga ik aan voorbij. Ik ga voorbij aan alles wat nog enige waarde heeft.

09/10/2008:
Een beetje te veel wordt het, een klein beetje maar, maar net zo veel,
dat het net zo zeer op het systeem inwerkt, net zo zeer een revolutie kan
veroorzaken. Zelfs zonder rade, van voren bedacht; ook zonder mij, geloof ik,
want ik doe niet meer mee. Ik ben bang van spelletjes die oorlogjes worden.

10/10/2008:
Niemand wist niks, en de rest wist allemaal alles, zonder iets door te zeggen.
Daar zaten ze dan, zonder iemand, met niemand, om hen heen, behalve misschien
de schijnende schimmen van hun geweten, en ze zullen het hebben geweten.
Te naïef, te zelfverzekerd, maar ook te weinig volgens de regels van het spel.

11/10/2008
Ik heb u niet nodig, ik ben perfect en gelukkig. De akkoorden en overeenkomsten
vlogen in het rond, en de eerste 7 letters van het alfabet waren niet eens
allemaal nodig. We betreden onbekende vlaktes van gelukzaligheid, testen
de glimlachspieren tot hun absolute extrema. Resultaten zijn eeuwigdurend.

12/10/2008:
Geen nood aan altruïstische noden van egoïstische menseenheden, of
waren het tientallen? Geen wens naar verder gaan, meer een vraag om
terug te trekken, met een te-rug-trek-zak. De mogelijkheid om stil te staan
is overwonnen, en de dwang is overbodig. Het is het allemaal evenwel waard.

13/10/2008:
Niet geen malchance, voor de verandering. God is spaarzaam met zijn variatio,
alsof hij de werkelijkheid –die van ons- in zijn bedwang wil houden.
Schiet niet onder mijn prijsduiven; verneder mij zo niet zonder enig publiek.
Misschien een afdinging naar een opgave die meer gesmaakt wordt.

14/10/2008:
’t Wordt een mix van meningen en hun peilingen, maar niemand wint nooit.
Geen idee wat te doen, geen impuls wat te denken, slechts 1 gedachte
stelt zich hoog boven mij op. Er bestaat nog steeds een geluk, maar het is
-om niet te zeggen ver- zeer gedistantieerd. Mijn aangrijpingspunt is te klein.

15/10/2008:
Zolang het geheel aan acties en hun reactie maar rendabel blijft, tegen
het woordige alsook ver geleden. Ik zou niets zeggen moeten kunnen,
omdat het recht niet mijns zijde, noch die van eenander van jullie verschaft is.
Het kost een eitje om zoiets te bedenken, maar het mag echter niet breken.

16/10/2008:
Een redelijk korte aanvang komt ons tegemoet, alsof het niets was, geweest,
noch zal blijven, zijn. Geen slag onder de riem, maar allen er netjes bovenop.
Loze vissers nemen al gauw ontslag. Zonder dat ik een zekere vorm herken,
of hoe dan ook in samenwerkingsverbondschapszwering geraak… Geen idee.

17/10/2008:
Het is nogal gevaarlijk, redelijk onverdraagbaar, vrij onhandelbaar, best wel
ongenadig. Mijn mouwen zijn nog steeds gebroken, uiteengerukt en
-het zij zo- in mijn eigen armen gelegen. Het is mijn taak om ze te wassen,
maar ik zie geen vlekken zonder bril, ik zie geen scheuren zonder inzicht.

18/10/2009:
Geen ideeën meer om na te denken over potentiële mentale ontspruitingen,
of fysieke uitstulpingen. Geen zekerheden over verzekeringen, want ik ben
niet meer in staat om kleine letters te lezen, en grote letters zijn nooit interessant
genoeg, jammer genoeg. Ik kom hier niet buiten zonder doel, of zonder gevolg.

19/10/2008:
Mijn spieren omringd door zijdezachte deeltjes, moleculen van liefde en lucht.
Mijn pezen zacht aangemaand tot ontspannen, tot uitrekken, tot ontspannen,
tot op het einde. Mijn grenzen zijn eindeloos, mijn eindes hebben een grens.
Zelfs de gelukkige. Zelfs degene waar ik zogezegd zou kunnen overleven.

20/10/2008:
Ach en wee, weer een dag. Alle obstakels die ik tegenkom op weg naar u, naar huis,
allemaal zitten ze, en ik zie niet meer. Mijn hobby is wenen. Mijn ogen zijn mijn club.
Niets zet aan het denken, niets wordt zomaar onderschat. De wereld gebeurt
recht voor mij voorbij. Het is nog maar de vraag of er een degelijk antwoord bestaat.

21/10/2008:
Gij moet geen hypotheses maken als gij dat niet wilt, ach gij. Gebruik van niets
te veel en verbruik met mate, alsof uw leven op een balans lag, tegenover
het mijne, en het uwe zou boven blijven hangen. Ik zou alles kunnen doen,
maar niets zou kunnen helpen. Niets meer, zo blijft mijn antwoord.

22/10/2008:
En er valt niks te veranderen, er valt niets te wijzigen. Er is geen belang aan.
Een onbemand sentiment tussen een onverzachte terugslag en
een nakende inslag. Goedkeuring van enorm hoge krachten, hoger misschien
dan een stapel hopen met verschillende bergen opeengezet. Misschien.

23/10/2008: SCIENCE EDITION
Incoherenties plakken vast als veestapels, de gelijkheid van waarde overal,
zelfs in jouw ogen, de gezindheid van enkelen onder ons, een stuk of 3,
de inimmuniteit voor formulaire inwikkelingen van schoonheden.
Ik ken enkel de praktijk, maar godzijdank dat ik dat tenminste ken.

24/10/2008:
Geen stromend water meer, geen brood en spijs meer nodig, noch gesneden
noch gebroken. Amper adem, amper vochten. Een eeuwig gering gering
in mijn oren, maar het werkt niet storend. Het inverse Nirvana voel ik.
Ik ruik niet meer goed, maar ik heb steeds maar meer en meer en meer.

25/10/2008:
Ik verdien mezelf terug, zonder iemands hulp en met eigen belang.
Vol trots en op de nodige bankjes ronddwalen in mijn geheugen,
De tijd uit het oog verliezen en toch het geluk aan mijn kant hebben.
Ik win voor ne keer, ik bloei open terwijl het midden herfstseizoen is.

26/10/2008:
Niet zeker of alles hier wel op rolletjes loopt, of ofdat er geen wieltjes meer zijn.
Onovertuigd van bepaalde doelen, verveeld door sommige passies.
Maar ach, er is slechts zoveel dat een mens kan verdragen, slechts zoveel,
en dat is best weinig, dat een mens kan weggeven zonder te nemen.

27/10/2008:
Ik denk er het mijne van, maar tegelijkertijde ook het jouwe, het zijne,
dat van jullie, het onze, het hunne. Dat meen ik ervan te peinzen.
De enige waarde nog toevoegbaar is het hare; niet slechts hetgeen denken,
maar zorgen dat wat ik denk en doe ooit wel eens parallel zal lopen.

28/10/2008:
Geen enige eer voor welke schepper dan ook, daar hij nooit alles perfect doet.
Er zijn gebreken, verspreid over hele universa, waar niemand van wist, maar nu
ieder personages in elke persoon er kritiek over heeft. Die arrogante reclame,
ik word er ziek van, en als ik nu nog niet moet kotsen, dan komt dat door te weinig.

29/10/2008:
Tijdstippen zijn terug in den goede. Leven van bloem tot bloem, dartelend
tussen steden, dorpen van vertier. Een sluitende overeenkomst door ons,
vrijvechters van de liefde. Ik heb slechts 1 doel dat niet wordt behaald, niet
op voorhand, niet tijdens de stelling en niet nadien. Volgend doel: 2 doelen.

30/10/2008:
De essentie is de smaak, het zicht van blikken op de wereld en zijn aspecten,
verder doet er weinig toe. Misschien, heel misschien de strijd tussen mijn dag
en mijn nacht, gevochten door ogen en oogleden, maar allemaal heel stiekem.
Moest iets anders van belang zijn, was ik reeds vergaan door paniek.

31/10/2008: HALLOWEEN EDITION
Ik weet echt niets meer, noch wat te denken, noch wat te drinken, en zelfs niet
wat te zeggen, en of ik wel iets zou zeggen. Ik weet niet meer te missen,
omdat ik het wil vermijden. Goed. Er mankeert niets, nee, maar er is iets
dat er nog had kunnen zijn, zoals het tegenovergestelde van overbodig.